" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Bu Demirdağların aile olma hikayesi. 16.12.2020 Kitabın tüm hakları bende saklıdır. Çalıntı ve alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bölüm sayısı yanıltmasın lütfen çünkü kelime sayısı fazla değil ❤)

Nefes alamadığım için elimi boğazıma getirip derin derin nefes almaya başladım. Tüm uzuvlarımın acıdığını hissediyordum fakat bu fiziksel bir acı değildi, ruhsaldı. Canım acıyordu, kalbim kırılıyordu, ruhum her geçen gün daha fazla inciniyordu. Ben, psikolojik şiddet görüyordum. 🥀 01.02.21

"Çok uykum var." diye mırıldandı. "Kaçta yattın bakayım sen?" Gözlerini kaçırıp dudağını ısırmaya başladı. Ellerimi dudağına götürüp dişinden kurtardım. Kendi canını acıtıyordu! "Hadi abiciğim dudağını ısırmayı bırakıp bana cevap ver." Ağzını açıp tekrardan kapattı. "On bir buçukta ama-" sözünü kesen kaşlarımı kaldırmam oldu. Kendini açıklamak için hemen hem ellerini hem de ağzını hızlı hızlı oynatıyordu. Ne kadar tatlı gözüktüğünden haberi var mıydı? Her yerini şapur şupur öpesim geliyordu. "Abi ya, hemen kızma hiç uykum yoktu ki uyuyamadım, o yüzden geç yattım." On bir buçuk geç bir saat değildi ama Dila'nın belli başlı kuralları vardı. "Ne yaptın o saate kadar?" Tekrardan gözlerini kaçırdı. "Hım." diye mırıldanıp tekrardan konuştu. "Kızmayacaksın ama?" Ben ona kızamazdım ki.. "Sen bir söyle ben kızıp kızmayacağıma karar veririm." Yerinde rahatsızca kıpırdanıp "Telefon oynadım" diye mırıldandı. Tekrardan kaşlarımı kaldırdım. "Yarım saat oyandım çok mu oynamışım? Abi ama sabah hiç oynamadım elime bile almadım, gece uyuyamayınca birazcık bakayım diye aldım birden yarım saat oluvermiş. Yoksa on dakika oynayacaktım." 🐣 08.09.20

Mayanın hayatı labirent gibiydi çıkış yolu bulamıyordu. Kendi hayatına yabancıydı çünkü kendi hayatını başkaları yönetiyodu. O daha doğmamışken başlamıştı bu zulüm, önce anne ve babasından ayrıldı sonrada ihanetlerini öğrendi. Kız saftı ,masumdu,korunmasız ve ürkekti bir kelebek kadar hassastı. Adam kardeşi için her şeyini verirdi. Onu korumuştu herşeyden. Kimsenin haberi yoktu ondan ,saklamıştı onu, duvarların arkasına. Dış dünyanın kötülüklerinden korumuştu ama adam bilmiyordu unu en çok yaralayan kendisiydi ,yasaklayarak sakınarak büyüttüğü kardeşini en çok yaralayan kişiydi oysaki... Koşmaya başladım nefessiz kalmak umurumda değildi kaçmak zorundaydım yoksa, yoksa bana da o çocuğa yaptıklarını yapacaklar. Koşuyordum hiç bir şeyi umursamadan arkamda bıraktığım hiç bir şeyi umursamadan düşmeyi, ağlamamı, nefessizliğimi umursamadan. Tek düşündüğüm ne kadar korktuğum ne kadar... çaresiz olduğum. Savunmasızlığım. Bana ne yapacaklardı? O çocuğa ne yapıyorlardı? Neden karnından kanlar akıyordu ? Neden onun canını yakıyorlardı ? Neden ? Neden ? Gülüyorlardı ama neden ? Mutlu olduğunu için mi ama o çocuk ağlıyordu. O anladım hayatın duvarların dışında güzel olmadığını çocukların ağladığını ve onu sakinleştirecek kimsesi olmayışını. Onun için abim bana izin vermiyordu. Ağlamayayım diye canım yanmasın diye. Yalnız olmayayım diye...

(Genç Kurgu - Mizah) Genç bir kızın gözlerinden kağıda dökülen, karış karış duygu motifi işlenmiş şans bekleyen genç kurgu hikâyesi.🌼 [Hikaye tüm haklarıyla (içinde bulunan; şiirler, betimlemeler, sözler, vb her şey) bana ait olup; izinsiz kopyalama, çoğaltma, paylaşma gibi hatalarda bulunan kişiler hakkında yasal işlem uygulanacaktır. Bilginize. Emek hırsızlığı yapmayın!] Kapak için değerli dostum Sevgi Karaslan'a teşekkür ederim ❣️

"Sen kızına dokunamadan ben dokundum...Ne kadarda acı verici olmalı"dedi. Amacı neydi bunun? Gerçek ailemi yeni bulmuştum ve kaybetmeye niyetli değildim.

On beş yaşında ki Sude'nin hayatı normal bir seyirde ilerliyordu .Annesi , ablası , abisi ve babasından oluşan küçük bir ailesi vardı . Ta ki babasının başka bir adam olduğunu ve o adamın ailesini öğrenene kadar. 📢📢📢 Değişen hayat kitabının düzenlenmiş ve yeniden yazılmış halidir. Bazı kurgusal değişikliklere uğramıştır. Kafanızı dağıtmak ve eğlenmek istiyorsanız doğru adrestesiniz :) Bu eğlenceli bir gerçek aile kurgusudur :) İlk üç bölüme şans verin 🤝