Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Bir gecenin sabahında soldu gençliğim. Bir gecenin sabahında, açık yaramdan değil yaralarıma merhem diye bildiğim nefesinden vuruldum. Bir gecenin sabahında, on üç yaşındaydın; on yedi yılın ağırlığını küçük ellerinle gözlerinin kuyusuna gömdün. Ellerinde kanlı bir yazma, annenin kokusu kalbinin yarasında... Sen bilmezsin, ölü çocuklar büyümez. Sen bilmezsin, ölü kadınlar konuşmaz. 🕊 Yetişkin İçerik Başlangıç tarihi: 30 Kasım 2018

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

Hayat karanlık bi yoldan ibarettir. Korkarsın,heyecanlanırsın ve kaçarsın. Bi' ışık gördüğünde kurtuldum sanar mutlu olursun ama karşında gördüğün şey sadece bi duvardır. Tıpkı çölde su aramak gibi bir şeydir bu yürürsün, engelleri aşarsın, gördüğün suya ulaşmak için elinden gelen her şeyi yaparsın. Peki ya sonuç ne mi olur? Koca bir hiç. Hayat da böyle değil mi zaten ne yaparsak yapalım elde var sıfır. Bir gün hepimiz unutulacaktık. Peki unutulacaksam bunca çabam niyeydi benim? Neden aşmaya çalışıyorum boyumdan büyük engelleri, koca bir hiçle yok olmak için mi? Koskaca şeylerin bir hiçe sığınmasıdır hayat. Mutlulukların,mutsuzlukların,üzümtülerin,sevinçlerin,korkuların. Bu kadar duygunun bir hiçe sığması ne kadar da ironiydi. Üzüleceğimizi yıkılacağımıız bile bile ilerlemeye çalışırız sırf sonumda ne olacağını merak ettiğimiz için. Peki ya sonuna geldiğimizde başlarsak?