Kerem daha önce aşık olmamıştı, Zeynep ise sevileceğine inanmıyordu. Birbirleri sayesinde bunu yıkacaklar mı? Kerem ilk defa aşık olacak mı? Peki ya Zeynep Kerem sayesinde sevileceğine inanacak mı? Birbirleri sayesinde ilk aşkı bulacaklar mı? Yoksa birbirlerine hiç olmadığı kadar acı mı çektirecekler? Zorluklar karşısında birlik mi olacaklar? Yoksa hemen pes edip kendilerini sevgiye mi kapatacaklar? Ya zorluklar karşısında pes ederlerse? Ya zorluklara karşı beraber savaşırlarsa? Ya ikisi de birbirinin İLK'i ve SADECE'si olursa?

°°° ' Yeşilin kendince en güzel tonuydu onun gözleri, yeşil ancak onunla güzeldi. Boğazının kuruduğunu hissetti, derin bir yutkunma ihtiyacı hissetti. "Bakma şöyle, elim ayağım titriyor. Dudaklarım kavruluyor, çoraklaşıyor. Sana susuyorum sanki." Ne dediğini bilmeden, yüreğinden dudaklarına döküldü kelimeler. Nefesi kesildi Şira'nın, ıslak dudakları arasından titrek bir soluk verdi. Sol eli usulca göğsüne tırmanırken minik bir inilti döküldü dudaklarından. Acı, sevilir miydi? Böylesi sevilsin, sevilmeli hatta pamuklara sarılmalı. Yüreği de zihni de bu acıyı bir kez daha hissetmek için dizlerinin üzerine çökebilir; haftalar, aylar ve yıllarca yalvarabilirdi. °°° Öpsem?" dedi kadın. "Geçer," dedi adam.

Eylül: Saat 23.41 Yalnızım. Uzun zamandır bunu hissetmiyorum. Rüzgar yüzüme tokat misali çarpıyor. Sigarama sebep sen.. Seni özlüyorum.. Hazan: Boşluk. Umut: "Yeter artık, vazgeç hatırlamaktan. Sana bir faydası yok." İçimde tekrar etmekten, bu cümleye kendimi inandıramamaktan yorgunum. Eve gitmeliyim. Evin kapısını kendime açmalıyım. Mina: Acıktım. İçim içimi yiye yiye göbek yapacağım artık. Böyle olmamalıyım. "Hayatının dönem noktalarında virajı iyi alamayıpta sarampole yuvarlananların hikayesi.. "

Sen benim kalbime giden atardamarlarımdan biriydin. Kessen ölürdüm ama sen beni eksik bırakmayı tercih ettin. Eksikliğini hep hissetmemi isteyecek kadar bencildin. Öldürmek yerine eksik bırakmayı tercih ettin. Kalbimin simsiyah, kansız, kuru bir hale gelmesini istedin. Ya beni yavaş yavaş öldürecektin ya da kalbimi söküp atacaktım. İçinde seninle beraber. Eksik kaldım. Bu eksikliğin gerçeğinden kaçmak istedim. İnsan, kendinden kaçabilir miydi? Geçmiş peşimde bir gölge gibiyken geleceğim olabilir miydi? Bilmiyordum, geçmişin her köşe başında beni bekleyen geleceğim olduğunu henüz bilmiyordum...

Hala yaşıyorsak bit umut var demektir.