| thewattys2020-Fantastik Kategorisi Kazananı🏆 | Bilinmezlik hep korkutur. Tüm canlılar gibi, insan da çevresindekilere hâkim olma arzusunu bir meşale gibi taşır içinde. Bilinmezlikten korkup, kendini bilmeden yaşayan varlıklarla dolu evrende, birbirinden kaçışa ''yaşam'' derler. Belki de bu yüzdendir bazı canlılara her şeyi bilme kapasitesinin verilmemesi ve bazılarının diğerlerinden bihaber yaşatılması... Aynı gezegende çok ufak farklılıklarla yıkıcı güç unsurlarını ellerinde bulundurur bazı ırklar. Ortaya çıkmaz, rahatsızlık vermez ama güce boyun eğdirirler.

Tek bir kalp iki farklı dünya eder. Bir dünyaya hakim olma hakkın vardır.... Hangisini seçerdin? Karanlık sandığın Güneşi mi yoksa Güneş sandığın Karanlığı mı?

Bir Gencin İkilemi...

Gözlerimi küf ve yosun tutmuş basık duvarlarda gezdirdim. Tek tük yanan lambalar beni korkutsada bu yolun sonunu görmeliydim. Kendim için değil geleceğimiz için bunu yapmalıydım. Kim bile bile hayatını tehlikeye atardı tabiki ben(!) ama haklı sebeplerim var gerçekten. Ben kafamda dönüp duran senaryolar ve tilkilerle birlikte adılarımı hızlandırdım. Evet yolun sonuna geliyordum artık. Karşımda paslı büyük demir bir kapı vardı. Her şey bu kapının ardında saklı kimisinin ulaşmak isteyipte ulaşamadığı yer kimisininse söverek andığı bu yer bir kapı uzağımdaydı peki ben gerçekten bunu yapmak istiyor muydum? Evet uzun zamandır istediğim tek şey artık bu lanetin bitmesi. Peki ya bitmezse? Ya istediğim gibi gitmezse? Ya başaramazsam? İşte içimi kemiren şey başaramamak, işin sonunda başaramamak var, tüm hayatını mahvetmek. Derin bir nefes alıp kapının kolunu çevirdim artık geri dönüşü olmayan bir yola girmiştim . Peki sen bu yolda benimle olacak mısın? bana destek olacak mısın? Hadi o zaman hemen kitaplığına ekle ve bu macerada benimle birlikte ol. :)

Gerçekten delimi bu korku filmi kızları bu nasıl bir düşünce;alt kattan sesler geldi hazır elektriklerde yokken,şimşekler çakıyorken gidiyim de öleyim...(alıntıdır)Gerçekten bukadar aptalca şeyler yapmak safın tekine yakışır bu hikayenin baş rolü gibi...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...