Acı... kaçınılmazdı özellikle ikimiz için kaçınılmazdı nefret edeceğim bir adamı bu kadar sevmek kesinlikle delilikti.. fakat ben o deliliğe sürüklendim onu sevmek hem acı verici hem mutluluk vericiydi bana acı vermesi piskolojik yöndeydi kesinlikle hep aramıza birileri giriyor ve her anı mahvediyordu ancak Atlas ile aramızda büyük bir bağ vardı sanki ruhlarimiz birbirine kenetlemişti bir bebeğin ilk doğdudu anda Anne kucağına verilirken sımsıkı bir şekilde parmağına tutunması gibiydi aramizdaki bağ özeldi , ve kesinlikle cok güzeldi ona aşık olmak ayrı bir güzeldi bakışlarıyla içimi yiyende oydu bir sözüyle kalbimi yere atıp çiğneyen de oydu fakat buna izin veren de bendim ! Ona olan aşkım zayıflıkmıydı yoksa güç mü demekti çözememiştim ? Zaten aşk denilen kavram ne zaman çözülmüştü de ben şimdi çözecektim ! Bilmiyordum cevabini bilmediğim binlerce soru vardı bazen sorduğum soru vardı kendi kendime neden o ? Bir türlü cevabını alamamıştım zaten artık almakta istemiyordum çünkü onu seviyordum onu bütün kalbimle seviyordum ve bunu inkar edemiyordum....belkide en iyisi sorgulamamaktı onun yerine size verilen rolü oynamaktı ben onu yapmaya tercih ettim acısıyla tatlısıyla gakat bol aşkla peki ya sen ?

Bazı yalanlar vardır, gerçeklerden çok daha az can yakıcı. ♥ Korkunç bir iftiranın ardından atılan tokadın başlattığı bir oyun. Tamamen yalan ağlarıyla çevrilmiş bir aşk. Gerçeklerden bihaber genç bir kız. İntikam almak için can atan genç bir erkek. ♥ Azra yalanlarla dolu havuzda gün geçtikçe daha çok boğulurken, Aras Azra’yla geçirdiği günler boyunca annesinin ölümünün ardından düştüğü dipsiz kuyudan yavaşça gün yüzüne çıkıyordu. Aras, Azra’nın sayesinde asıl benliğine kavuşurken gerçekler ortaya çıktığında her şey için geç kalmış olacaktı. Çünkü Dostoyevski’ye göre insan, elindekinin değerini zaten onu kaybedince anlardı. ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."