"Planların içinde her şey vardı Selami anlıyor musun! Her şey! Ama korumakla görevli olduğum albay kızına aşık olmak yoktu!"

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

"Keşke hep çocuk kalsaydın,hep o masum çimen gözlü kız olsaydın." "Ben hala masumum Hamza." "Değilsin,inan öyle olsaydın çoktan kalbimde bir yerin olmuştu." #Namaz1 #Tefekkür1 #Sevap1 #Allah1 #Helal1 #Kuran1 #Ankara1 #İman1 #Hanım1 #Haram1 #Günah1 #Zehra1 #Eş1 #Love1 #Dava1

0534***: Aldığınız kitabın zamanı geçmiş. Lütfen en kısa sürede kitabı getiriniz. Sena: Ne kadar kabasınız. sena: ayrıca süresi geçmiş olamaz sena: daha yeni aldım. 0534***. Kitabı alırken kaç günde getireceğinizi belirtmemişsiniz? Sena: Evet o yüzden istediğim kadar kalır. 0534***: Yalnız kütüphanenin görevlisi benim size ne oluyor? Sena: nE!? Bir dakika, bir dakika. Siz o görevli misiniz yoksam? Sena: Ömer olan? biraz cringe (krinç diye okunuyor herhalde) bir kitap. Ona göre okuyun lütfen :) Kitap kapağını @irrelevantbird yapmıştır 🤍🌷

Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.

"Neden bana soğuk davranıyorsun? Bilmiyorum, aklında ne var ama kırıcı oluyor. Benimle yan yana olmaktan hoşlanmıyor gibisin. Ben sadece güzelce şiiri okumak için arkadaşça anlaşmak istiyorum seninle. Kimseyi ayrıştırmam. Nuri hocanın şiir okumamızı istediği o gün sana sert çıkışmış olabilirim ama başka sebebim vardı. Çok sinirlendim. Eğer bunun için de yüzüme bakmıyorsan bu... Bu çok saçma." Nefesimi kontrol etmeye çalışırken gergin yüzünü gördüm. Konuşmaya başladı. "Seni böyle düşündürdüğüm için özür dilerim. Amacım seni üzmek değildi. Ben böyleyim, Amine. Belli sebeplerim var-" "Sevgilin çok kıskanç biri olabilir, anlarım-" Başını hızla kaldırdığında kelimeler boğazıma takılmıştı sanki. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Boğazıma oturan yumruyla gözlerimin yandığını hissettim. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Ben yanlış bir şey mi dedim? "A-arif..." Gözlerimin içine bakıyorken konuştu. Sesinin sakin olmasıyla kendimi daha çok kötü hissediyorum. "Sevgilim falan yok benim." Başını eğip devam etti. Sesinde hüzün vardı. "Bana helal olmayan bana ait değildir."

"Ama inan bana düştüğüm o şevhetin tadı, sizin kutsal kitaplarınızda tarif edilen ateşin içerisinde binlerce kez yanmaya değer. Yanmaya değer... Her ateşte her dinde yer edinmiş cehennemin ateşinde yanmaya değersin sen." (alıntı) * Resmi nikah yapılmıştı ve sanki bir tek bu gerekliymiş gibi bizi yalnız bırakarak evden ayrılmışlardı. Ben koltuğun başında ayakta dururken o karşı koltukta oturur vaziyetteydi. Gözleri üzerimde gezinirken rahatsızca yerimden kıpırdadım ve odaya doğru adımladım. Peşimden gelen ayak seslerini işitiyordum lakin bu daha fazla hızlanmama neden oluyordu. Benim durmayacağımı anladığında kolumdan tutarak beni durdurdu. Kolumu bırakması için anında durdum ve kolumu kurtardım. Dini nikahımız yoktu ve biz ikimiz aynı evde, yalnız başımızaydık. Allah'ım sen yardım et, sen beni bağışla. Elini başıma doğru uzatarak baş örtünme dokundu. Tüm tüylerim sinirle kabardı ve sesimi yükselterek konuştum. "Bana sakın dokunma, yaklaşma bile." Alayla konuşması gözlerimin bir ateş gibi patlamasına neden oldu. "Evlenince başındaki örtüyü çıkarmakta bir sıkıntı yok diye biliyorum." Dini nikahımız olmadığı için böyle davrandığımı biliyordu. Hoş, olsa bile bana dokunmasına müsaade etmezdim ama aynı evin içinde nikahsız bir şekilde durmak canımı yakıyordu. "Allah katında biz evli değiliz." diye kısa bir açıklamada bulundum. "Dini nikah." dedi ve uzun bir süre soluklandı. Nefesinin yüzüme çarpması içimde farklı duyguların uyanmasına neden oluyordu ve ben Allahtan yüzlerce defa bu duygular için af diliyordum. "Eğer gerçek anlamda benim karım olmaya hazırsan hemen şimdi dini nikahımızı kıyarız Elvin."

Solgun yüzünü çevreleyen siyah örtüsünün ucları rüzgarın etkisiyle uçuşuyordu. Yerden kaç kat yüksekte olduğunu bilimiyordu ve aynı zamanda bu gerçekle ilgilenmmiyordu da. Ama tüm şehrin manzarası önündeydi.Arabalar,insanlar,evler küçücüktü şimdi. Aslında yüksekten korkardı ama bugün kendisini bu yüksek katlı binanın en üst katında bulmuştu. Belki biraz kırgınlığı ve kızgınlığı diner diye gelmişti.Bunu kendisine itiraf etmese de biliyordu.Bu da yetiyordu. Derin bir nefes alıp kolların iki yana açtı.Kendisine öyle geldi ki rüzgar daha da şiddetlendi. Yüzüne değen rüzgar kendisini ürpetiyor bununla beraber gözlerini aşağıdaki boşluktan ayırmıyordu. Kenardan niyeti kötüymüş gibi gelebilirdi lakin bu böyle değildi. Kötü bir niyeti yoktu.Sadece kızgınlığının ve kırgınlığını dinmesini istiyordu. "Rüveyda Nur.." Genç adamın sesini duyduğunda yüzünde bir gülümseme belirdi.Nitekim bu gülümseme çabucak solup gitti. "Neden burdasın?" Genç adamın sorusuna verecek o kadar cevabı vardı ki. "Doktor..." Sesi o kadar kısıktı ki genç adamın duymadığından nerdeyse emindi. "Neden buradasın?" Tekrarlanan soruyla gözlerini yumdu. Annesinin kendisine "sıfırı tüketen"dediğini bir kez daha hatırladı. "Ben kırgın ve kızgınım doktor..." "Gelecek kaygılarla dolanan anneme kırgın ve kızgınım..." "Kalbi yumşak olsa da olanlara sessiz kalan babama kırgın ve kızgım..." "Doktor sana da kırgın ve kızgınım..." Genç adamdan bir şey söylemesini istemiyordu bilakis isteği susmasıydı. Arkasına dönüp adım atmaya başladı.Her attığı adımla boşluktan biraz daha uzaklaşıyordu. Genç adamla aralarında hatrı sayılacak bir mesafe kaldığında durdu. "Sıfırı tüketen...En çok da bu iki kelime canımı yakıyor doktor..." 16.06.2020 03..09.2020

0537*******: Biliyor musun, gökyüzü herkese mavi değil. ٠ Kitap son bölümün hâtırına Wattpad'den kaldırılmamıştır. ٠ 05.02.2021 - 25.02.2021

Bir gün, güneş yükseldiği zamanlarda bir çoban sürülerini otlatmak için çayıra çıkmış. Bir dal reyhan görmüş. Görmüş fakat aynı zamanda duymuşta. İlk defa konuşan bir reyhana rastlayan çoban yaklaşmış yaklaşmış ve reyhanın ıhlamurlarla dertleştiğini görmüş. Reyhan'ın güzelliği ve ıhlamurlarla konuşması çobanı çok etkilemiş. Fakat ne olsun o bir çiçek, kendisi ise kirli çamurlu bir çobanmış. Gel zaman git zaman çoban hep sürülerini o çayıra sürer olmuş, reyhanı gördüğü çayıra. En sonunda çoban dayanamayıp saklandığı çalıların arasından çıkmış. Merak ediyormuş ıhlamurlarla konuştuğu gibi kendisiyle de konuşur mu diye. Ve fısıldamış harflerle reyhana; "Beni de duyar mısın, duyduğun gibi ıhlamurları? Benimle de konuşur musun, konuştuğun gibi ıhlamurlarla..?" ٠ 19.7.2022 I Şefkat ve merhametle baktığım, yüreğimin memleketi Filistin'e . . I