Ο σταρ του κινηματογράφου Παύλος Μακρής κυνηγά την επιτυχία όπως και κάθε θηλυκό απολαμβάνοντας τη διασημότητά του. Ο όμορφος και γοητευτικός ηθοποιός έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει όταν το θέλει. Μέχρι τη στιγμή που συναντά τη μυστηριώδη και εκνευριστική σεναριογράφο Μυρσίνη Λάμπρου που είναι όλο απαιτήσεις και του φέρεται απαξιωτικά. Και αν και είναι η μόνη γυναίκα που δεν τον ελκύει για να την κατακτήσει, η περιφρονητική συμπεριφορά της τον προκαλεί να της αποδείξει ότι κάνει εντελώς λάθος για το άτομό του... Στην προσπάθεια αποπλάνησης της σεναριογράφου ο Παύλος ανακαλύπτει πως τελικά ίσως δεν είχε ερωτευθεί ποτέ γιατί για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.. και ίσως η Μυρσίνη ήταν αυτή που περίμενε... αλλά εκείνη μοιάζει απρόσβλητη στη γοητεία του και εντελώς δύσπιστη στον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων του... Πώς μπορεί να πιστέψει στα παραμύθια μία γυναίκα που έγραφε μόνο για προδοσίες και πληγωμένες αγάπες; Και ο Παύλος Μακρής μοιάζει εντελώς άπιαστο όνειρο... κι όσο κι αν θέλει να το ζήσει πρέπει να διαφυλάξει την καρδιά της... @Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αν

Μια μικρή περίληψη βρίσκεται στο πρώτο κεφάλαιο...

Μια μικρή περίληψη της καινούριας μου ιστορίας βρίσκεται στο πρώτο κεφάλαιο...

...το όνομά μου είναι Λιβ...

Θα τους ενώσει ο έρωτας! Η Φραντζέσκα Οικονόμου εγκαταλείπει το σωφρονιστικό ίδρυμα στο οποίο κρύβεται εδώ και έξι χρόνια για την προσωπική της ασφάλεια, με έναν και μοναδικό σκοπό. Να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τους ανθρώπους που της κατέστρεψαν τα εφηβικά όνειρα και τη ζωή της. Ο Στέφανος Σταματίου είναι ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας, ένας διάσημος πλεϊμπόι που ζει την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Από τη στιγμή που οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, ενώνονται και οι μοίρες τους. Εκείνη πρέπει να νικήσει το σκοτεινό παρελθόν που τη σημάδεψε κι εκείνος να μάθει να αγαπά τόσο δυνατά ώστε να αψηφήσει νόμους και όρια. Μαζί ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο ρίσκο και πάθος. Όμως ο κίνδυνος παραμονεύει και το τέλος της διαδρομής φαντάζει αβάσταχτα μακρινό...

Ο Κάρλος τη διέκοψε απότομα, σηκώνοντας το χέρι του κι η Κριστίν νόμισε προς στιγμή ότι θα τη χτυπούσε και πισωπάτησε. Εκείνος αναστέναξε βαριά κι όταν μίλησε η φωνή του ακούστηκε ακόμα πιο βραχνή απ΄ό,τι ήταν και...ραγισμένη. Ακούστηκε σαν ξεκούρδιστο γραμμόφωνο, ένα κουβάρι από νότες, σαν άναρχη μελωδία που κάποιος άσχετος με τη μουσική είχε αραδιάσει σ΄ένα πεντάγραμμο. Η φράση που ξεστόμισε έκανε την Κριστίν να σωριαστεί στον καναπέ. Ήταν σα να έπεσε κεραυνός στο διαμέρισμα, όλα γύρω τους έγιναν χίλια κομμάτια, φώτα και σκοτάδι έγιναν ένα και μια αλήθεια σήκωσε ανάμεσά τους ένα τείχος, που άφησε τον καθένα τους μόνο του απέναντι στην δική του αλήθεια, τα δικά του μυστικά και ψέμματα, τις δικές του ενοχές.