"Dur" dedim titreyen ellerimle kolundan tutup gitmesine engel olmak isterken.Yerde olan bakışları gözlerime bir anlık dediğinde ürpermiştim.Nefretle bakan bakışların altında ezilirken kolunu hızla çekip bir iki adım atmıştı. "Böyle gitme.Bak bu sefer söz değişeceğim.Yem..." Cümlemi tamamlama izin vermemişti bile. "Sakın Hüma! Sen sırf amacına ulaşmak için İslam'ı,tesetterü kulandın.Sana söyleyecek bir lafım yok!" Her kelime adeta kulağımda yankılanıyor,boğulmama neden oluyordu. Ama doğruydu dedikleri. Sırf onu kaybetmemek için namaza başlamış bir süre sonra bırakmıştım.Ve onun ve ailesinin yanında kapanmış gibi imaj yaratmıştım. Gel gör ki şimdi düğüne 2 gün kala her şey tepe taklak olmuştu. Haksızlıktı... Evet... "Bitti artık."deyip parmağındaki yüzüğü hiç tereddüt etmeden çıkardı.Gözleri hala yerdeydi. Halbuki ben onun hem imam nikahlı hem de resmi nikahlı eşiydim. Bir bakışı esirgiyordu benden şimdi. "Hayır...Böyle bitmemeli..." Metalin sert zeminle buluşmasıyla yankılan ses kalbime bıçakların saplanmasına neden oldu. Arkasını döndü ve gitti... "Karşıma bir daha çıkma." Hiçbir duygu barındırmayan sesiyle yere çöktüm.Mahallenin orta yerinde kala kalmıştım.Gitmişti... 7 eylül 2018🍃 31 mart 2019🍃 10 ekim 2019

Her insanın kendine özgü bir hikâyesi vardır . Acı da sevinç de insan içindir. Ömürlerinde samimi gülüşler de vardır derin hüzünler de .Ve şimdi tebessümünde hem hüznü hem mutluluğu saklayan Gülhazan ve Eyüp Vefa'nın hikayesi başlıyor. Farklı geçmişler nasip olur da bir ömrün taliplisi olur .Peki ya gülüşlerinde ikamet eden hüzün ve mutluluk birbirini anlayabilecek mi ? Temmuz 2019 - Aralık 2021 Kapak Tasarımı ; @Lavender_odor canı gönülden teşekkürler: )