Torunları Seliy'nin etrafında toplanmış gözleri koca koca açık bir şekilde O'nu dinliyorlardı. "Liz'in o pazar günü hayatının değişeceğinden haberi yoktu. Farkında olmadan normal yaşantısında bilmediği sırlarıda tek tek öğrenecekti. Liz bu dünyaya gelirken bir göz yaşı dökmüştü. Bir dahada ağlamamıştı. İkinci göz yaşı aşk göz yaşı, üçüncüsü ise ölüm göz yaşlarıydı. Bu göz yaşları Yunus Adası'ndaki gizem mağrasının anahtarıydı. O gün başını çarpıp denize düşmeseydi hayatının aşkınıda bulamıcaktı." Torunları heycanla el çırpıp "Hadi büyük anne hadi. Devamınıda istiyoruz" diyerek bağrıştılar. Sely küçükken çok inanırdı deniz kızlarına. Olmadıklarını öğrenmesi 8 senesini almıştı. Hep drnize notlar bırakırdı 5 yaşında başlamıştı mektupları. Hiçbirinede cevap alamamıştı. O günden beri kendi aklından Deniz Kızı masalları uydurur olmuştu...

Başlangıcı umuttu hep, hep gülümsetiyordu. Güzel bir gün batımı bazen, bazen sabahın umarsız gün doğumu bile neşelendirebilirken, dinlenilen her şarkı sizden bahseder... Derken güven gelir, bilirsin ellerini uzattığında tutulacağını, yada gece uyurken düşünüleceğini bilirsin, mutlu kapatırsın gözlerini geceye... Sonra ne elin tutulur, ne de sen düşünülürsün, güneş bile batmaya başlar yüreğine ve her şarkı daha bir kahreder yalnızlıkta... Kırılmış bir çığlık yükselir, kırılası aynaların karşısında, Kanatları kırık, yüreği kırgın birinden...

Sessizliktir bazen en büyük cevap. - ✐ ✉ ✌ ☯ ♡ - © Tüm hakları saklıdır.