"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

"Sor hadi, terörist misin de." Cam parçaları dağıldı, paramparça olan yürekler, hiçbir zaman anlayamayacakları acılara şahit oldu. "Sor bana, dağda akraban var mı de." Dudaklarım titredi, merak ettim ama sesim çıkmadı. Merak, bazen hadsizlik oluyordu... Karşımda bir ırkın çığlığı duruyor. Göz kapaklarının altındaki çukurlar ne belirgin, gözyaşıyla mı çöktüler? Gözleri yüzünde nasıl böylesine parıl parıl... Pasın kömürün arasında zümrüt misali. Doğunun, batıya sesi daha yeni ulaşıyor. Ses telleri kopup parçalananların hesabını kim verecek? Ön yargıların inanmak istediklerinden ibaret, sense bunun gerçeğiyle yüzleştiğinde yaşayacağın pişmanlığa mahkûmsun. Benim gibi... Beni bu adam tutukladı. Vicdanımın mahkûmu olmamı bu adam sağladı. 🕊️ Konusu: Irkçı bir ailede büyüyen Berva'nın amcası ve babası yeni yükselen bir market zincirinin sahipleridir. Amcasının babasından habersiz Mir Karakurt ile anlaşması ırkçı düşünceleri nedeniyle babasını öfkelendirir ve aralarında bir iddiaya girerler. Berva'nın Mir Karakurt'un düzenlediği seminerlerden birine gidip Kürdistan isteyip istemediğini sormasını söylerler. Eğer adam babasını tahmin ettiği gibi biri çıkarsa anlaşma bozulacaktır, aksi çıkarsa devam edecektir. Berva anne ve babasından gördüğü baskı nedeniyle içine kapanık bir kızdır. Doğduğundan beri yüreğine ekilen bütün ırkçı düşünceler, Mir Karakurt'la tanışmasıyla paramparça olur.

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

Aşk insanı henüz kaçındayken bulur? Aşk ilk görüşte mi olmalıdır yoksa her görüşte mi? Peki ya bir insan yıllar sonra birine aşık olur mu? Leyla illa Mecnun'a, Kerem illa Aslı'ya mı aşık olur? Kerem ve Leyla birbirini sevemez mi? Leyla abi dediği Kerem'e, Kerem kardeş bildiği Leyla'ya aşık olamaz mı? Peki , hayat şartları onları buna zorlarsa? Peki mahalle baskısı onları evliliğe sürüklerse? Hala aşka direnebilirler miydi? Yanlış anda yanlış yerde yanlış kişilerin bir arada bulunmalarıyla gelişen doğru bir aşk... Peki bu aşkın ilk sınavı aynı zamanda son sınavı da olacak mıydı? . . . "Bir de, beni mi çok seviyorsun onu mu sorusunu sorun tam olsun!" diye araya girdi Leyla gülerek. Kerem Leyla ona dönünce gözlerine baktı şefkatle. Miniğiydi Leyla onun. Uzak durmasına hiç dayanamıyordu. "Sormaya gerek yok ki! Tabi ki ben" diye cevap verdi Kerem büyük bir özgüvenle. Leyla kaşlarını kaldırıp 'Öyle mi?' der gibi bakınca Mihriban atom bombasını patlattı. "Kerem Abi ne kadar da safsın, sen şimdi Leyla evlenince de seni kocasından çok seviyor sanırsın." Kerem'in de Leyla'nın da yüz şekli değişti. Hiç bunu düşünmemişlerdi ki. Evet, elbette evleneceklerini düşünmüşlerdi, bu konuda planlar ve şakalar dahi yapmışlardı ama hiçbir zaman sevgi kıyaslaması yapmamışlardı. Böyle bir şeye ihtiyaç duyacsklarını hiç düşünmemişlerdi. Hiçbir zaman birbirlerinden daha fazla sevdikleri birileri olacaklarını da düşünmemişlerdi. Ne Leyla, ne Kerem ne de Rıdvan... Kerem ve Leyla göz göze geldiler. Kerem eliyle saçlarını karıştırırken daha fazla dayanamadı ve aklındakileri diline döktü. "İnşallah evde kalırsın Leyla!" diyip mutfağı terk etti. Leyla şokla Kerem'in arkasından bakarken Mihriban Kerem'in sözlerine öyle büyük bir kahkaha attı ki resmen evde sesi yankılandı. Tüm hakları saklıdır.

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

Berfin, abisinin ne iş yaptığından habersiz liseyi iyi derece ile bitirmek isteyen bir öğrencidir. Bir gün abisini polislerin götürmesinin ardından abisinin gerçek işini öğrenir. Kurye. Uyuşturucu kuryesi. Abisini kurtarmak için o dünyaya girmesi ve kurye olması gereken Berfin için hiçbir şey beklediği gibi olmayacaktır. Her şey düşünülenden daha ağır, daha zor ve daha acı doludur... Özellikle de Bataklık'ın kötü kralının oldukça dikkatini çekmişken... Batıyorduk, en dipteydik. Ben onun gözlerine sahiptim, o benim ruhuma. Ölüyorduk. Ben onun ihanetine sahiptim, o her şeyimle bana. Şeytanla bir kumara oturmuştum. Kaybedeceğimi bilerek... (Kitap +16'dır. Küçük yaşlı okurların dikkatli olmasını istiyorum.) 09.07.2018

Berrin: Beni izlemeyi bırak X kişisi : Seni izlemeyi asla bırakmam. Mesaja bakarken tekrar yazmaya başladı. X kişisi: Sana bir teklifim var Berrin:Neymiş o X kişisi:Beraber müzik dinliyelim mi zil çalana kadar. Berrin:Nasıl olacak o? X kişisi: Şimdi seni arıyacağım ve müziği açıcam. Sessizce konuşmadan şarkının bitmesini bekliycez. Sonra telefonu kapatırız. Gülümsedigimde ağzımdan bir "tamam" cıktı. Telefon titremeye başladığında 'X kişisi 'yazarken açıp kulağıma götürdüm. Bir iki hışırtıdan sonra müziğin sesi gelmeye başladı 'Bana sen gibi bakmadı kimse Beni sen gibi öpmedi kimse Sen nereden çıktın geldin? Dalga geçen sözlerinle Ama korkak gözlerinle bilsen Nasıl delip geçtin Zaman yok yol gitmiyor Anlatarak bitmiyor dertler, dertler Kafamda binbir desen Sense rüzgarsız esen Tek nefeste karıştı tüm renkler Zaman yok, yol gitmiyor Anlatarak bitmiyor dertler, dertler Kafamda binbir desen Sense rüzgarsız esen Tek nefeste karıştı tüm renkler' Müziği dinlerken arada aldığı kesik nefeslerini dinlerken kafamı masaya koyup gülümsedim. 'Sevenim sevmeyenim arsız Sensizlik boktan farksız Ben neye doğru evrildim? Güneşimsin gökyüzümde Ya da gök senin yüzünde Anlamlar aşıp geldim Zaman yok, yol gitmiyor Anlatarak bitmiyor dertler, dertler Kafamda binbir desen Sense rüzgarsız esen Tek nefeste karıştı tüm renkler Zaman yok, yol gitmiyor Anlatarak bitmiyor dertler, dertler Kafamda binbir desen Sense rüzgarsız..' "Oğlum gelmiyormusun ya seni bekliyoruz kaç saattir" Kaşlarımı çatıp kafamı kaldırırken telefon bir anda kapandı. Bizim sınıfın sesi. Telefona uzun uzun bakarken bu gizemli kişinin ortaya çıkma zamanın geldiğini anladım. Ilk işim siniftakilerle konuşmak olacaktı

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Yatılı bir okul.. Beş yıl önce yeniden düzenleme ile açılan bu okul ilk yılında birçok olaya tanık olmuştu. Ruhlar mı dersiniz, ölümler mi, yoksa çözülmeyi bekleyen bulmacalar mı? Bunun üzerinden sakin bir şekilde geçen yıllar sonrası yeni öğrenciler ve silinen bir geçmiş ile yeniden çözülmeyi bekleyen bulmacalar kendini gösterecekti. Tek bu da değil, hâlâ kurtulmayı bekleyen ruhlar vardı..

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...