Mason to syn zarozumiałego burmistrza małego miasteczka, które w skali kraju znaczy tyle, co kałuża po deszczu. Dorian wyniósł się z domu w wieku siedemnastu lat, wyrzekając swojej rodziny. Mason nieśmiało kryje się po kątach, a Dorian wrzeszczy publicznie, dumny z tego, kim jest. Mason ma talent do pisania, natomiast dłonie Doriana stworzone zostały do obsługiwania aparatu. I jakby tych różnic między nimi było mało, to Mason uważa się za hetero, a Dorian jest stuprocentowym gejem. Los splata ich życia w najmniej oczekiwanym momencie, sprawiając, że po jednym niewinnym spojrzeniu nic nie będzie już takie samo. [2018-2019] Okładka by @nowhere__girl

Za kolejnym blokiem, zakrętem, za kolejną uliczką czekają ludzie o beznamiętnych twarzach. Wyprani z emocji, zupełnie zdrowi na umyśle Zimni. Czasem trafisz na Ciepłego. Rozpoznasz go po tym, że nagle wyprostuje brwi i uda obojętność, zgasi iskierki w oczach w ułamku sekundy. Zrówna krok z jakimś Zimnym, zniknie za jego plecami i nie pozwoli ci się zaczepić. Zagłębiając się w kolejne zakątki Thydo, w końcu trafisz na mur i bramę, która otwiera się tylko na naprawdę specjalne życzenia. Odwrócisz wzrok, wybierzesz inną drogę, wyprostujesz brwi, schowasz się za czyimiś plecami. Nie pozwolisz się zaczepić. Też kiedyś miałam klapki na oczach. Spadły, kiedy znalazłam się po drugiej stronie muru i brama trzasnęła za moimi plecami. Pamiętaj, piekło też jest Zimne. Cudowna okładka (c) @lyssomara #5 w science-fiction - 09.05.2018r. #3 w dystopia - 11.05.2018r. #2 w science-fiction - 12.05.2018r.

Był szary w swojej inności, zamknięty w swądzie dymu i farb. Niewidoczny. Tęskniący. Z duszą starą jak świat. ℹ️2 miejsce w kategorii romans, w konkursie Skrzydlate Słowa

Minęło ponad siedemset lat odkąd świat po raz pierwszy został zniszczony, a ludzkość niemal przepadła. Poprzednie życie zostało zapomniane i pogrzebane w historii, a ci, którzy przetrwali, zdołali rozpocząć nową erę. Odrodzenie społeczeństwa nazwano Wzniesieniem i uznanym za symbol nadziei oraz siły. Cywilizacja, świadoma poprzednich błędów, rozwinęła się w zaskakującym tempie, jednak pozostały osoby i istoty, które nie zapomniały o przeszłości. Idiran, młody chłopak pracujący w rodzinnym muzeum, pada ofiarą starożytnego artefaktu, przeklętego czyjąś duszą. Teraz dzieli ciało z kimś, kto zwie siebie wybawicielem świata. Mimowolnie stanie się obiektem zainteresowania wielu tajemniczych zgrupowań. Będzie potrzebował nie tylko odpowiedzi na wszelkie pytania, ale i osób, którym będzie w stanie zaufać. Koniec końców, Cyklon jest miastem pełnym brudnych interesów i zawistnych osobistości. Opowiadanie oznaczam jako 16+, ze względu na występujące brutalne sceny i tego podobne fragmenty. Biała zorza zyskała nagrodę wyróżnienia Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez @BractwoOS Prześliczną okładkę wykonała: oneyellowbee

"Sztuka jest po to, aby wyzwolić w nas, uruchomić pokłady przeżyć, które spowodują tęsknotę za pięknem człowieczym". Ks. Mieczysław Maliński Kiedy ekscentryczny i zakochany w Michale Aniele profesor malarstwa każe swoim studentom spędzać wolne popołudnia w Muzeum Narodowym, Antoni najchętniej wywróciłby oczyma, popukał się w głowę i poszedł zapalić. Sęk w tym, że te oczy potrzebne mu będą, by zobaczyć. Sztukę i samego siebie. ♡ wattpad novel by Weronika Pawlak ♡ Wszelkie prawa zastrzeżone! Plagiatu nie toleruję.

Życie w baśni nagle przestaje być czarujące, gdy do zagrania przypada rola złoczyńcy... Harriet właściwie nie chciała zmienić świata. Prawie pogodziła się ze swoją reputacją wariatki, która po dokonaniu paru spektakularnych zbrodni straciła kontrolę nad mocami i odeszła w zapomnienie. Jednak gdy nawet zasady rządzące życiem i śmiercią zostały zachwiane, a na horyzoncie pojawiła się idealna szansa na naprawienie dawnych błędów, jak mogłaby nie skorzystać? W ten właśnie sposób wplątała się w całą tę awanturę z nierozgarniętymi rebeliantami, despotycznym królem i dwiema wskrzeszonymi księżniczkami. Ale to nie obrócenie tej szalonej sytuacji na swoją korzyść okaże się największym wyzwaniem. Czeka ją jeszcze jeden wielki problem - musi poradzić sobie z konsekwencjami czynów z przeszłości, które z każdą chwilą stają się coraz groźniejsze dla losów świata. Praca zajęła trzecie miejsce w kategorii "Fantasy " w konkursie literackim "Rozgrywki Poetów" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP Praca zajęła trzecie miejsce w Turnieju Osobliwym 2021 organizowanym przez @BractwoOS Praca bierze udział w akcji Czytanie za Czytanie

"Jesteś nikim, śmieciem, zerem, porażką, nienawiścią, zniszczeniem." Powtarzane dzień w dzień, niczym mantra, zakorzeniają się w umyśle Thomaca Coltona. Tworzą dla niego odrębny świat spowity ciemnością i cierpieniem, z którego nie potrafi się uwolnić. Ktoś poodkręcał tubki jego farb. Wyschły, a kolory straciły swoje piękne barwy, stały ciemne, brzydkie, niezdatne do malowania. Ten sam ktoś połamał jego ołówki, pokruszył grafit i podarł kartki szkicownika. Czarna plama w jego sercu nie może zostać pokryta jaskrawymi kolorami. Kiedy cały jego świat sypie się i wali, do Denver wprowadza się Nick Brown. Prosty chłopak, który wstrząśnie jego mrocznym światem. Pokaże mu, jak stworzyć nową, piękniejszą paletę barw, naprawić zniszone ołówki. Podaruje mu nowe płótno, na którym od nowa będzie mógł namalować swoją historię. ____________ Status: zakończone Gatunek: opowiadanie, dramat, psychologiczne, boyxboy Taka mała notka: to opowiadanie jest stare, a ja na Watt zaglądam raz na ruski rok, więc odpuście sobie sranie się o jakieś pierdoły, bo to nic wam nie da xDD Plus opko ma w założeniu przedstawić sposób myślenia osoby z problemamy psychicznymi, dlatego nie spodziewajcie się rakowego yaoi

❝Wieczorami chłopcy wychodzą na ulicę❞ Obaj malowaliśmy chodnik kradzioną kredą przy dźwiękach rocka, łamanych nadziei (kreda też się czasami łamała) i łez świata, które na koniec wszystko zmywały. Byliśmy cool, bo siedzieliśmy na krawężniku. ••• okładka autorstwa cudownej @_Neoli_ ¬ praca zajęła pierwsze miejsce w kategorii Opowiadanie w konkursie literackim "Rozgrywki Poetów 2020" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP |_koklusz; lipiec 2020|

Piękno bywa łagodne, lecz także niezwykle kruche. Ludzie są piękni, dlatego tak łatwo ich zniszczyć. Opowieść o dziecku, które żyjąc w promieniach afrykańskiego słońca odkrywa, że bycie człowiekiem, to coś więcej niż posiadanie imienia. „Echo zawsze wraca. Raz tuli się do nas słodkimi zdaniami, a innym razem przebija ciało ostrzem słów. Ketmia, znaczy łagodne piękno. Lecz także i piękno potrafi być zabójcze..." @perfectstory28 wykonała to okładkowe cudo ❤