Bazen babalar çocuklarına 'kar gibisin' der. Bunu hiç sormadım babama. 'Neden öyle diyorsun?' diye.. Çocuklar masum olduğu için mi öyle derdi? yoksa bir kar tanesi alıp incelediğiniz zaman ne kadar mükemmel bir biçimde yaratılmış olduğunu görünce çocuğunu da bir kar tanesi gibi eşsiz gördüğü için mi? Hayır. 'Kar gibisin' der. Çünkü o küçük çocuk az önce kırdığı vazo için alacağı cezayı bilir ve suçunu o kadar güzel gizler ki babası hiç anlamaz kırdığını. Çocuk o kadar güzel saklar ki yaptıklarını, babasına kendiliğinden olduğuna bile inandırabilir. Çocuk bir kar tanesiydi. Bazen o kadar güçlenir ki şehrin günahlarından sorumlu olsa bile saklamasını bilir. Babası buna hiç inanmaz. Çünkü çocuğu onun için sadece kar tanesi gibi eşsiz ve masumdur... Gökyüzü tüm hikayelere şahit oluyordu. İşlenen tüm günahlara, kazanılan tüm nefretlere, söylenen tüm yalanlara.. Hemen hemen her şeyi bilirdi. Ve bu gökyüzünün şahit olduğu o hikayeye siz de şahit olacaksınız. Her an, her dakika.. Peki, onun hikayesini de öğrenmeye var mısınız? #Gökyüzünüyakala#

"Bitti...benden bu kadar.." Her şeyin sonuna geldiğini, tükendiğini düşündü. Onun hayatındaki dönüm noktası bir hıçkırık olmuştu... Bir uçurum kenarında, her şeyden vazgeçmiş, kendini sonuna hazırlarken, son vermek isterken..

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."