"Ben, Hristiyan değilim İnsanım.Ben, İtalyan değilim KEMANCIYIM."

-Keşfedilmemiş hikayeler -Röportajlar -Hikaye yorumlamaları -Hikaye yazarken dikkat edilmesi gerekenler Hepsine bu kitapta bulabilirsiniz.

Hayatım boyunca hep çok düşünür oldum. Sırf bu yüzden bile kendime deli diyebilirim. Her türlü de kazık yemişimdir. Üstüne de bir güzel soğuk su da içtim. Şimdi hayatı benim gözümden görmeye ne dersiniz?

Bir beden, iki kişi için çok fazladır. © Tüm Hakları Saklıdır. | 04. 04. 2014 | Kapak Tasarım - Ezgi Tülü.

🍷

Yazılarımın bana zarardan başka hiçbir şeyi olmuyor. Tek bir faydasını görmedim bugüne kadar. Önceleri acaba ileride bir faydasını görebilecek miyim diye düşünürdüm, şimdi ise bir zararını görmesem bari diyorum. Keşke kötüye giden tek şey benim ruh sağlığım olsa, fakat ülkede her şey kötüye gidiyor. Aslında çarklı sistem gibi tamamen birbirini tetikleyen olgular bunlar. Bir ülkede işler yolunda gitmezse, tüm toplum bundan etkilenir. Yurt genelinde satılan milyonlarca depresan da bu tezi ispatlar nitelikte. Bense bu depresyona rağmen depresanlara direniyorum. Polise, hükümete direniyorum. Devlete, mevcut düzene direniyorum. Aşka direniyorum. Velhasıl yaptığım yegane şey direnmek. Fikirlerimi eyleme döktüm, ceza aldım. Kalem vasıtasıyla satırlara döktüm, ceza aldım. Artık daha yayınlama fırsatı vermeden, yok ediyorlar. Belki de o yazılarda suç unsurları bulup , infazımı yakacaklar ve hapishane kapıları benim için ardına kadar açılacak. Çokta umrumda! Eğer gökyüzünde tipi varsa, ben de boşvermişlik ceketini geçiririm üzerime... Bütün bunlara rağmen vazgeçmiyorum yazmaktan. Yazmak benim uyuşturucum. Bana fiziksel olarak hiçbir yararı yok. Hatta sürekli zarar veriyor. Sadece bana vermekle kalmıyor, ailem de bu durumdan olumsuz etkileniyor. Ama manevi yönden bana verdiği huzur ve mutluluk paha biçilemez. Tıpkı bir uyuşturucu gibi...