Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

"Adın ne senin Köylü güzeli?" "Sana ne benim adımdan! Ayşe, Fatma, fark eder mi senin için?" Zeynep, Melek'in kolunu bir kez daha çekiştirdi. Tanımadığı adam gibi o da nasibini almıştı sert bakışlarından. Gitmeden önce hırsını alamadığı yabancıya bir kez daha söylenmeden duramadı. "Bana bak şehir züppesi, buralar geldiğin yerlere benzemez. Biz de senin bildiğin kızlara benzemeyiz. Şimdi geldiğin yere geri dön! Hadi selametle!" Yiğit karşısında konuşan kıza gülümsemekle yetindi. Kız güzeldi. Hem de çok güzeldi. Dişliydi de... Bir yerlerden tanıdık geliyordu ama nereden bilemedi. Uzaklaşan iki kızın arkasından bakarken; "Şehir züppesi öyle mi? Sana bu lafları yedirmesini bilirim Köylü güzeli." dedi. Aşk mı, arkadaşlık mı? Bencillik mi, fedakarlık mı? Kardeşiniz gibi gördüğünüz arkadaşınız için aşkınızdan vazgeçer misiniz? Peki arkadaşınız size en kıymetlisini emanet ederse, kabul eder misiniz? Ömür boyu omuzlarınızda bu sorumluluğun yükünü her şeye ve herkese rağmen taşır mısınız? Bu hikaye gerçek sevenlerin hikayesi... Bu hikaye gerçek dostluğun hikayesi... Yayın tarihi: 16.05.2018

"Bir kere , sadece..." Güçlükle yutkundu.Parmakları arasına kaybolan yüzüne iyice yaklaştı.Alınları birbirine değerken nefesleri bir olup karıştı.İkisinin de göz kapakları verilen nefesle kapandı.Bir olup yok olmuştular. "Hayat kaynağım olan dudaklarından adım çıksın." Göz kapaklarından ince bir yaş süzülüp adamın parmaklarını yaktı.Acı içinde kavrulan bedeni verilen ateşle iyice harmanlandı. "Nehir'im.Benim küçük serçem.." Yüzünü güç parmakların arasından çıkardı.Boğazını saran hıçkırık dudakları arasından çıkarken başını iki yana salladı. "Olmuyor.." dedi adam.Hayal kırıklığı arasında boğulurken, serçesine uzandı.Küçük serçe teslimiyetle kafesine sığındı. Δ--------------------------------------Δ 18.09.2014 Telif hakları saklıdır. Kapak tasarımı için AybkeOnr 'a teşekkür ederim. -M.C.A

"Götür onu Serdar.Asya'yı hemen buradan götür."diye bağıran Karan'a gitmiyorum diyemeden belime sarılan el ile dünyam tersine dönerken tekrar yakalanmıştım. Serdar beni omzuna attığı gibi hızlı adımlarla yeniden arabaya yönelince ellerimle sırtına vurmaya başladım. Ağzıma geleni sayıp söverken kurtulma çabalarım boşa çıkıyordu.Arabaya varmamızla Serdar tarafından arka koltuğa fırlatıldıysam da onu itip çıkmaya çalıştığım anda duyduğum sözlerle neye uğradığımı şaşırdım. "Asla evlenemeyeceksiniz.Duydun mu lan beni?Kelebeğimi sadece ben koruyabilirim.Onun ihtiyacı olan tek insan benim.Sen ise sadece bir kuklasın.Onu bugün almama engel olan herkesi yok edeceğim gibi sende yok olacaksın Karan Karakurt.Bu günü iyi değerlerdir.Son günün olacak.Yarın ve bundan sonraki her günde küçük kelebeğim benim yanımda kalacak." ※※※ KARA İKİLEM hikayesinin 2.kitabıdır. ※※※ TÜM HAKLARI SAKLIDIR! 01.07.2016

Sonu gelmez aşağılamalar, dayaklar, babası bildiği adamın bitmek tükenmek bilmeyen kiniyle büyüdü. Onun ne haddineydi ki? Şımartılmak, mutlu olmak Yasak meyveydi o Yasak aşkın meyvesiydi Nazenin Öz babasının evinde hizmetçiydi Tıpkı annesi gibi Esma annesi, 'kızların kaderi annelerine benzer' derdi. Ne kadar doğruymuş Yaşadığı aşağılamaları, horgörülmeyi annesi de yaşamış mıdır acaba? Yada O bunları yaşarken cenette annesi onu görüyor mudur? Kapak tasarımı: @bsudeee

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP

Hikaye yazmaya başladığım ilk yıllarda (12 Ocak 2013) yazılmıştır. Bu yüzden hata varsa şimdiden affola. Okurken amatör bir şekilde yazıldığını aklınızda tutarak yıkıcı değil yapıcı yorumlar yaparsanız sevinirim. İsimler sizin için zor olacağını düşünmüyorum çünkü kısa isimler kullanmaya çalıştım. :) Ben yazarken keyif almıştım, umarım sizde okurken alırsınız. :) Not: Yazmaya ilk başladığımda Türk adı kullanmış ama bazı şahsiyetlerin benim adım hikaye oldu bilmem şu bilmem bu diye saçma yorumlar alınca hikaye de karakter adı olarak genelde Kore adı kullanmıştım. :) Hikaye Başlangıcı: 12 Ocak 2013 Hikaye Bitişi: 20 Mayıs 2013

"Sen polise haber verdin ya kork benden kızım... çok pişman olacaksın çünkü senin hayatını mahvedicem anladın mı? O yüzden bu yüzü hiç unutma " demişti genç adam... Dinine bağlı Allah korkusu olan genç kız... Hayatı karanlıklar içinde olan bu adamı başına bela eder. Ama kaderin onlara oyun oynadığını ikisi de bilemezdi. Birbirinden farklı iki insan...

Sayın Emir Ulusoy, Nisan Soydan'ı eş olarak kabul ediyormusunuz? " Evet." Sayın Nisan Soydan, Emir Ulusoy'u eş olarak kabul ediyormusunuz. Hayıııır Kalbim deli gibi çarparken hala bu olanlara inanamıyordum. Seneler önce bu adamla evleneceksin deseler hayatta inanmazdım ama şimdi nikah masasında oturuyorduk. "E.evet" Hiç düşünmeden imzayı atan Emir'e baktım. Ne kadar da rahattı. Nasıl olsa gerçek bir evlilik olmayacağı için çok huzurlu görünüyordu. Bense bu saçmalığı kabul ettiğim için kendime lanetler okuyordum.