26 yasında yürüyemeyen kuran kursunda hocalık yapan.Ailesi ile birlikte yaşayan bir kız huzuru namazda bulmuş ömrünü islama adamış ve bildiği islami bilgileri toplumun en masum ve en güzel varlıkları olan çocuklara vermek için yola çıkmış bir öğretmen....

Aşk , en çıkmaz sokakları bile aşmaz mı ? Kemiklerini kırmaz mı tüm tabuların ? Kalp ayaklandığında susmaz mı akıl ? Sevince ; Sayfaları olmaz mı bugünlerimiz , Yarının kitaplarının ? ....

İhtirastandır benim korkum... İncitmeksizin yazışım kayaları yerinden sarstı... Demek kı kayalar da sevdalanmış taşlaşmış bedenlerini örtünmeden önce... Sessizce gidişler Kaya parçalarını örnek almış sanırım... Gidişler su dolmuş... Yollar gözyaşı çığıyla tıkanmış... Şiirler yol üstlerinde yazılmış... Buzlar erimeyi tercih etmiş mısralarda... Sevdalar yol boyu kalemlerin kurşunlarında haykırmış... Başından ettiği kalemini yazma uğruna şehit etmiş... Silmeyi planladığı son bir adım sessizlik kalmış...Silgiyi avucunun içinde dolandırmış...Oysaki geç kalmışız ...Silme işini çoktan ayrılık üstlenmiş... Biz de var olduğumuzu sanmışız...

"Durduramadığımız zamanın akıntısında süzülüp gidiyoruz ve bazen sert kayalar bizi yaralıyor. İşte bu bazen benim gibilerin hayatı için hepti. İçimde doğan umutla olabilir diye düşünmüştüm. Eğer istersem kim beni zorlayabilir? Yeni, yalnız bir yaşama ben hazırken kim karışabilirdi? Ancak bunun bir film olmadığını buranın buram buram gerçekler dünyası olduğunu ben ve Emre unutmuştuk. Ve şimdi bir kurban verilmesi gerekiyordu? Ve Emre ve beni hatamızın bedelini ödememiz gerekecekti. "

Aysu istemezken Asaf inat ederken bakalım kim galip gelecek ? Kiraz Mahallesi yine bir sevda peşinde gelin hep beraber tanık olalım. Başlama Tarihi: 17.07.2019

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

O, aslında kimdi? Bir adam, gizemlerle dolu... Geceleri, şehrin karanlık sokaklarında Barut ismiyle hayat buluyor. Ve şehrin yüzlerce mahallesinden birinde genç bir kadın, onlarca yazma girişimine rağmen asıl romanını yazmak için ilham kaynağını bekliyor. Barut, Şifa'ya ilham kaynağı olabilecek mi? Peki Şifa'nın tanıdığı kişi gerçekten Barut mu?

~10 yıl önce~ Yetimhane'nin kapısına geldikleri zaman teyzesi küçük kızın ellerini tutarak, "Bebeğim, artık burası senin evin. Burada yeni arkadaşların olacak." dedi. °•°•°•°• Yere düştüğümde , ilk sen beni ayağa kaldırdın. Her ne kadar beni bırakmak zorunda da kalsan, ben seni bulup sözümü tutacağım. Yeni hayatımda da ilk adımın, bende bıraktığın kalıntıyla , sana kavuşmak olacak..

Kendinizi boşlukta hissettiğiniz bir an oldu mu ? Yada kontrolü kaybettiğinizin ve elinizden hiçbirşeyin gelmediği bir an. Kendiniz olmadığınız hatta size ait herşeyin zamanla yok olduğu ve başkalaştığı bir an. İşte bu kitabımda sizlere aksiyon ve gizem dolu bir hikaye anlatacağım. İyi okumalar dilerim :)

'Abla deme, lazım olur.' ~ Manolyalar öylesine hassas ve nazlıdır ki, koklamak için burnunuzu değdirdiğiniz yerden solmaya başlar. İşte bundan sebep, 'Koklamaya kıyamamam' diye adına şarkılar yazılmıştır... Bizim hikayemizde Manolya yok, onun gitmesinin ardından kendine yeniden bir hayat kuran, oğlu Ömer var. İngiltere Kraliçesi olacak bir kızken, en yakın arkadaşlarından Hande'nin başının etini yemesi sonrası cadılıkta master yapan Pelin var. İstanbul'dan Urfa'ya uzanan bir yol.. Geçmişin tozlu sayfaları... Etrafta, manolya kokuları... 🌸🌸 O'na İyi Bak'ın Pelin ve Ömer'in hikayesi sizlerle ✨ Dram #1 - 20.05 2020