Bazen, tutunacak dal ararız ama kiminin sağlam kimininse çürük olduğunu göremeyiz... Saplantılıydım belki de ama masumdum. Göz göre göre acı çekmek ise alışkanlık olmuştu... SADECE 1. BÖLÜMÜ OKUMAYA BAŞLAYIN DEVAMI GELECEKTİR:) ❤️
Kaçmalıydık. Hemde hemen. Sığınağımızı basmışlardı ve canlı çıkmamız bir mucize olurdu. Elime gelen silahı alıp koşmaya başladım fakat bacağımdan tutulmam ve yeri boylamam eş zamanlı oldu. Kurtulmaya çalışıyor çırpınıyordum fakat bacağım vücudumdan ayrılınca acısını tarif edemediğim bir sancı ve korku bedenimi sardı...
Kalbim hüzün, keder, kıskançlık ve nefretle doldu. Bu duygular hırsımı doğurdu, hırsım ise hiç iyi şeyler doğurmayacaktı... 23 Eylül 2020 Çarşamba 03.06
Oysa ben onu ne kadar çok sevmiştim... GERÇEKLER ÇOK AĞIR GELECEK;) 2. Kitaptır 1. Kitabı okumadan bunu okumanızı tavsiye etmem:) 😊💜
"Bunu sen istedin güzelim. Hadi kıyafetlerini çıkart ve o işkence masasına yat." Korku tüm hücrelerimi ele geçirmiş zangır zangır titriyordum. "ö..öz..özür dilerim, bir daha olmaz lütfen" Kollarımda parmaklarını hissediyordum. Sürüklemeye başladı. Bir şeyler yapmalıydım. Kurtulmam gerek. Evet, Kurtulmalıydım. O anda...
İzlerimiz, bunlar bizim kaderimiz ve bizi bırakmayan tek şey kaderlerimizdir. Biz izimizden ibaret değiliz ama izimiz bizden ibaret. Kendimizi buna adadık. Gelecekler, az kaldı... - "Bir karanfil, işte siz oydunuz..." - 07.19 savaş kategorisi #10 Kapak tasarımı: @kairosay
Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkada...