"Canın yandı mı?" diye fısıldadım gözlerimdeki yaşlar bağımsızlığını ilan ederken. Kafamı kaldırıp yüzüne bakamıyordum. "Yandı..." diye fısıldadı elleriyle yüzümü kavrarken. Ona bakmamı sağladığında şaşırmıştım çünkü yüzünde acı, pişmanlık, öfke... Hepsi bir aradaydı. Benim gibi bütün duyguları aynı anda yaşıyordu. "Beni de yakıyorsun..." dediğimde gözlerinde daha da büyük bir acı gördüm. Bu güne kadar hiç şahit olmadığım bir acı... O'nun ölümünden duyduğu daha büyük bir acı... Dişlerini sıkmıştı. Yüzündeki damarlar belirginleşmiş, çenesi kasılıyordu. Kesik kesik nefes alarak cevap verdi. "Biliyorum..." Dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtığında baş parmağıyla yanağımı okşayarak devam etti. "Ve bu beni öldürüyor.." *** "Yapma..." diye fısıldarken durduğunu hissettim. "Sana kapılmamı önle o zaman..." dediğini duyduğumda tebessüm etmemi engelleyemedim. Bir nevi bana karşı hislerini itiraf etmiş sayılırdı. "Bana öyle bakma o zaman.." diyebildim yutkunarak. "Beni sevme o zaman.." diye devam ettirdi, sanki başından beri her şeyin farkındaymış gibi. Titreyen sesime engel olamayarak "Yapamıyorum..." dedim. Yutkunduğunu duydum. Sanki bu itirafım canını yakmıştı. Kendime inanamayarak ne dediğimi düşündüm. Az önce onu sevdiğimi söylemiştim. Hem ona hem kendime itiraf etmiştim. "Ben de yapamıyorum.." diyerek dudaklarımızı buluşturdu. Dudaklarımı kasıp kavuran bir sıcaklıktı bu. Sanki ondan önce eksiktim, nefes alamıyordum. Şimdiyse ciğerlerim bayram ediyordu. Ona biraz daha sokulduğumda belimden tutarak kendine iyice çekmeye çalıştı. Öpüşüme arzuyla karşılık veriyordu ve bu beni daha da delirtiyordu. İki dudağı arasında can buluyor gibi hissediyordum. Her şeyin bittiği yerde ben tekrar doğuyordum...

Yeni kitaplarım yayımdadır. +++++ 14.04.2016

SERİNİN İLK KİTABI 🌿 Biraz karamsar olduğu için şimdiden özür dilerim...