venuslemars
İnsanlığımı unuttum. Ben bugün öldüm. Bugün dirildim. Boşversene. Ben bugün sadece oturdum. Ağlamadım. Tek bir damlasını bile ziyan etmedim gözyaşlarımın. O kadar utandım. Hatta o kadar çok utandım ki nefesim boğazımda sıkıştı kaldı. Nefessiz kaldım.
Hayır.
Ben yeni nefes almaya başladım. Kimse bilmeyecek, görmeyecek, duymayacak. Ben yeni doğan bir bebek gibi nefes almayı öğrendim bugün.
Dipsiz kuyulara atılmıştı Yusuf. Oysa ben düzlükteyken bile daha aydınlıktı onun kuyusu.
On yedi Mayıs 1997. Yedi aylık bir bebek ölüme tutunarak doğdu.
Bugün günlerden yine Mayıs. On yedi. O bebek yaşama tutunarak öldü.
**BU KİTAPTA ŞİDDET, PSİKOLOJİK ŞİDDET VE FİZİKSEL ŞİDDET, +18 SAHNELER BULUNMAKTADIR. HASSASİYETİ OLANLAR LÜTFEN OKUMASIN YA DA BUNUN BİLİNCİNDE OLARAK OKUMAYA BAŞLASIN. ŞİMDİDEN KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM <3**