Bazen, tutunacak dal ararız ama kiminin sağlam kimininse çürük olduğunu göremeyiz... Saplantılıydım belki de ama masumdum. Göz göre göre acı çekmek ise alışkanlık olmuştu... SADECE 1. BÖLÜMÜ OKUMAYA BAŞLAYIN DEVAMI GELECEKTİR:) ❤️

Kaçmalıydık. Hemde hemen. Sığınağımızı basmışlardı ve canlı çıkmamız bir mucize olurdu. Elime gelen silahı alıp koşmaya başladım fakat bacağımdan tutulmam ve yeri boylamam eş zamanlı oldu. Kurtulmaya çalışıyor çırpınıyordum fakat bacağım vücudumdan ayrılınca acısını tarif edemediğim bir sancı ve korku bedenimi sardı. Canlı canlı yem oluyordum. Buraya kadardı... ÖNCELİKLE MİDESİ BULANACAKLAR OKUMASIN!! FAZLACA KAN VE DEĞİŞİK SAHNELER BULUNDURMAKTADIR. BİR ZOMBİ KİTABI DEĞİL DAHA FARKLI BİR KURGUSU VAR. OKUDUKÇA DAHA İYİ ANLAYACAĞINIZI DÜŞÜNÜYORUM:)

Kalbim hüzün, keder, kıskançlık ve nefretle doldu. Bu duygular hırsımı doğurdu, hırsım ise hiç iyi şeyler doğurmayacaktı... 23 Eylül 2020 Çarşamba 03.06

Oysa ben onu ne kadar çok sevmiştim... GERÇEKLER ÇOK AĞIR GELECEK;) 2. Kitaptır 1. Kitabı okumadan bunu okumanızı tavsiye etmem:) 😊💜

"Bunu sen istedin güzelim. Hadi kıyafetlerini çıkart ve o işkence masasına yat." Korku tüm hücrelerimi ele geçirmiş zangır zangır titriyordum. "ö..öz..özür dilerim, bir daha olmaz lütfen" Kollarımda parmaklarını hissediyordum. Sürüklemeye başladı. Bir şeyler yapmalıydım. Kurtulmam gerek. Evet, Kurtulmalıydım. O anda belindeki silah bana büyük bir ihtişamla göz kırptı..... WATPATT'İN İLK VE TEK SAPLANTILI KATİL İSİMLİ KİTABIDIR. DİKKAT!! BAĞIMLILIK YAPAR.... İŞKENCELİ VE BOL KÜFÜRLÜ BİR KİTAPTIR RAHATSIZ OLACAKLAR KESİNLİKLE OKUMASIN!!!!!!!

İzlerimiz, bunlar bizim kaderimiz ve bizi bırakmayan tek şey kaderlerimizdir. Biz izimizden ibaret değiliz ama izimiz bizden ibaret. Kendimizi buna adadık. Gelecekler, az kaldı... - "Bir karanfil, işte siz oydunuz..." - 07.19 savaş kategorisi #10 Kapak tasarımı: @kairosay

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim