#1 [08.10.2017] "Yalvarırım bana bir şey yapma, yaşayamam." Dudaklarımdan süzülen kelimelerle, gözleri biraz daha yumuşadı. Saçımı okşayan elini çeneme getirdi. Gözleri sinirini belli ederken korkmam gerektiğini biliyordum. "Düşündüğün şeyi yapmayacağım." Gözlerim şaşkınlıkla açılırken yutkunamadan edemedim. Elini çenemden çekip yüzümü okşadı. "Sana tecavüz edecek kadar basit değilim." Şaşkınlığım üzerimdeyken hiçbir tepki veremiyordum. Zaten kaçtığım için var olan bir siniri mevcutken sağlığım için mantıklı olmalıydım. "Ama yine de bu bir cezayı hak ettiğin gerçeğini değiştirmiyor." Yayınlama Tarihi; 09.08.2017

"Eğer saç teline bile dokunursan varya, aleme ibret olursun Sedat, aleme ibret olursun. Yalvara yalvara geberdi gitti derler." karşımda tüm ihtişamıyla duran Ateş'e baktım. Gözüme bir an mükemmel görünmüştü. Tüm kusurlarından sıyrılmış ve mükemmel. Yaşlı olan adam elini kaldırdığında tokat atacağını anlamıştım. Refleks olarak kapanan gözlerim, sanırım yanağımda hissettiğim sızıyla ya da kulaklarıma dolan ağır ses ile tekrar açılacaktı. Tam da öyle oldu, ama kulaklarıma dolan ağır sesten öte kulaklarıma dolan tanıdık ses ile neredeyse sevinçten kalbim göğüs kafesimin dışarısına çıkacaktı. O, Adı gibi yakar, yıkar, savurur. Acımaz, önemsemez. Attığı her adım, aldığı her nefes, Acı verir birilerine. Ateş, Yeterince acı çekti, acı çektirme zamanı onun için. Acımadan Umursamadan Şimdi onun karşısında, Tüm acılarının ödülü var belki de. Onu dindirecek, Kalbini açabilecek birisi, Kucağına oturtacağı, kokusunu içine çekeceği, kalbi olduğunu hissettirecek birisi. Saçlarını okşayıp buseler konduracak ve 'Sonunda seni bulacağımı bilseydim, bin defa ölürdüm.' diyebileceği birisi. Herşeyden önce, nefreti ve öfkesini, söküp alabilecek birisi.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Ali ve Zeynep peşpeşe girdiler odaya. Ali hazır olan Zeynep'in yatağını göstererek : - Ben burada yatacağım. Dedi Zeynep ise : - Ama orası benim yerim. -Yine de burada yatacağım. - E ama .. -Zeynep! -... -Seninle uyuyacağım. Zeynep'in kalbi pır pır atıyordu. Ne diyebilirdi ki. Hala kendisine ketum bakan gözlerin içine bakmaktan alamıyordu kendini Zeynep.

Bir insan neden başkalarına acı çektirmekten zevk alır ki? Neden bu hoşuna gider? Aşık olduğu adam için neden diğer insanlara acı çektirir? Ya da adam aşık olduğu kadın için neden başkalarına zarar verir? Adam kadının gözyaşına kıyamıyordu, onun bir saç teli için dünyayı yakardı.. Kadın ise adamın gamzesine aşıktı, o gülüşü kaybetmemek için canı pahasına savaşırdı.. Uçurum kenarındaydılar sanki.. "Sevenler bir adım öne çıksın" dediler. Acısı kalbinin en derinlerine işlemiş, yavaş yavaş diğer organlara bulaşan hastalık gibiydi. Ölümcül bir hastalık... Umudunu kaybetmiş, ölümü bekleyen çiçekler gibi bekliyordu sadece.. *** Yazardan: Bir İpek atasözü derki: "Bir yerde mutlu olabilmenin yolu oraya sıçabilmektir." Hadi o zaman yaşamaktan vazgeçme! Hayat felsefen bu söz olsun..❤ Kitabın başlangıç tarihi: 21.12.2017♥♥ Kitap kapağı yapımını üstlenen Okumak__ozgurluktur'e teşekkürler ❤❤

Bir mafya sert herkezin korktuğu bir adam ya aşık olursa....

Seviyorsan kal,yarın ölebilme ihtimalim var. Seviyorsan söyle,bugün duymaya ihtiyacım var. ✒✒✒✒ Zorla evlendiği mafyadan kurtulamadan onun düşmanının hedefi oldu.Savaş'ın geçmişte yaptığı bir hata malesef Aslı'yı vurmuştu. ✒ Sıradan DUYGULARI olan bir mafya kitabı olmaması için uğraşıyorum. Okuyan ve beğenen herkese şimdiden teşekkürler. ✒ 🎵✒KARSU ~ SİYAH✒🎵

Karanlık bir mafya! Çok masum ve yetim bir kız :) Aras ve Mira aşkı ❤️

o acımasızdı ta ki hayatına biri girene kadar . o acımasız çocuk ege karaca . o masum kız nehir akbaş. ----------------------------------------------------------------------- Ege kardeşi eda 'nın ölümü üzerine acımasız olur ve karanlığa gömülür. kalbi buz tutar . ama ta ki o kızı görene kadar . saflığına ,güzelliğine ,yemyeşil gözlerine ,kalbine, kokusuna her şeyine aşık olana kadar. nehir 'in babası ünlü bir iş adamıdır . paris 'ten türkiye 'ye taşınırlar.nehirin ilgisini çeken bu genç adam ona herkesten farklı gelir. bakışları tehlike saçıyor resmen ben karanlığım diye bağırıyordu. ama bu bir mafyanın duygularının değişip duvarlarını yıkamayacağı anlamına gelmiyor. ''sana ihtiyacım var.ben tek senin yanında sakinleşiyorum. tek senin yanında duvarlarımı yıkabiliyorum.nehir ben sana değer veriyorum . sana zarar gelsin istemiyorum. seni öpmek ,korumak istiyorum .sen benimsin demek istiyorum.nehir ben hayatımda ilk defa böyle hissediyorum ben seni seviyorum '' ''bende seni seviyorum'' işte işler tam bu noktada karışır . ikiside mutluyken egenin babası sinan karaca (ünlü mafya babası) mutluluklarını gölgeye düşürücek o cümleyi söyler ''hemen o nehir denen kızdan ayrılıyorsun .yoksa o kıza yapabileceklerim aklının ucundan bile geçemez bunu unutma oğul aşk insanı zayıf kılar,güçsüzleştirir. ve ben sendeki bu değişimi gördüm .gün geçtikçe güçsüzleşiyorsun.bu kızdan ayrıl ayrılmazsan kıza neler yapabileceğimi biliyorsun eğer eski acımasız haline dönmezsen seni güçsüz kılan her şeyi hayatından silerim EGE KARACA '' bir cümle insanın canını bu kadar çok mu yakar .sizce onlar pes edip acı çekişlerini izleyip her gün ölmek mi isteyecekler yoksa aşklarını kurtarmak için mücadelemi edecekler?. başlarına beklenmeyecek bir sürü olay gelecek bakalım aşklarımı galip gelicek yoksa düşmanlarımı?

********** "Bana birdaha karşı gelirsen,sözümü ikiletirsen canını fena halde yakarım yeni kız"der demez hemen atladım "Kumsal" sertçe bakıp bileğimi daha çok sıkmaya başladı "Bana karşımı geliyorsun YENİ KIZ Eğer biraz daha karşı gelirsen kumsal diye ismininde kalmaz"dedi yeni kızı üstüne vurgu yaparak. "H-hayır karşı gelmiyorum"dedim Allah kahretsin yine kekeledim. Cevap vermezsem benim zararıma olacağı kesindi.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~