Ellerimi göğüslerimin üzerine kapamak, bacaklarımı birbirine geçercesine bastırmak ve kendimi tüm bunlardan sakınmak istiyordum. En çokta ondan... Bir tür bela gibiydi, vebaldi sanki. "Lütfen, lütfen beni rahat bırak." Beni yönetme düşüncesi bile korkunçken az sonra bunu yapmaya başlayacaktı. Belki de çoktan yapıyordu. Göğüslerimin üzerindeki ellerimi bileklerimden yakalayarak sertçe kafamın iki yanından yatağa yapıştırdı. Nefeslerim hızlanırken beyaz tenim gecenin ışığında parıldadı. Bileklerindeki baskısı azalırken ellerini yavaşça çekti. Gözlerindeki tehdit, gözlerindeki korkuyla yakın temastaydı. "Şimdi, ben seni rahat bırakacağım. Sense ellerini benim koyduğum yerden çekmeyeceksin." O itaat etmemi istiyor, oyunbozan... Bacaklarım birbirine yapışmış müsade etmezken, cezamdan korkuyorum. İtaatsizliğin bedelinin korkuttuğu kadar teslim olmanın ağırlığını kaldıramıyorum. Ellerim henüz aynı konumda. fakat az sonrasını kimse tahmin edemeyecekti. *** "Derler ki; bir kargayla göz göze gelirseniz, laneti ömür boyu üzerinizde olur." ***

"Sepet sepet jelibon, gel gönlüme kon." *** Başlangıç tarihi: 20.12.2020

rüzgar.kargın: heyecanlanınca güzel oluyorsun biliyor muydun? Diyecek bir şey bulamayarak telefonla bakışmaya devam ettim. Yüzüm yanıyordu. rüzgar.kargın: Vazgeçtim rüzgar.kargın: Hem utanıp hem heyecanlanınca çok daha güzel oluyormuşsun. Anında kafamı kaldırıp penceresine baktım. Güler gibi bir ifadeyle beni izliyordu. Kaşlarımı çattığımda telefonuna döndü. rüzgar.kargın: Ne? rüzgar.kargın: Hep sen mi izleyeceksin? Bana baktığını hissedince ben de ona baktım. Gözleri kısılır gibi oldu; ardından tekrar telefonuna baktı. rüzgar.kargın: Gerçi bu pek adil olmadı rüzgar.kargın: Benim de seni mastürbasyon yaparken izlemem gerekmez mi? ******** Cinsel sahneler ve texting içerir. ~27.07.18 TANITIM VİDEOSU YOUTUBE'DA KİTABIN ADINI YAZARAK BULABİLİRSİNİZ

Holding sahibi bi adamın küçükken ona el uzatan bi kıza aşık olmasıyla hikaye başlar...

Stefan Zweig Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu (Brief einer Unbekannten) adlı uzun öyküsünü 1920'li yılların ilk yarısında kaleme aldı. Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'nun kadın kahramanını sadece uzun bir mektubun yazarı olarak tanıyoruz. Kadının hayatı boyunca sevmiş olduğu erkek için kaleme aldığı bu mektubun "gönderen"inin adı yoktur. Mektubun başında tek bir hitap vardır: "Sana, beni asla tanımamış olan sana". Kadın büyük tutkusunu hep bir "bilinmeyen" olarak, yani tek başına yaşamaya razıdır, bu aşk öyküsünde "taraflar" değil, sadece tek bir "taraf" vardır. Böylesine, gerçek anlamda aşk denilebilir mi? Zweig okurunu, bir kez daha, insan psikolojisinde eşine pek rastlanmayan bir yolculuğa davet ediyor. Bu yeni yolculuğun sonunda "mutlak aşk" kavramının şimdiye kadar bilinmeyen kıyılarına varmayı amaçlamış olması da bir ihtimal!

Tut elimi buradan gidelim olmaz demeden dinle beni bi' sırasının üzerine koyduğum kağıda tebessümle baktım. Resmen en güzel şekilde ifade ediyorduk kendimizi, şarkılarla.

"Merhaba yakışıklı, bir intikam almam lazım ve sana ihtiyacım var." texting 10.11.18 tamamlandı.

Sadece oturup bir yabancının bana sarılmasını bekledim ve ağladım. Böyle bir hata yapacağım için ağladım. Kendinden bu kadar nefret ettiren insanların bana yaptıkları yüzünden ağladım. Benim hayattan kopmamı engelleyip şuan sıkıca sarılan erkek için ağladım. Küçük yaşta beni terk eden insanların değilde hiç tanımadığım bir bilinmeyenin benim hayatta kalmamı sağlamasına ağladım. Benim yarama merhem olmak ister gibi sıkı sıkı sarılıp, o da benimle birlikte ağladı...

Eray: Seninle birer çikolata yemek isterim çikolatam. 14.09.18

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."