"Bilir misin Jeon? Yazdığım bir kitap var. İnsanlar o kitabı çok gizli bir yere sakladılar. O kitapta bir cümle var. Bir emir." Ayakkabımın ucuna değen ayakkabıyla birlikte yutkunmuş, bal rengi gözlerden gözlerimi ayırmamak için bütün çabamı sarfetmiştim. Titrediğime ve bedenimin bu titremeye bağışıklık kazandığına emindim. Karşımdaki adam bana daha da yaklaşıp, yüzünü kulağıma getirdiğinde, gözlerimi kapattım. Olacakları görmemek sanki daha iyiymiş gibi hissettirirken, fısıldamasıyla kapanmış olan gözlerim aralanmıştı. "Zina yapın."

Kaçırdık zamanın ipini eski ağaç evin içinde bulamasın bizi kimse bakmasak da göz göze başın dizimde kal benimle. -Kimlerden.

"Bay Kim. Evinize dönün."