"Aklını mı kaçırdın ?" diye hışımla sordu Cemşit."Ver künyeyi bana.." "Aklımı kaçırdıysam bana göre hava hoş"diye cevap verdi Katâde. Katâde;süvari demek.Onun belirgin özelliği plancılıktı.Hayatının her alanında planlı haraket etmek..Belirsizlikten hiç hoşlanmayan ve Sürprizleri asla sevmeyen bir adet ikizler burcu erkeği..Hayatında karışıklığa yer yok.. Daima ileriyi görmek ve ona göre hesaplarını yapmak istiyen koyu kumral saçlı,uzun boylu geniş omuzlu güzel gözlü keskin bakışlı yağız delikanlı...ne demiştik ikizler burcu.. ilk bakışta asosyal gibi duran ama canları istedğinde sosyalizmin kurucusu gibi davrana ve konuşmasıyla herkesi kendine bağlayan çift zekalı insanlar.Ha bir de meraklı.. Onları her konu hakkında bir fikir beyan ederken bulabilirsiniz çünkü aşırı meraklıdırlar. Merakları onların çok araştırmalarına ve öğrenmelerine vesile olur. Öğrenmeyi seven Katade okumaya düşkün biriydi. Parasını yatırdığı şeylerden bir bölümü de kitaplardı. 📚Ortak paydada kendinize yakın hissettiniz değil mi? evet! O içinizden biri... Ama içinizden hiç kimsenin başına gelmeyen şey onun başına geldi. Bu yolculuk onu bilmediği diyarların kapısına götürürken duygu dünyası gelişti, kuvvetlendi hayatı farklı boyutta yeniden anlamlandı. Siyaseti seven, gündemi takip eden Katade'nin bu meraklı halleriyle daha çekici hale gelen duruşu keşfedilme duygusunu tetikledi.Zaten bütün yolculuk burada başladı. Farklı dünyalardan farklı hedeflerle zaman yolculuğunda bir araya gelen ilginç karakterleri anlatan macera dolu öykü. Şimdiye kadar sadece nefes aldıklarını aslında yaşamadıkalrını anlayacakaları ibretliklerle dolu olaylar.. Sürprizleri sevmeyen birileri için Sürprizlerle dolu bir dünya Ve Türk Tarihinin kapılarının aralandığı bilim kurgu evreni.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."