Bir kadını sevip derin bir uykuya daldı uyandığındaysa yanmış bir filmin ortasındaydı. Siz hiç çok sevdiğiniz halde gittiniz mi? Saf bir aşkın getirdiği ölümün vicdanından kaçmak için,sevdiğinizi bırakıp gider miydiniz? Ali gitti. Ve ardında yanmış bir evden kalan küller kaldı. O küller yirmi yıl sonra yeniden tutuşmaya başladı. Ali sevdiği kadınla birlikte yaşadıkları köyü terkedip İstanbul'a kaçma hayalleri kurmaktadır.O yıl ailesini bir yangında kaybeder.Bu yangından sevdiği kadını ve onun ailesini suçlar.Ve her şeyi ardında bırakıp İstanbul'a yerleşir.Orada yeni bir hayat kurar başka bir kadınla evlenir ve mutlu bir aile tablosu çizer. Ama geçmişin izleri bu tabloyu en hoyrat çığlığıyla paramparça etmeye doğru adım adım yaklaşmaktadır.Yıllar sonra o yangının külü Ali'yi ve hayatında ki insanları yeniden yakıp geçecektir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©