Fiodor Dostojewski, pisarz rosyjski, ur. 30 X 1821w Moskwie, zm. 28 I 1881 w Petersburgu. Ukończył Wojskową Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu w 1843 r. Wcześnie jednak porzucił pracę w wy- uczonym zawodzie i od 1844 r. całkowicie poświęcił się literaturze. W roku 1846 wydał pierwszą powieść Biedni ludzie (wyd. poL 1928), przyjętą entuzjastycznie przez krytykę.Twórczość F. Dostojewskiego podzielić można na dwa okresy: lata czterdzieste,do czasu zesłania na 10-letnią .katorgę za działalność opozycyjną, oraz etap twórczości dojrzałej w latach sześćdziesiątych - siedemdziesiątych. Młodzieńcze utwory Dostojewskiego zdradzają w nim kontynuatora M.Gogola. W tym okresie powstało wiele nowel i opowiadań, z których na szczególną uwagę zasługują Białe noce (1848, wyd. poL 1902). Ale prawdziwe dzieła jego życia powstały później. Należą do nich: Zbrodnia i kara (1866, wyd. poi. 1887 - 88), Gracz (1866, wyd. poL 1922), Idiota (1868 - 69, wyd. poi. 1909), Biesy (1871 - 72, wyd. poi. 1908), Bracia Karamazow (1879 - 80, wyd. poL 1913). Dostojewski jak nikt przed nim ukazał moralną nędzę ludzką nie degradując równocześnie wartości człowieka. Myśl przewodnią swej twórczości zawarł w zdaniu: „Najnędzniejszy i ostatni człowiek jest jeszcze człowiekiem i nazywa się twoim bratem". Przepisuję tłumaczenie Władysława Broniewskiego oraz Gabriela Karskiego. To nie jest moje i nie mam żadnej zgody na to :'(