Aura, henüz kampa katılmadan önce bile bir şeyler olacağını seziyordu. Ancak bu kadarını kimse tahmin edememişti. Oyundaki botlar, aslında sonsuza dek uykuya yatırılmış gerçek insanlardı ve sahte oyun kurucularla gerçek oyunkurucu arasında büyük bir savaş vardı. Yetişkin içerik! 8.03.2022 Bilimkurgu #1 08.04.2022 Oyun #1

Gayrimeşru bir prensesten kraliçeliğe gidilen meşakkatli bir yol... En büyük varisi ölen kral, kızını öldürmeye çalışan küçük oğlunu sürgün ediyor, eşi kraliçenin ise bütün haklarını elinden alıyor. Yıllarca halktan ağıza alınmayacak sözler işiten prenses gün geliyor o saraya hakettiği ünvanı almaya gidiyor. Lanetli olduğunu söyleyenler, annesini büyücüklükle itham edenler ve türlü türlü suikast girişimlerinin ardından hakkı olan tacı kazanıyor. Omuzları yukarıda, başı dik ve istikrarlı. Beatrice her zaman pusuda. 🏹🏹🏹 "Prensesi koruyun!" Muhafızlarımın bağırışlarıyla at arabamdan başımı çıkardım. "Neler oluyor?" İçlerinden biri titreyen parmaklarıyla ağaçların arasından arkasındaki on beş kılıçlı adamla fırlayan adamı gösterdiğinde gelene baktım. İlk gördüğüm şey bir şahin kadar delici bakışları oldu. Vahşi çehresinde gözlerim gezindi. Sol şakağından yanağına inen derin bıçak yarası vardı. Kim yaptıysa gözünü ıskalamıştı. Yazık. Yeleğinden çıkardığı bıçağı elinde ustalıkla döndürerek bana doğru nişan aldı. Korkuyla gözlerimi açtım. Yüzümün yanına, at arabamın tahta kapısına saplanan bıçak saplandığı yerde titrerken içime dolan öfkeyle bana suikast düzenleyen adama baktım. "Prenses Hazretleri," dedi tükürürcesine. "Benimle geliyorsunuz." Kapıyı açıp uzun eteğime inat arabadan atladığım gibi tahta kapıya saplanmış bıçağı çekip çıkarttım. Kollarını göğsünde kavuşturarak sırtını arkasındaki ağaca dayadı. Bana küçümseyerek baktı. Onun yaptığı hareketleri taklit ederek, fakat daha büyük bir ustalıkla, bıçağı elimde döndürdüm ve nişan alarak fırlattım. Onun aksine ıskalamamış, kulağının hemen dibine, ağaca isabet ettirmiştim. Yanağına yaslı duran bıçağa yan gözle baktı. Onu alayla süzdüm. "Gel ve al korkak!" #1 kraliçe

Bir çiçek ekti mezarima, Her gün gelip suladı. Çiçek sudan beslendi, Ben de ondan. "Zamanı geldiğinde bana da yer aç olur mu?" 12•5•2021

"Adam tam istediğimiz gibi valla amcam! Suratsııııız aksiii nemruuut... Ayı Kazım diyorlar ardından. Sen düşün gerisini." "Oh oh, çok iyi. Başka başka?" "Çam yarması gibi de bir herif, bastımı yerler titriyor haa! Karşısında durmak için önce bir şehadet getireceksin yani." "Pek bir gözüm tuttu sen böyle anlatınca, kabul eder mi ki? Yok derse?" "Karısı doğumda ölmüş, ikiz oğulları var. Konakla, çocuklarla ilgilenecek birini arıyormuş evlenmek için. Lakin gönüllü yok anlaşılan." "Onca paraya pula rağmen istemiyorlar mı?" "Para pulda bir yere kadar sonuçta. Gerçi ben anlamıyorum, tamam iri yarı huysuz ve sert ama aynı zamanda adam gibi adamdır." Yan gözle bir köşede burnundan soluyarak oturan kadına bakıp imayla "Zamane kızları adam değil artist peşinde bilmez misin?" Kıs kıs güldü yaşlı adam, "Bilirim bilirim." "Nasıl kızım beğendin mi damadı? Senin beğendiğini denediydik, şimdi söz verdiğin gibi benim beğendiğime bakacağız." Hışımla yerinden kalkarak odadan kapıyı çarpıp çıkan kızın ardından yüzündeki alaycı ifade değişip yorgun ve düşünceli bir hale büründü. "Hayırlı olur mu dersin Metin oğlum?" "Valla amca hayırlı mı değil mi onu Allah bilir ben bilmem, ama dinsizin hakkından imansız gelir derler onu bilirim." *** +18 Hikayedir ***

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğum kokusuna sarılmamı istercesine sarıldı. Sarılmamalıydı. Yüreğim yuvasından koparılmış bir kuşun feryadıyla atarken geri çekildim. Bu da yetmedi. Gözlerine bakamadığım dakikalarda "Bırak!" dedim onu bitirmek isteyerek. Dikkatli bakışları üzerimde dolanırken geri çekildi. Birkaç dakika öylece durdu. Uzun uzun seyretti, varlığımdan emin olmaya çalıştı. Bir göz kırpışını bile vakit kaybı saydığı dakikalarda "Yüzüme bak!" dedi kısık sesiyle. Bakışları bedenimin her zerresinde dolanırken devam etti. "Gözlerime bak Mihre..." Titrek bir mum ışığının aydınlattığı sesi yeniden ulaştı bana. "Bak ki hayal olmadığına emin olayım ..." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. ❕ Wattpad üzerinde Nale ismiyle yayınlanan ilk hikayedir.

28.07.21 "Ne yani şimdi ben sana sarılınca bizi kıskanacak mı?" Bana inanmadığını belli eden bakışları yüz hatlarımda dolaşırken ağır ağır yutkunup başımı olumlu anlamda salladım. "O çok kıskançtır, kıskanacağına eminim." Kuşkulu bir şekilde bana doğru bir adım attığında kalbimin teklediğini hissettim. Her adımında kalbimin atışları yavaşlarken kolları yavaşça başımın iki yanından geçti. Artık nefes almayı bile unuturken saçlarıma yaslanan parmaklarıyla bedenimi yavaşça kendisine çekti. Yüzümü yasladığım geniş göğsü fazlasıyla sıcaktı. Kalbimi durduracak kadar sıcak. Titreyen kollarımı yavaşça kaldırıp beline doladığımda saçımı okşayan elinin kasıldığını hissettim. Kafasını biraz eğerek nefesini saçlarımın üzerine üflediğinde tişörtünü avucumun arasına toplayıp bütün gücümle sıktım. Allahım bana ne oluyor böyle? Burnunu saçlarıma sürtüp biraz daha aşağıya kaydığında artık sıcacık nefesini kulağımda hissedebiliyordum. "O kıskanıyor mu bilmiyorum ama biraz daha sana bakarsa ben ona çok pis dalacağım."

Burada gözlerimi açtığım ilk an anlamıştım benim için artık hiçbir şeyin yolunda gitmeyeceğini. Evime dönemeyeceğimi içten içe bilsem de bunu inkâr etmek hep en kolayı olmuştu. Evime dönebilecek olmanın ümidi vardı hep içimde. Çevremdeki insanların başına gelenler hep içimdeki ümitler yüzünden olmuştu. Onların sonunu benim ümitlerim getirmişti.

3109 yılında insan nüfusu çok fazla olduğu için insanları mutasyona uğratarak nüfusu azaltmayı planlayan teşkilata karşı çıkan bir grup gencin yaşadığı tüm olayları günlüğüne yazan Eliza adındaki bir kızın yaşam öyküsüdür.

Artık umutsuzca etrafıma bakarken akan göz yaşlarımı sildim. Yine bom boş hayaller, saçma sapan beklentiler bu hale getirmişti beni. Elimdeki peçeteyi sinirle sıkarken tam önüme buruşturulmuş bir kağıt düştü. Şaşkınca etrafıma baktıktan sonra bana ait olmasını umarak elime aldım ve yavaşça açtım. " Farklısın. Karşılaştırılmayacak kadar özelsin, benimsin. Belkide sana kalp gözüyle baktığımdandır, bilmiyorum. Tek bildiğim bu bedene derman olduğun. İyi ki varsın. " Altında yazan isim ona aitti, heyecanla ayağa kalktım. Islak yüzümdeki şaşkın gülümsemeyle etrafıma baktığımda gülerek beni izlediğini gördüm. Hızla atan kalbim ve git gide artan heyecanımla ona doğru ilerledim. Tam yanına vardığımda kağıdı ona okuyabileceği şekilde uzatıp gülümsedim. " Sen gibi. " Elleri omuzlarımı bulup beni kendine çektiğinde kulağıma yavaşça eğildi. " Biz gibi. " - ©️3 Temmuz 2019 - Argo ve küfür içerir.