Her hikayenin başladığı yerden başladık bizde. Ama her hikaye gibi farklı yollarda ilerledik, bambaşka olduk. Yer geldi karnımız ağrıyana kadar güldük, yeri geldi ''Arkadaş bu neydi şimdi?" dedik. Anlatacağım hepsini sırayla. He bu arada ben Ertuğrul. Leylasını bulup feleğini şaşıran adam.

"İzmarit'in son ateşi yaktı belki de bizi. Yaşıyoruz içimizdeki kor ateşi."

Ben, Lavin'dim. Ölüm çiçeği. Yanımda olan herkese, ölümden başka bir şey bahşetmedim. Biri dışında. ▪️▫️▪️ Dudakları yukarıya kıvrıldı. " Şizofren bir kız ve bir katil." yüz ifademe baktı. "... Bu hoşuma gitti." 💫 "Ben bu hikayedeki papatya değil, kan kokan kadındım."

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

Bir DAVA romanı...