Vatan uğruna baş koymuş, düşmanın yüreğindeki korkunun izahı, acının işaret parmağı olan Sezin Kaza, yıllardır Keleş timinin başında duran üsteğmen kimliğinde görevini icra ediyordu. Ne yaptığını bilen, kendinden emin, dik oluşuyla bilinir, sayılırdı. Keleş ismini en doğudan batıya kadar duyurmuş, düşmanın ölmeden önceki son nefesindeki nefret olmuştu. Fakat bir gün, yaptığı küçük hata ile tüm çabaları bir anda başına yıkıldı. Yaptığı küçük hatanın sebebi ile başlarına atanan Yüzbaşı Turan Akkurt, kendisinden önce lakabı geçtiği an yeri titreten bir komutandı. Soğuk kalbi, acımasız bakışı, yangın öfkesi ile tanınırdı. Girdiği ortama heybetiyle girer, doğrularını kalemsiz kazırdı akıllara. Ve Sezin'in bildiği tüm doğruları silip kendi doğrularını yazmaya kararlıydı. ★ "Bende iki sevdanın ucu, bucağı yok, Kaza. Gönlümü almışım elime, ikiye bölmüşüm; sonu, sınırı olmayan iki sevgi sığdırmışım o iki parçaya." "Neymiş onlar?" "Biri vatan, diğeri sen." ★ KURGU, VATAN İÇİN CAN VEREN, MİLLETİNİ KORUYAN ASKERLERİN HATIRASINA YAZILMIŞTIR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN VE BİLGİLERDEN BAĞIMSIZDIR. DURUMLAR, OLAYLAR VE YERLER DEĞİŞTİRİLEREK YAZILMIŞTIR. KURGU GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ.

Sıradan Askeri kitaplarla ve İzlediğiniz Dizilerle Karıştırılmaması Gereken Çok Özel Bir Hikaye... #yalnızadam #DadaşlarTimi Uyarı: Kitabımda ki kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Devlet adamlarıyla kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Not: Kitabımda ki anlatım şekli daha anlaşılır olsun diye ve konusu gereği fazla ayrıntılı anlatmadım. Roman gibi düşünülmemesi gerekir. Saygılarımla уαℓηızαdαм

Gizli bir kahramanın hayat serüvenine tanık olmaya hazır mısın? Hazırsan kitaptan bir kesit vereyim senin için: Arabanın içi görünmüyordu sadece şoför azıcık görünüyordu. Tabi bu kim dersiniz; Ömer. Kim olabilir ki zaten. Arabaya bindim ama yanında kimse yoktu. - Neden buradasın Ömer? - Bir kontrol edeyim dedim. Hata mı yapmışım? - Senin kontrolüne gerek yok. Ben nerde nasıl davranmam gerektiğini çok iyi bildiğimi düşünüyorum. - Peki, hadi diyelim ki öyle. O zaman içerde ne oldu? Bu Ömer beni sinir etmeyi nasıl başarıyordu her defasında. - Bu seni niye ilgilendiriyor ya! Yani bir bıraksan mı acaba peşimde gezmeyi? Ben çocuk değilim de hani. Nerede nasıl davranacağımı biliyorum. - Tamam. Ya merak ettim ne oldu içerde? Ne dedin de sana yalvarır gibi oldu bu kız? - Çok merak iyi değildir Ömer. - Uzatma işte, söyle. - Eskileri hatırlattım biraz. Bu arada karargaha doğru gidiyorduk. Derken Ömer'in telefonu çaldı; - Evet Tuğrul. - Anlaşıldı , hemen intikal ediyoruz Defne ile. Telefonu kapattı. Bu arada sert bir U dönüşü yaptı. İyi ki kemerlerimiz takılıydı. - Ya yavaş! İnsan bir haber verir. - Kusura bakmayın hanımefendi, rahatınızı bozduk. Arabayı çok hızlı sürüyordu. Protokol yolundaydık ve tabi ki her yerde araba vardı. Arabaları sollayarak, çok hızlı bir şekilde gidiyorduk. Meraklandım, acaba nedendi bu acelemiz? - Bir sorun mu var Ömer? Tuğrul ne dedi? - Fazla merak iyi değildir. Bunu söylerken hafif güldü. Bende biran sinirle gülümsedim, sonra ciddileşip; - Dalga geçme Ömer! Görev söz konusu. - Tamam tamam, sakin ol şampiyon. - La havle...

Bir yılda iki farklı yaşam tatmıştım. İki farklı hayat dokunmuştu ruhuma. Ben buna bir isim vermiştim; Dönence. Birinin sonu vasiyet gibi diğerinin başlangıcını garantiye almıştı. Yaşam başlar ve biterdi. Benim yaşamım ise biterken başlamıştı. Tükenirken çoğalmış, sönerken yanmış, kaybolurken bulmuştum yolumu. Nedeni ise yaşamımın sonla başlangıç kutuplarına farklı iki insanın düşmesi olmuştu. İki farklı hayatın aynası arasındaki yansımada kalmam olmuştu. Barış ve Egemen. Ölüm ve yaşamın çakışarak harmanlanmış yansıması benim dönencem olmuştu. Ve artık sadece onun, Egemen'in gözlerinde boğulurken nefes alabiliyordum." BEN SENİ KORKTUĞUNDA SOBELEDİM... DÖNENCE Gül Cemre A.

"Oradan kurtulacaksın biliyorsun değil mi?"Telsizin diğer ucundan gelen sesle birlikte son kalan gücümle ayağa kalktım.Başaracaktım. "Biliyorum tabiki karalara bağlamaya gerek yok." Kıkırdadığını işittim,tüm ekip beni arıyordu biliyordum.Pest etmeyecektim.Silahımda kalan 8 kurşunla nereye kadar gidebilirsem gidecektim.İşin zor kısmını halletmiştim,şuan yapmam gereken tek şey güvenli bir bölge bulmaktı. Fakat çok koştuğumdan olsa gerek göğüs kafesim hızla inip kalkıyor,bacaklarım titriyordu.Alnımdan süzülen ter damlaları bir bir boynumdan aşağı düşerek özgürlüğe ulaşıyordu. Bende ulaşacaktım. 🌒 Ufak bir tanıtım kitabıma şans vermek istemezmisin ?

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

ONUN KADERİ ANNESİ ONU ÇÖP KOVASINA BIRAKTIĞINDA BAŞLADI. ONUN KADERİ BABASI SARHOŞ OLUP ONU DÖVMESİ İLE BAŞLADI. ONUN KADERİ HER AKŞAM AÇ YATIGINDA BAŞLADI / UMAY KORKMAZ ONUN İÇİN YANAN İKİ KİŞİ KADERİ UMURLARİNDA BİLE DEĞİL / BARIŞ AKINCI .... ATEŞ Yenilmez HAYAT ONA İLK TEKMESİNİ DOĞDUĞUNDA ATMIŞTI PEKİ O KALKIP HER ŞEYLE YÜZLEŞECEK Mİ

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...

Güneş: Polis ol, polisle birlikte ol ama asla polislik olma demişler ya Güneş: Halt etmişler Güneş: Tutuklayanım sen olacaksan polislik olmaya razıyım Çevikçi Bey çevrim içi (01.52) Görüldü (01.52)