Tamamlanma Tarihi; 31/07/2020 İlk Yayım Tarihi; 01/11/ 2019 Cemreler vardı...yeryüzünü bir mevsimden bir başka mevsime sürükleyen... Kimse görmedi onları ama herkes bilirdi. Üstelik kimse dokunmadı da ama yakardı, ateştendi. İçlerinden bir tanesi yolunu şaşırdı. Gökyüzünden usul usul süzülüp toprağa değil, buzdan bir dünyaya karıştı. Eritip, yok etti... sağlam kalan parçaları sahibinin yüreğine saplandı. Acıyordu... sızım sızım sızlatıyordu....ama ısıtıyordu da. Bir yanı bu tatlı sıcaklıkta hayat bulurken, ayakları sular altındaydı. Artık bir dünyası yoktu lakin cemreler vardı... Cemreler diyordu herkese, cemreler...eriyen sularda boğulmak üzereyken, cemreler...oradalar... Cemreler vardı...yeryüzünü bir mevsimden bir başka mevsime sürükleyen... Bir de aşk vardı, peşinden tüm mevsimleri sürükleyen... Hevi; Ankara'dan Almanya'ya uzanan bir aşk hikayesi.

"Yaratık": Peki. "Ben": Oki. "Yaratık": İyi. "Ben": Güzel... "Yaratık": ...sin :)

Etraf zifiriydi. Bir mezarın başındaydım. Ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum. Neden burdaydım? Gözlerimden akan yaşlara anlam veremezken yağmur yağmaya başlamıştı. Burnuma dolan toprak kokusuyla mezar taşına baktım; Lavinia Gürsoy 14.04.2003 - 17.03.2020 ---------------------------------------------------

Gözlerini usulca kapattı genç kadın . Damlaların geçtiği yerleri her zerresinde hissederken, elinin tersiyle gözyaşlarının yolculuğuna son verdi. Ama nafileydi bu çabası. Bir yenisiyle tekrarlandı gözyaşı yolculuğunun. Yüreğinde hissettiği bu acının nedenini bile bilmezken, bu kadar içten olmasına anlam veremiyordu. Az önce ki yaşanan olay film şeridi gibi gecerken kahvelerinden , yüreğinde ince bir sızı belirdi. Bu kadar acımasına dayanamıyordu. Bu kadar acımamalıydı oysaki . Kağıt üzerinde olan bir evlilikten doğan bir beraberlikti bu. Sadece dildeydi ona " eşim " demesi. Kendini odasına kapattığından beri sağ elinde hapsettiği ve asla özgür bırakmak istemediği kırışmış kağıdı yavaşça azad etti. Düzelmeye başlayan kağıdın bir köşesinde " geri dönme" yazısını görünce dudakları tekrar titremeye başlamıştı. Eline hapsetmeye devam ettiği kağıda, usulca akan gözyaşları eşlik etti. Buğulu gözlerle odasına baktı genç kadın evine. Elbette bu halde gelmeyi hiç hayal etmemişti.Yavaşça yerinden doğrulmuştu genç kadın. Pencereye doğru gidecekken kapısı aralanmış ve asla görmeyi beklemediğ i kahvelerin sahibini karşısında görünce iyice afallamıştı. Müthiş derecede yorgun düşmüş bedeni, kendini bile kaldıramaz hale gelmişti. Bedeni yere yığıllamaya yeltenmişti ki , Genç adam bunu farkeder farketmez engel olmuştu. Sinirle gelmiş olmasına rağmen şuan hissettiği tek şey merhametti. Koyu kahvelerine hayran oldugu kadının bu halde görmek yüreğini parçalamıştı. Neden bu hale geldiğini bilmeden, beline sardığı ellerini fazla gevşetmeden az önce ki yerine geri oturttu. Genç kadının gözleri kan çanağına dönerken , adamında ondan aşağı kalır yanı yoktu. Karısının neden bu hale geldigini deli gibi merak etmesine rağmen ikisinin de dudakları bir türlü aralanmaya cesaret edemiyordu...