Genç adam derisini kopartır gibi elini saçından geçirdi dişlerini bastırarak kıza yaklastı "Tamam bugünü unutalım ,yine eskisi gibi sen benim ufaklığım ben senin poyraz abin olucam ,tamam mı" Abinim kelimsini öyle bir bastırmıştı ki arya onun altındaki imayı anlamıştı. Onun keskin gibi sözleri aynı bir hançer gibi kalbine saplanmıştı .söylediklerinin altında eziliyordu ama kendisi her zaman ki gibi takındığı tavrı sergileyecekti ezilen ,acı çeken ,darbe alan ruhuna bin bir kılıfla bastırıp güçlü ,dik duran arya olacaktı bu sözlerin altında kalmayacaktı içi yansada sadece kendisi görsün yeterdi baskasinin ona acımasına ya da acısını görmesini istemiyordu , Poyraz aryayı arkada bırakıp kapıya yöneldi Arya mimklerini sertleştirip , özgüvenli kendinden emin bir ses tonuyla "Sen bana ister ufaklık de ama ben sana abi demiycem " Öfkeli bir şekilde bakışlarını aryaya çevirdi ,poyrazin yeşil gözlerini gri bir dumana bulanmış bir şekilde etrafını çevreleyen siyahın tonu her daim öfkesini saçıyordu . keskin ve acımasız bir şekilde bakıyordu ,yüz hatları sertleşmişti çenesinde ki kemikler bile gözüküyordu bu durum aryanın ürpermesine sebep olsada bozuntuya vermemeye çalıştı , devam etti konuşmasına "Sen benim abim falan değilsin" bastırarak söyledi her harfini bu cesaretin kendisine nerden geldigi bilmiyordu ,ne olucaksa olsun istiyordu artık Poyraz gürültulu bir şekilde kapıyı çarpıp çıktı aslında çarptığı şey aryanin umuda tutundugu kalbiydi çok acıyordu canı ,hayaleri kırılmıştı belki kelimsinin ihtimalini bile küçük bir umuda yerleştirmisti oysa sonra kendi içinden 'gerci hoş annem bile beni hor görürken başkasının kendini sevebilecegi ihtimalini aklından geçirdiği içine kendini sucluyordu tam bir ahmağim diye içinden geçirdi,

Hep erkekler mi intikam ateşiyle yanıp tutuşur ya da hep onlar mi bedel odetmeye çalışır? pekâlâ ya bu bir kıza ise.. ne olur tam da bundan bahsedecektim eğer bir kız hem zeki hem de hirsliysa ,bir de daha sonra üstüne kiskanclikta eklendiyse o zaman her yeri ateşe atar kendini de yakmak pahasına , Aslında asıl kızımızın intikam alma gibi bir düşüncesi yoktu , her geçen güne karşın azalan kabuslariyla birlikte düzene girmiş bir hayattı ve Tıp fakültesi bitirmişti, şuan özel bir hastanede stajını tamamlayıp bir an önce işini eline almayı bekliyor peki tamamlayabilecek mi bu yolda ,kaderin bir anda onu karşına çıkarmasına rağmen adına dahi bilmedigi ama babasının ölümünden sonra sıklaşmaya başlayan kabuslarına sebep olan adamı hiç bir şey olmamis gibi tedevi ettirip hayattina devam edebilecek mi ? Odaya girdip yatakta olan adama baktiginda geçmişin yaraları tekrar açıldı sanki uzun zaman gorumdigi günlerin kabusları ,onu bir anda yerle bir edip kendisinin peşini bırakmayacağinin habercisi olmaya gelmiş gibiydiler .bir anda gecmsiin kapiları aralandı ve bütün çıplaklığıyla önüne serildi . Duyguları tepe taklak olmuş bir şekilde gözünün önüne gelen görüntülere tekrar maruz kalıyordu .10 yıl önceydi kapının yanında durmuş gizlice babasıyla konuşan adamları izliyordu ,küçük kızın kalbinde korku tüm iliklerine kadar kendini hissetirmişti .Kötü bir seyler olacağının hissine kapiliyordu eve gelen babasını sıkıştıran adamlar hâlâ onu görmemişler di .ve bir anda babasına dogrutulan silaha şahit oldu daha düzgün kavrayamadan ardından gürültülü bir ses ,evin tüm duvarlarına çarpıp sonra onun kulaklarına hücum ediyordu ve sonra kendi çığlığı evi doldurdu çünkü babası yerde kanlar içindeydi .Tüm gözler sesin geldiği yere yani ona döndü ve o gün o adamı hiç unutmadı gözlerinin önünde babası can verdi .

...Ben ellerinden tutamıyorum. Ağladığında yanında olamıyorum. Herkesten kaçıp gitmek istediğinde sığındığın o liman olamıyorum. Gözlerimden gözlerine giden bir yol bulamıyorum. Bulacağım zamana kadar kendine sıkı sıkı sarıl. Her şeye rağmen gülmeyi unutma olur mu? Bu zamana kadar taşıdığın tüm yükler için omuzlarından öpüyorum. Güçlü kal...