INNA HISTORIA DRACONA MALFOY'A Co by było gdyby nie było magii, a Hogwart by nie istniał? Co by było gdyby Draco był (prawie) zwykłym nastolatkiem? Jak potoczyłoby się jego życie? Emily znowu spotyka swojego wroga, Malfoy'a, od którego chciała uciec. Nienawidzą się od zawsze. Jednak od tego spotkania czują, że coś się zmieniło. On wywrócił jej życie do góry nogami. Ona zawróciła mu w głowie. Jednak nie umieją się do tego przyznać, nawet przed sobą. Czy nienawiść zamieni się w miłość? Czy Emily odnajdzie wreszcie szczęście? Czy Draco po raz pierwszy w życiu szczerze się zakocha?

Przeszłość miewa spory wpływ na nasze życie, czasami całkowicie zmienia jego bieg, ale czy należy się jej podporządkowywać? Może lepiej czasami zapomnieć o tym, co było i ruszyć dalej. Pytanie brzmi: jak to zrobić? Rose Weasley inteligentna i dzielna Gryfonka pałała zaszczepioną przez ojca nienawiścią do Scorpiusa Malfoya. Co jednak się stanie, gdy chłopak postanowi, że nie chce już dużej ciągnąć tego bezsensownego sporu, który nie ma z nimi osobiście nic wspólnego i był wydźwiękiem przeszłości? Czy powstanie przyjaźń, miłość, a może wszystkie starania przyniosą klęskę i nienawiść zagości w ich sercach na dobre?

Słyszeliście o chłopcu który przeżył? Kto O tym nie słyszał prawa? A słyszeliście o dziewczynie która musiała uciekać od sami-wiecie-kogo bo chciał ją prawie osobiście zabić, nie? To ja wam o niej opowiem weźcie coś do jedzenia, picia i usiądźcie wygodnie . Jestem Shelly Tenebris i oto moja historia... Okładka- Pisarcia <33

Ona- siostra bliźniaczka Harrego Pottera. Silna psychicznie i fizycznie. Nie lubi gdy wszyscy patrzą na brata A ona jest jak powietrze. Ma dużo problemów: anoreksja, nocne koszmary, zawroty głowy. Uwielbia robić psikusy razem z bliźniakami. Fred i George to jej najlepsi przyjaciele. On- Wychowywany na okrutnego chłopaka. Nie pokazuje uczuć. Nie ma prawdziwych przyjaciół. Arogancki, wredny ale jakże przystojny. Nie myślał nigdy o dziewczynach no chyba że o jednej... Pansy Parkinson. Wieczne pytanie dotyczące tej dziewczyny brzmi ,,Jak mogę się jej pozbyć?''. Co się stanie gdy drogi tej dwójki zejdą się? Co się stanie gdy ich przeznaczenie się połączy? Miłość? Przyjaźń? Nienawiść? Zapraszam do czytania a wszystkie pytania znikną.

Ona - wrażliwa , miła , delikatna i zawsze uśmiechnięta dziewczyna. On - arogancki , wredny , gardzący wszystkimi wokół i z pozoru niezdolny do uczuć „arystokrata". Nie pałają do siebie entuzjazmem. Ale pamiętajmy , że nienawiść od miłości dzieli cienka granica i łatwo ją przekroczyć.

*Fragment opowiadania* -I co? Co teraz zrobisz? - wyszeptał mi do ucha, a mnie przeszedł dreszcz. Próbowałam się mu wyrwać. Szarpnęłam się, ale nie było to dobre posunięcie, bo poślizgnęłam się i utraciłam równowagę. A on ze mną. Boże, gdyby ktoś nas teraz zobaczył, z pewnością dostalibyśmy szlaban. Malfoy leżał na podłodze, a ja siedziałam na nim okrakiem i przyciskałam się do jego klatki piersiowej. Jego dłonie znalazły się na moich biodrach, a nasze różdżki leżały parę centymetrów od nas. Uniosłam lekko głowę i spojrzałam na chłopaka, który tylko mi się przypatrywał, nie mówiąc ani słowa. Jezu, jakie to było niekomfortowe. ZNOWU, pragnę dodać. Poruszyłam się lekko i sięgnęłam po swoją własność. -I kto teraz jest w sytuacji bez wyjścia? - spytałam i wycelowałam w niego różdżką. Teraz ja się tego nie spodziewałam. Blondyn szybko przechwycił swoją i przewrócił mnie. Teraz on leżał na mnie, a ja pod nim. -Nadal ty. - uśmiechnął się. Najwyższe notowania - #2 w Fanfiction

Wystarczył jeden Twój dotyk. Ruch. Uśmiech. Spojrzenie. To wystarczyło. Zawsze wystarczało, bym zakochiwał się w Tobie od nowa. A jeśli mnie zostawisz... Będę bał się wszystkiego.

Draco Malfoy? Pamiętam go. Ślizgon, ale tylko w teorii. Nie pasował do nich, był za słaby. Nazywali go też Śmierciożercą, ale tylko idioci, którzy go nie znali, czyli tak naprawdę cały świat. Znałam go trochę z innej strony. To oni wykorzystywali go i jego słabości. Był jedynie pionkiem w ich grze, marionetką podległą swym panom. Służył im, nawet myśląc, że występuje przeciw nim. Nie miał szans w tej nierównej walce. Pamiętam też jego rany po żyletce. Pamiętam nawet te chwile, w których zamykał drzwi, siadał na podłodze i płakał, pozwalając by łzy bezradności spływały po jego bladych policzkach. Pamiętam też jego ostatni uśmiech, gdy na mój widok lekko uniósł lewy kącik ust... Powtarzano mi, że najsłabsze ogniwa wygasają najszybciej. On był tego dowodem.