Bir çığlık koptu, sessizliğin soğuk kaldırımlarında. Bir annenin ağıdı açtı göz kapaklarını ve bir gökyüzü. Kan ağlıyor. Toprağa düştü bir damla. Toprak alevlendi, yer, gök yanıyordu şimdi. Bir kız vardı, kilometrelerce uzakta. Yakın etti mesafeleri, yanmak istedi ateşte. Kalp kırıklıkları ağıtlara karıştı, yıkıldı gök. Dindi ateş. "Yandım," dedi kız sessizce. "Ama seninle." ❧ Anonim: zor olan ölmek değil ki Anonim: ölüm bir kaçış yolu, bazen de bir kavuşma Anonim: ölürken geride bıraktıklarını öldürürsün aslında, senin acını çekerler Anonim: onlar senin tek bir saç teline muhtaçken sen kurtulmuşsundur Anonim: sen sakın benden önce ölme, tamam mı? Anonim: dayanamam çünkü ben