Gotowi na legendę o smoku wawelskim w nieco innym wydaniu? Jako książę, Shirumi ma na głowie mnóstwo obowiązków - nauka szermierki, jazdy konnej, przyswajanie dyplomacji, lecznictwa i historii królestwa, mimo że w każdej z tych rzeczy jest po prostu beznadziejny. Najchętniej ukryłby się gdzieś z ulubionym zbiorem baśni oraz przestał słuchać narzekań ojca i szyderstw siostry, ale nie jest to takie proste. Jednak kiedy w królestwie pojawia się bestia siejąca spustoszenie wśród mieszkańców, książę wpada na pewien pomysł - pokona smoka i zyska upragniony szacunek. Nie wszystko idzie jednak po jego myśli. Po pierwsze, Shirumi jest kiepski w walce. Po drugie, potwór nie tylko nie chce dać się zabić, ale zaczyna się nawet nabijać z księcia i... więzi go jako kartę przetargową w swojej pieczarze. Shirumi ma wrażenie, że gorzej już chyba być nie może. Problem jednak w tym, że to dopiero wierzchołek góry lodowej. Przerażający smok okazuje się w rzeczywistości zmiennokształtnym poszukującym spokoju, i zdaje się, że jako jedyny na świecie rozumie księcia. Po przybyciu odsieczy Shirumi coraz częściej zaczyna myśleć o Youmie - podobnie jak król, który za wszelką cenę chce pozbyć się z królestwa zagrożenia. • Opowiadanie jest tylko i wyłącznie mojego autorstwa! Nie zgadzam się na plagiat i kopiowanie tekstu! Występują wulgaryzmy, sceny akcji, przemocy oraz sceny +18! • Okładka: @idylliczna ©Julia_Care, 2024

Piątek. Burzliwa noc. Czwórka dziewczyn wpada na niecodzienny pomysł. Chcą przywołać ducha. Wydaję się to niemożliwe, przecież to tylko zabawa. A może niefortunna gra zamieni się w koszmar? Duch, który ponownie zawitał świat już dawno przestał być dobry. Czekał na tę chwilę dwa lata. W męczarniach i bólu. W końcu się wydostał... Czy dziewczyny zaznają spokoju? Będą dręczone, a może wręcz torturowane? Wszystko przez jeden wieczór? Bo przecież dobre duchy istnieją tylko w bajkach. Zapamiętajmy jedno. Dla niego, godzina diabła trwa cały czas. -- FANFICTION JEST EDYTOWANE, PONIEWAŻ ILOŚĆ BŁĘDÓW, KTÓRE TU SPOSTRZEGŁAM WYPALA MI OCZY. TAKŻE NA RAZIE NIE ZNIECHĘCAJCIE SIĘ - 09.08.2016 #207 in Fanfiction - 8 listopada 2015 spisfanfiction.blogspot.com http://dragon-trailers-zwiastuny.blogspot.com/ http://katalog5sos.blogspot.com/

18.01.2023 Talksy Rodzina monet :)

⊱┊ɴᴏɴ-ᴋᴘᴏᴘ!ᴀᴜ Gdy niewierzący w nic poza swoim brakiem geniuszu, zmęczony pracą pisarz poznaje człowieka tak pięknego, że aż wydającego się być jedynie wytworem jego wyobraźni. ~ ! TW ! w opowiadaniu mogą pojawić się: angst, duchy, bl, zaburzenia psychiczne (e.g schizofrenia), śmierć. przepraszam za wszelkie podobieństwa z jedną z moich książek, konkretnie z „Ghost'em". one shota nie planowałam publikować, ale plany się zmieniły, także... tak wyszło. musicie mi wybaczyć.

Zapomnij. To słowo, odbijało się echem w głowie Burke Jedno proste słowo, ale już nie takie łatwe do wykonania. Skoro on to zrobił, to dlaczego ona nie potrafiła? Może dla niej to było coś więcej? To już od dawna było czymś więcej. ~ fragment Zapraszam do czytania :)) Pisałam to mając 12 lat ❗

Cały świat doskonale wiedział kim był Tom Riddle, znany bardziej jako Lord Voldemort. Mimo upływających lat, jego imię wciąż wymawiano z trwogą i obawą. Jej imienia nie pamięta już nikt. Nikt z obecnie żyjących. Odeszła w zapomnienie. Ale on nie zapomniał. Bo jakby mógł zapomnieć o kobiecie, która nawiedzała go w snach. O kobiecie, którą mógłby pokochać, jednakże nie było mu to dane.

𝕯. 𝐃𝐈𝐒𝐀𝐏𝐏𝐄𝐀𝐑 ❪❪ crowley x aziraphale ❫❫ ▂▂▂▂▂▂▂ ? ? ????? demon otwiera własny niebiański sklep, a anioł tęskni za domem

Dwoje dzieci spędza kilka lat w sierocińcu, lecz nie są oni zwyczajnymi dzieciakami z sierocińca, są czarodziejami. Do tego dziedzicami Salazara Slytherina. Zaczynają naukę w Hogwarcie i zbliżają się do siebie, jednak gdy wszystko idzie w dobrym kierunku i są o krok od spełnienia swoich złych marzeń, rozłączy ich śmierć. Dopiero wtedy uświadamiają sobie, że się kochają. Opowiadanie o Marice Riddle i Tomie Riddlu. Z góry informuje, że nie wszystkie informacje są zgodne z oryginałem Harry'go Potter'a oraz przepraszam za wszystkie błędy oraz pomyłki w pisowni imion czy nazwisk jakoby takie wystąpiły. Okładkę wykonałam sama. ©XXNataly34, 2017/2018

- Bujdka! - zawołała Lydia, wchodząc do mieszka Chefsiby Smith. Skrzat zmaterializował się przed kobietą. - Witam panienko. Ciocia panienki jest w salonie, przyjmuje gościa. - W takim razie, zobaczmy co to za gość - odparła kobieta, podając skrzatu płaszcz. Lydia była naprawdę ciekawa, kto tym razem odwiedził jej ciotkę. Chefsibę znano wśród śmietanki arystokratycznej czarodziei z jej zamiłowania do przyjęć i zainteresowania mężczyznami. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Chefsiba wyglądem przypominała okazałą babeczkę nieudolnie ozdobioną przez czterolatka. Merlinowi niech będą dzięki, że Lydia nie odziedziczyła jej genów. Tak więc lista osób, które mogły znajdować się w tamtym czasie w salonie Chefsiby była długa. Mimo to Lydia nigdy nie wpisałaby na nią Toma Riddle'a. A jednak. Praca bierze udział w Konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @glnozyce.

Lekcje eliksirów piątoklasistów u profesora Slughorna wyglądały podobnie. Większość klasy dwoiła się i troiła, aby stworzyć eliksir choć troszkę podobny do tego, który mieli uwarzyć, SUM-y u końcu same się nie zdadzą. Profesor Slughorn przechadzał się między ławkami, rzucając rozczarowane spojrzenia i kręcąc głową nad większością kociołków. Z lubością natomiast oddawał się ulubionemu zajęciu na lekcjach - chwaleniu dwójki najlepszych uczniów. - Panie Riddle, perfekcyjnie jak zawsze! Najlepszy eliksir spokoju w tej sali! - Dziękuję, profesorze, to dla mnie zaszczyt, ale w końcu uczy mnie tak utalentowany profesor jak pa... - Panie profesorze - przerwał mu delikatny głos szatynki z drugiego końca sali. Tom zagotował się z wściekłości. Zawsze, ale to z a w s z e musi się wtrącić, pomyślał. To jedyna osoba w klasie, która konkurowała z nim na lekcjach, ale na eliksirach konkurencja ta wkraczała na zupełnie inny poziom. Nie chodziło już tylko o eliksiry, chodziło też o sympatię nauczyciela, którego Tom już tak dobrze owinął sobie wokół palca, już prawie zacisnął pięść ze Slughornem w dłoni... i wtedy pojawiała się ona.