14.11.2020 Paranormalde 1# Karanlıkta kaybolmaz insan. Çünkü her yer aynıdır insanın gözünde. Nereye adım atsan at hiç hareket etmemiş gibi hissedersin. Belki işlek bir otobandasındır, belki sessiz ve kimsesiz bir ormanda. Kalabalıkta kaybolur insan. Nasıl küçük bir çocuk kayboluyorsa annesinin elini bıraktığında, nasıl suya düşen başka bir damla kayboluyorsa.. işte böyle kaybolur insan düşüncelerin arasında. Karanlık, kalabalık bir düşünce denizinde peki? İşte sebebi bu, insanların delirmesinin. Çünkü ikisi birden olur onlar. Hem kayıptırlar hemde hiç olmadıkları kadar ortada. Bazen karanlık bir kalabalıkta küçükte olsa bir şey görürler. Onu yakalamalıyım deyip peşinden gitmek isterler. Ama olmaz. Diğer düşünceler izin vermez onlara. Sürekli başka bir düşünceye çarpıp tökezlerler. Peki ne yapmalı başarabilmek için? İşte, orası bilinmez... Kimisi peşinden koşmaya devam eder tökezlemesine rağmen cesurca. Kimisi yenilgiyi kabul eder, bırakır kendini o denize kaybolmayı seçer. Kimisi de başka bir yol dener. Belkide karanlığını aydınlatmak. O şekilde belki bir düzene koyabileceğini düşünür her şeyi. Bunların hangisi mi doğru? İşte en büyük hatayı burda yaparsınız çoğu zaman. Doğru cevabı sorarak. Doğru cevap diye bir şey yoktur. Yalnız herkesin kendi doğrusu vardır. İşte sorman gereken soru bu; benim doğrum ne? Belki bu saydığım cevaplardan her hangibiridir. Belkide bambaşka bir şeydir. Yapman gereken şey... Onu aramak. Peki Yaman? O neyi seçmişti? O nasıl kurtarmıştı kendini o karanlıktan? O, karanlıktan kurtulmaya çalışmamıştı... Bizzat karanlık olmaya seçmişti.

Resimlerim.

''Göç etti yüreğim daha uçmayı öğrenemeden..''🍷