İstanbul'da bir gazetede muhabirlik yapan Leyla,ünlü bollywood yıldızı Salman Khan'ın hayatını kaleme almak için Hindistan'a gider. Süper stara ulaşmak zordur. Haber yapacağınız için hep kaçarlar sizden. Gece gündüz evinin önünden ayrılmaz bizim deli kız. En sonunda, "Bay ukala Salman" görüşmeyi kabul eder. -Sen beni,ben izin verdiğim kadar öğrenebilirsin! Buraya kadar herşey normal giderken Salman'ın hayatı,düşünceleri,belkide yaşam tarzı etkilemişti bizim kızı. Peki şimdi ne olacak? Leyla'nın bile açıklayamadığı hayranlık mı yoksa içten içe aşkmı?? Salman khan ~Salman Khan Katrina kaif~Gazeteci Leyla Kaya

Ailesi yurt dışında yaşama kararı aldığında kalbinin sesini dinleyerek evinde kalma kararı alan Beren tek eksiğinin ona seneler önce elini uzatan adam olduğunu düşünüyordu. Adının anlamını taşıyan Fatih kalbini fethetmiş, kendini kalbinin derin kuytularına gizlemesine izin vermişti ona elini uzatarak ancak bir kez bile dönüp görmek istediği anlamla bakmamıştı kızın gözlerine. Yıllarca ümitle bekledi kız, onun aşkını göreceğini günü sabırla bekledi... Ama sonra bir şey oldu. Boynundan hiç çıkarmadığı pusula kolyesinin yönü değişti; çıkmaz sokakta tanıştığı adama döndü. Ve kız gerçek aşkı tam olarak bu noktada öğrendi. Arkasından çevrilen intikam planlarını, yalanları görmeden yana yana, sonunda küle dönüşeceğini bile bile pusulanın gösterdiği yöne kanat çırpmaya başladı.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Gitmek isteyene kal dediğin gün, kendi gidişine hazırlık yaptığın gündür."

Gözleriyle bana ilham olan Dominic Sherwood... ∆∆∆∆∆∆∆∆ Ruelle - The Other Side ∆ 'Kitap Müziği' ∆∆∆∆∆∆∆∆ MASMAVİ BUZU ÇATLATAN KAHVERENGİ LEKE O hayata karşı tek başına mücadele etmeyi anne ve babasının vefatından sonra öğrenmişti. İnatçı kişiliğiyle her şeye kafa tutup ayaklarının üzerinde durmayı ona hayat öğretmişti. Fakat genç kadın sadece yalnızlığa yenilmişti. Yalnız ruhuna yenilmişti. Yalnız ruhu onu eline geçirmiş, bedenini yalnızlıkla boğmuş ve ruhuna gömmüştü. Genç adam ise annesinin vefatından sonra bir boşluğa düşmüştü. O boşluktan ise etrafına kibirden duvarlar inşa ederek kendini kurtarmaya çalışmıştı. Fakat ruhundaki o boşluktan, yalnızlıktan kurtulamamıştı. Onun ruhu kibirinden besleniyordu. Yalnız ruhu genç adamı o duvarların içinde hapsetmişti. Yalnız ruh o duvarlara sinen kibirden beslendikçe daha da büyümüştü. Tuğlalar aç kalınca, inşa edilen duvarlar yıkılmaya başlamıştı. Genç adamın bedeni ise o enkazın altında yatıyordu. YALNIZ RUHLARIN BİRBİRLERİNİ İYİLEŞTİRME ÇABALARI "Sol gözüme bulaşan kahverengi mucizeyi incele." ∆∆∆∆∆∆∆∆ OYUNCULAR: Savaş Yücel \ Dominic Sherwood Miray Altay \ Clea Martin Duman Gürmen \ Mattia Harnacke Görkem Çakır \ Kai Hillebrand Eymen Arslan \ Florian Neuville Irmak Yalçın \ Zoey Deutch Kubilay Tuna \ Ed Westwick Gökmen Kılınç \ Sean O'Pry Sarper Altay \ Clive Owen Defne Altay \ Kate Winslet Volkan Gürmen \ Aamir Khan Nihan Gürmen \ Ellen Pompeo Egemen Yücel \ Craig Parker Ferda Yücel \ Naomi Watts Tunç Özdemir \ Marlon Teixeira Cüneyt Beyaz \ Jon Hamm ∆∆∆∆∆∆∆∆ Kapak Tasarım : BuseGunsoy ° Başlangıç Tarihi : Mayıs 2016 ° Final Yazılma Tarihi : 23 Ağustos 2020 ° Bitiş Tarihi : 20 Ekim 2020 × TÜM HAKLARI SAKLIDIR ×

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

"SADECE GERÇEK KAHRAMANLAR TARİHTE ADINI SAYIKLATIR." BU BİR DERİN DEVLET KURGUSUDUR. Bozkurt gibi adamlar uzun yaşamazdı. Karakum gibi komutanlar fazla hatırlanmaz, Orbay gibi kahramanlar asla duyulmazdı. İsimler değişir, kaderler şekillenirdi ama bu savaş hiç son bulmazdı. Birileri hep parçalandı, en çok analar kan ağladı. Ve bir gün bir mezar taşına gerçeğin emareleri kazındı. "Bu karanlık bize ait." O gün İsrafil sura üç kez üflememiş, kıyamet kopmamış, mahşer alanı serilmemişti belki ama... Cehennemin kapıları çoktan insanoğluna açılmıştı. O kapının ardında bir ateş, ateşin ortasında bir silüet. Bu cehennemin varisi yalnızca KARA ELMAS'tı. *KİTAPTAKİ SİYASÎ GÜÇLER VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.* "KATABASİS" VE "AGARTA" TERİM VE ANLAM OLARAK KULLANILAN İLK KİTAPTIR! 1 NİSAN 2019. AKSİYON, GİZEM VE PSİKOLOJİ.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."