Gregor Samsa, bir sabah, huzursuz edici rüyalarından uyandığında, devasa bir böceğe dönüşmüş olarak kendini yatağında buldu. Bir zırh kadar sert sırtının üzerine uzanmış, öylece duruyordu. Kafasını biraz kaldırıp baktığında, kahverengi bir kubbeyi andıran, boğum boğum olmuş ve tıpkı sırtı gibi sertleşmiş karnını gördü. Üzerindeki battaniye ha düşmüş ha düşecek gibiydi. Devasa vücuduyla kıyaslandığında acınacak derecede ince olan çok sayıda bacak, gözlerinin önünde umutsuzca çırpınıyordu. Bakışlarını pencere yönüne çevirdi. Kasvetli hava(metal pencere pervazına çarpan yağmur damlalarının sesini duyabiliyordu) Gregor'u melankolik bir ruh hali içerisine sokmuştu. "Neden uyumaya devam edip tüm bu saçmalığa bir son vermiyorum," diye düşündü. Ama bu son derece mantıksız bir düşünceydi, zira o, hep sağ yanının üstünde uyurdu ve içerisinde bulunduğu durum göz önüne alınacak olursa, kendini döndürebilmesi pek mümkün gözükmüyordu. Sağa dönmeyi ne kadar denerse denesin kendini hep aynı sırtüstü pozisyonda buluyordu. Herhalde gözlerini kapayıp (böylece kımıl kımıl hareket eden bacaklarını görmek zorunda kalmayacaktı) yüz kere denemiş olmalıydı. Ve yan tarafında daha önce hiç hissetmediği hafif bir sızı hissettiğinde daha fazla denememeye karar verdi.

HAKARET İÇERİKLİ YORUMLARA AÇIK DEĞİLDİR. EĞER ATATÜRK'E SAYGI DUYMUYORSANIZ, OKUMAYIN. Şimdi bir adam düşünün. Bu adam tanıdığınız en yakışıklı adam olsun. Bakır saçları ve denizinde boğulacağınız mavi gözleri olsun. Bu adam çok iyi olsun. Çok çok iyi. Yardım sever, aynı zamanda lider ruhlu. Güler yüzlü ve etrafını gülümsetiyor. Zeki. Hayal gücünüzü zorlayacak kadar zeki. İleri görüşlü. Büyük. Çok büyük bir yüreği var. Herkesin sığabileceği kadar büyük bir yüreği. Kim? ATATÜRK. -Hakaret içerikli yorumlarda Wattpad ekibine bilgilendirme yazısı yollanacaktır.-