Büyük savaş medeniyeti neredeyse yok etmişti. Ölü topraklar, yaşanamayan şehirler, zehirli göl ve denizler... Gezegeni kaplamak üzere olan insanlık sadece bir kaç şehir devletine dönmüştü. Birbirleriyle nazik, kırılgan bağları olan bir kaç devlet... Her şehir devleti savaşın suçunu bir diğerine atıyor, her şehir de savaş için farklı hikayeler anlatılıyordu. Bazılarına göre gezegenlerini yıkan güç büyü, bazılarına göre teknoloji, bazılarına göre din adamlarının cehennemden çağırdığı iblisler ve onlar kadar kötü olan yaratıklardı. Gökyüzü şehri Atlas'ta Büyücülük ve Cadılık affedilmez günahların başında gelir. Savaşa katılıp görevlerini hakkıyla yapmış olanlar bu şehirde özgürce yaşayabilirdi. İblisler, vampirler veya diğer alemlerden çağrılmış yaratıklar... Şehri yöneten Kilise ve seçilmiş hükümet bu konuda her zaman hoş görülü olmuştu. Sadece büyücülük ve cadılık... Bu kabul edilemezdi. Engizisyonun bu konudaki tek cezası Cadı ve Büyücüleri küle dönüşünceye kadar yakmaktır. Çünkü büyük savaşı Cadılar ve Büyücüler başlatmış neredeyse insanoğlunun arz üzerinden kazımasına neden olmuşlardır. En azından sistemin ona öğrettikleriyle büyümüş olan Samara J. Silverwood böyle düşünüyordu. Ergenliğine çok az kalmış genç kızın bildiği her şeyin aslında çok farklı olduğunu öğrenmesine çok az bir zaman kalmıştı.