"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Sedef: Allah yamultmuş zaten seni, bir de ben dokunmayayım Demir: Dikkat et de Allah'ın yamulttuğu bu kişiyle konuşurken sen yamulma Demir: Sonra çok ağlarsın

" Al iç şunu." elimdeki fincanı uzattım. Hala tavana bakıyordu. "Seni hak etmiyorum." Başımı salladım. "Evet, hak etmiyorsun." "Ben çok pislik bir adamım." "Evet, pislik bir adamsın." "Kalbini kırdım." Başımı sağa sola salladım. "Paramparça ettin." "Özür dilesem de bir şey değişmeyecek." Başımı salladım. "Değişmeyecek." "Nasıl affedeceksin beni? Ne yapmalıyım." "Hiçbir şey. Seni affetmeyeceğim." Başını salladı. "Affedilmeyi hak etmiyorum." Başımı salladım. "Etmiyorsun." ____________________________________ # KARANLIK ÇEHRE isimli ilk kitaptır. # NOT = Bölümler düzenlenmek üzere kaldırılmıştır!

11-B grubuna eklendiniz. +9054: Alya gruptan çıkma. Önemli bir konu var. Siz : Özelden yaz. Gruptan ayrıldınız. +9054 yazıyor... +9054: Sen voleybol takımında bu sene kaptansın. O gruba yeni antrenörü aldık. O yüzden çıkma. Siz : Gerekli mi? +9054: Evet. +9054 kişisini engellediniz.

Olmaması gereken bir yerde, görmemesi gereken şeyleri gören masum bir kız. BAHAR ÖZTÜRK Hayatında kimseye merhamet etmemiş kalbi buz tutmuş karanlık bir adam. AYAZ KESKİN. ♣

Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım saldırısı riskinde olabilirsin. Bu hikayeyi orjinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen, Wattpad'deki @cemren_ isimli profilimden oku. Teşekkür ederim. ... Yürüyorum,tek başıma,yanlızlığımla Geçmişin İzleriyle. Attığım her adım beni derinlere çekiyor, boğazıma sanki bir hançer sapıyordu. Çıplak ayaklarım yere sert bir şekilde basıyor her adımımda ayağıma keskin dikenler batıyordu. Yandı canım her zamanki gibi. Umursamadım yine. Bile, bile dikenlerin bana batmasına izin verdim. İlerliyordum ona doğru. Dikenlerden daha çok canımı acıtacağını bile bile, Yaklaştım, yaklaştım. Her bir adımım ona doğru giderken çocukluğum geriye doğru koşuyor, 'Yapma' diye haykırıyordu. Kaderim buymuş diye teselli ettim kendimi. Bile bile cehenneme doğru adım alarak yaklaştım iyice. Bile, bile teslim oldum. Sert, yıkılmaz imajı veren suratı her zamanki gibi ifadesiz bir şekilde beni izliyor. Daha çok ürkmemi sağlıyordu. Bir şey söylemesini bekledim. Ağzından çıkacak tek bir kelimeye odaklandım. Belki vazgeçer diye. Ama o beni şaşırtmayarak hayatımın arafından beni kurtaracak, cehennemin tam kapısına geldiğimi belirten o kelimeleri söyledi; " Cehennemime hoş geldin Almira Güneş Yıldırım. Burası benim küllüğüm"

Genç bir yazar olan Mabel yeni yazdığı kitapta karakterlerinin birbirine olan aşkını istediği gibi yazamadığı ve o aşkı okurlarına tam olarak hissettiremeyeceğinin stresini yaşarken aklına bir fikir gelmiştir. Ya o da kitaptaki erkek karakter gibi birine aşık olmaya çalışsaydı ne olurdu? Gelin hep birlikte öğrenelim.

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Yıllar önce terk ettiği sevgilisi, elinde bir silahla gecenin karanlığında Umut'un arabasına bindiğinde, yaşanacak olayların fitili de ateşlenmiş oldu. Midas'ın hazinesinin yerini gösteren beş haritadan üçünü bulan Profesör ve Arkeolog Arın, kalan iki haritayı elde etmek için neleri göze alacaklardı? Midas'ın hazinesinin üzerinde gezen ellerin hepsi masum değildi. Kimileri ülke mirasının ülkede kalması için çabalarken, kimileri de haritaları para karşılığında satmanın peşindedir. Soluk soluğa haritaların peşinden koşarken aniden ortaya çıkan aşk ile sarhoş olacağınız bir roman... Ve asıl soru: Her mirasın bir bedeli varsa eğer, bu bedeli kim ödeyecek? Tüm hakları saklıdır.

"Never call a girl a bitch," I glared into his eyes as he opened them, piercing into me, the bright blue drink I had just poured over him still dripping from his dark hair. "Or she just might act like one." I gave him one last sarcastic smile before pushing by him and walking away, practically strutting. Well, this year will be fun... • • • • Crystal Summers; a self-proclaimed expert in all things sarcastic and the human embodiment of destructive decisions. Trying to get away from her troubled past, she moves with her mom to California to start a new life, and potentially not screw this one up. There, she quickly meets Scarlett and Savanah, her new-found partners in crime, and her life finally begins to feel normal again for the first time in years. But she just so happens to also collide with the school's sexy, notorious jackass, Ashton Monroe.. and his pack of asswipes. She loathes him, and the feeling is mutual. But as the poets say, the line separating love and hate is a very thin one. And often times, when two people hate each other, it can grow into much more. Hopeless devotion, if you will... • • • • !!!TRIGGER WARNING!!! • slight mention(s) of suicidal concepts • substance abuse, addiction, anxiety, PTSD • sexual assault, domestic abuse • strong language and mature scenes • • • •