Kafasını yana doğru çevirip içeri kontrol ettikten sonra hızlıca karısını kolundan tutup dışardaki duvara yasladı sertçe genç adam . Bu hamleyi beklemeyen Eylülün canı acımıştı ama belli etmedi .Keşke acıyan sadece canı olsaydı . Hesap sormadığı gibi hesap da vermeyecekti çünkü. Karısını duvarla kendi arasında bırakan genç adam , daha da dibine sokularak sessizce kulağına fısıldadı " NEREYE ?Ben sana çık dedim mi? ." " Ka-rı-cım." dedi biraz hesap sosarcasına " İZİN İSTEDİĞİMİ HATIRLAMIYORUM .Kendine gel bana bir daha karıcım deme ayrıca!!" Bakışlarını karısından çekmeden geriye doğru bir adım attı . "Kulaklarını aç beni iyi dinle EYLÜL ÇETİNKAYA ,Bundan sonra BEN ne dersem O OLACAK .Bunu o küçük kafana sok ." dedi aralarındaki mesafeyi iyice açarken. Yaramamıştı bu yakınlık. "Tamam kocacım diyeceğimi düşünüyorsan avcunu yalarsın MİRZA ERBEY . " dedi genç kız gözlerini bir çift bal rengine sabitleyerek. Genç adam dişlerini sıkarak " iÇERİ GİR!!" diye kükredi adeta. Eylül bakışlarını çekmemişti ondan korkmuyordu ki neden gözlerini kaçırsın .Mirza çevik bir hareketle kızın kolunu tutarak sertçe çekerek onu konağa sürükledi. Kapıyı açıldıktan sonra kolundan tuttuğu kızı yere doğru savurmuştu. .Ne yaparsa yapsın içi soğumuyordu ki daha sonra genç kızın gözlerinin içine bakarak geri dönülmesi imkansız bir yola soktu ikisini de. " Şimdi bu söylediklerimi herkes kulağını açıp iyi dinlesin çünkü tekrar etmeyeceğim . " " Bu katil , ben söyleyinceye kadar evden dışarı adım atmayacak ." Sustu genç kız sadece sustu..... Gerçekler bir tokat gibi çarpmıştı yüzüne ama adam bir şeyi atlıyordu kadınlar susmaz genç adam Susmuş kadın gitmiş kadındır Susmuş bir kadın için bitmiş bir adamsındır.......

'Genel Kurgu da 2' "Sana bu evde ne huzur var ne de sevgi!" diye kükredi adeta. O anladım ki hayatım boyunca sevilmemek benim kaderim olacaktı. Hiçbir beklentim olmayacaktı insanlardan. Çünkü kimsenin bana verebileceği sevgisi yoktu. Gözümde ki yaşı o bakmıyorken sildim gizlice. Güçsüz olabilirdim ama bunu onun görmesine gerek yoktu. "Kimsenin sevgisine ihtiyacım yok. Ben sevgisiz yaşamayı çoktan öğrendim." dedim. Ve kapıdan çıkmak için rakamı dönmüştüm ama kolumu tutup beni kendine çevirdi ve kapıya yaslası. Şimdi bir eli kolumda, vücudu bana çok yakındı. Öfkeli yüzü o kadar yakındı ki sert nefesleri yüzüme vuruyordu. Kapıyla onun arasında sıkışmıştım. "Sen yaşamayacaksın Asmin. Sen bu evde her gün öleceksin!" 03.11.2016..

Mezopotamya'ya tepeden bakan ama bir o kadar da mütevazi Mardin . Onlarca farklı kültürü, dili, dini aynı yerde harman etmiş , ve birbirine karıştırmadan yaşatmış Mardin . Dışı seni , içi beni yakan Mardin. *** İnsanlar hayatlarında nelerin gelişeceğini bilemezler. Belki bir dakika sonra ölürsünüz belki yarın belki yarından da yakın. Belki evlenirsiniz belki de ömrünüz boyunca hayatınızın aşkını ararsınız. Belkide hayatınızı bir başkası için feda edebilirsiniz. Bende onlardan biriyim. Hayatımı sırf abim ölmesin diye feda ediyorum. Zaten hüküm verilmiş. Tabure ayaklarının altından kayıp yere gür bir sesle çarpar ve sen hayatından bir çok şeye veda edersin. Belki ölmezsin ama yaşayan bir ölüye dönüşürsün. NOT; İlk başlarda ne kadar berdel ile töreye bağlı bir hikaye gibi gözükse de Töre ile alakayı en aza indirmeye çalıştım. © TÜM HAKLARI YAZARIN ASOSYALLİĞİNDE SAKLIDIR...

~Standart bir töre hikayesi değildir.~ Nisan Yılmaz... Yaşarken ölmek ile ölmek arasındaki o farkı daha yedi yaşında öğrenen yalnız, kimsesiz olduğunu düşünen ve umursamaz işinde başarılı bir kadındı. İdoldü, etrafındakilere bir meşale gibi yol gösterirdi. Sevdiklerini bir anne gibi korur, kollardı. Kendisi yanardı ama etrafındakileri hayatta tutar, onlara umut ışığı olurdu. Kimseye meşalenin yandığını düşündürmezdi. Rüzgar hızla eserdi ama gücü onun ateşini söndürmeye yetmezdi... Onun ateşi acılarından ve geçmişinden gücünü alırdı. Hangi rüzgarın buna gücü yeterdi ki? *** "Bir adam bana aşık oldu. Onu kendi elllerimle öldürdüm ve sen bana aşık olduğunu söyledin. Söylesene, ya seni de öldürürsem?" "Ölürken göreceğim son insan olacaksan dünyanın en şanslı adamı olduğumu düşüneceğim." *** Hayat, herkese adil davranmıyordu. Bunu biliyordu zaten ama yine de belki bir gün inancının kalmadığı şansın garip bir şekilde yüzüne güleceğini de... Beklemiyordu aslında. Nisan Yılmaz olmak güçlü bir kalkana sahip olmak demekti. Ve hayır, o kalkanı soyadı ona vermemişti. O kalkan Nisan'ın ellerini yara bere içinde bırakarak oluşmuştu, onu güçlü tutmak için. Sevememek ve sevilememek onun hatası değildi. Nisan Yılmaz, hayatını kendi elleriyle yaratmıştı ve kendi elleriyle yönlendirmiştı, hatta hikayesinin sonunu da kendi elleriyle şekillendirecekti.

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

Küçücük bir bedeni nasıl sığdırdılar beyazlar içine? Oysa kendi halinde saf ve naif dünyadan kopuk bir kızken, koskoca konağa nasıl sığdırdılar? Her yeri intikam kokan bir adamın ruhuna işleyen kız... Hayat fazlasıyla Asel kokuyordu. ❝Madem ki sen kıydın benim kardeşime.❞ Hırsla üfledi nefesini orta yaşlardaki adamın yüzüne doğru. ❝Bak gör nasıl kıyıyormuşum senin kardeşine Vedat efendi.❞ © Tüm hakları yazar'a aittir. 5 Mart 2015'de yayınlanmaya başlanmıştır. Okuyucularıma sonsuz teşekkürler... #5 - Genel Kurgu 03.08.16