Rok 2044, 3 wojna światowa, Losy całego świata widziane z oczu jednego młodzieńca z polskiej armii, oraz ponowna walka o niepodległość po prawie 100 latach wolności. (W trakcie poprawek)

Nie ukryłam tej powieści tylko z sentymentu, ale chcę, by przyszli czytelnicy tego dzieła byli świadomi, że pisałam to, mając 16-17 lat, i nie jest to wybitne. Planuję napisać to od początku. Nie chcę tutaj żadnych sugestii poprawek, bo najzwyczajniej w świecie ten tekst będzie pisany na nowo. Dziękuję :D W 2045 roku spokój zwykłych szarych ludzi został zakłócony. Nieznana dotąd choroba przez lata rozprzestrzeniała się po świecie, nie dając żadnych objawów, a wystarczył jedynie kontakt wzrokowy. Gdy ludzie zaczęli dostrzegać dziwną zamianę koloru oczu, myśleli, że to tylko przemęczenie. Jednak zarażona dziewiętnastoletnia Lily i wielu innych musieli zmierzyć się z czymś gorszym od sekundowego zarażenia - z bólem przemiany w potwora. Pamiętaj! Jeśli historia Ci się spodobała, zostaw po sobie jakiś znak :D gwiazdki i komentarze są mile widziane. Ostrzeżenie ⚠ Opowiadanie zawiera przekleństwa i brutalne, odrażające sceny. Nie dla ludzi o słabych nerwach i doskonałej wyobraźni, mogącej sobie wszystko ładnie wyobrazić XDD Druga część już na profilu https://www.wattpad.com/story/234303795-%C5%9Bmier%C4%87-motyla-2

Władca Ciem został pokonany i wydaje się, że wszystko wróciło do normy. Nic nie jest jednak tak kolorowe, jak możnaby sądzić na pierwszy rzut oka. Szaleństwo ogarnia jednego z bohaterów, a Biała Pani robi wszystko by przeszło ono również na resztę elitarnej gromady, nie wspominając już o jej działaniach, zatruwających miasto. A to wszystko przesłonięte Stephenem, powracającym nie tylko w snach.

"Kochać to stracić. Jeśli pokochasz, stracisz wszystko. Miłość jest dla ludzi głupich. Zapamiętaj to, Adrienie." Życie każdego przeciętnego nastolatka to długi spacer po polu minowym. Jednego dnia ktoś złamie ci serce, drugiego los pokaże ci środkowy palec, a trzeciego Chloe Bourgeois podstawi ci nogę na korytarzu. Krótko mówiąc: bycie licealistą nie jest proste. Szczególnie, jeśli po godzinach biegasz w masce po dachach, sprzątasz bałagan po nemezis spod ciemnej gwiazdy i, co najgorsze, znosisz kiepskie żarty kolesia w gumowych uszach. Ladybug potrafi uratować każdego. Każdego, prócz siebie samej. Marinette i Adrien już dawno pogodzili się z niezwykłą rzeczywistością i każdego dnia znikają pod maskami, by kolejny raz ocalić Paryż. Okazuje się, że trudniejsze od uratowania świata jest zdefiniowanie własnych uczuć, które nasilają się coraz bardziej. Z biegiem czasu tajemnice skrywane pod skrzydłami Miasta Miłości wychodzą na światło dzienne. Przeszłość opuszcza Dom Cieni i kawałek po kawałku ujawnia historię, o której Gabriel za wszelką cenę próbował zapomnieć. *** "Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wielokrotnie na przemian płakałam i się śmiałam. Niewiele książek potrafi coś takiego zdziałać." "Ta książka wycisnęła ze mnie tyle łez, że mogłabyś porównać to do deszczu w lasach równikowych." "Jest w tej opowieści coś, co mnie do niej z niesamowitą siłą przyciąga. Nie wiem, czy to cudowne poczucie humoru, czy idealnie oddane uczucia, czy cokolwiek innego, czy wszystko razem." "Traktuje to opowiadanie inaczej niż jakieś randomowe ff w internetach. Jest wyjątkowe i niepowtarzalne - to jego największy minus, bo nie przeżyje takich wrażeń i nie doświadczę tych samych uczuć drugi raz przy żadnym innym... " "Dla mnie to największy skarb na wattpadzie, który każdy musi odkopać."

Czasami macie tak, że kiedy czytacie jakąś książkę, chcecie być jedną z głównych bohaterów? Zwiedzać świat, być bohaterem, podziwiać piękno krain oraz ras z nimi związanymi? Otóż jedna dziewczyna miała trochę inne życzenie niż normalne. Była dość aspołeczna, ale za to opiewała w ogromną mądrość. Nie miała rodzeństwa, chłopaka tym bardziej. Rodzice zaś całymi dniami byli na wyprawach biznesowych, w skrócie cały czas przebywała w samotności. Lecz pewnego czasu przeczytała jedną z książek fantasy, tak się wgłębiała w historię, że sprawiało jej to ogromną radość. Tylko jedno jej przeszkadzało, mała ilość opisu życia codziennego zwykłych mieszkańców, gdy niesamowity, wypełniony potężną magią główny bohater dostawał tyle akcji, że było jej za dużo. Przez to chciała wiedzieć jak to być zwykłą mieszczanką w świecie przepełnionej magią, więc powiedziała ,,Gdybym miała drugie życie, chciałabym żyć w świecie fantasy jako normalna mieszczanka". Co się może zdarzyć...? Jeśli, życzenie się spełni?