Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

" ... Ancak unutmaman gereken tek bir şey var, seni her daim seveceğime ve kalbimdeki yerinin hiçbir zaman dolmayacağına eminim. Sen benim hayatımın tek aşkı olarak kalacaksın. Hoşçakal... Lucinda. " ~ Kader onları çetrefilli oyunuyla, karşı karşıya getirdi. Peki onlar kaderin bu oyununa boyun eğip, yeniden bir araya gelmeyi becerebilecekler mi ? Gururlu ve inatçı bir kadın. Hırslı ve intikam peşinde aşık bir adam. ~

O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı. O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. O gece derin bir bataklığı andıran adam geldi ve onu geleceğinden tutup geçmişe sürükledi, sürükledikçe karanlık bir boşluğun içinde sallandı. Sonra... Sonra, Derin bir tutku yılan gibi sarıldı bedenlerine. İç içe geçmiş bir zincir gibi ne kopabildiler ne de bir bütün olarak paslanmadan kalabildiler işte bu onların arasındaki âşkın basit bir betimlemesiydi. "Cinnetimin içindeki akıl hastanemsin sen benim." ❄⛓

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

Bu sesi her duyduğunda kalbi ritmini değiştirmek zorunda mıydı? Bu ses kulağına her çarptığında gözlerinin dolması, gülümsemek istemesi en çok da ona koşup sımsıkı sarılmak istemesi... Bütün duygularını bastırmak zorunda mıydı? Gökyüzünden burnuna düşmeye başlayan kar taneleri burnuna temas ettiğinde düşüncelerinden sıyrıldı ve yavaşça ardına dönüp Ali'ye baktı. Karanlıkta yüzüne yansıyan ışık güzel yüzünü gölgelerken kahve gözlerinde hafif bir parıltıya neden oluyordu. Gözlerinden yanağına doğru süzülen bir damla yaşın arasına karışan yorgun tebessümüyle küçük bir çocuğu andırıyordu Ali. Başlayan kar yağışının altında kollarını iki yana açıp, güçlükle bulabildiği sesiyle kendisine bakan kadına seslendi. "Hiç ayrılmayacakmışız gibi sarıl bana." Valizi kavrayan parmakları gevşeyerek eli boşluğa düştüğünde Ali'yle arasındaki mesafeyi kapattı Günseli. Ayak uçları onun ayak uçlarına değinceye dek devam ettirdi adımlarını. Giderek hızlanan kar taneleri minik burnunun ucuna, kirpiklerine ve kestane kahvesi parlak saçlarına yapışmıştı. Ciğerlerinden saldığı nefesler, teninin her zerresinde iliklerine kadar işleyen soğuğa karışıp karanlığa yayılan küçük bir sis bulutunu oluşturuyordu. Giderek daha da çok yaklaşıyordu ona. Ali'nin bal kahvesi gözlerinde kaybolmayı sürdürürken güzel yüzüyle aynı seviyeye gelebilmek için parmak uçlarında yükseldi. "Beraber bir şeyleri paylaşan insanlar birbirinden gitmezler Ali." diye söze girdiğinde bir sonraki cümlede araladığı dudaklarından dökülecek olan sözcükleri iki tarafı da kör bir bıçak olacaktı. Bunu biliyordu. Kesmeyen ama acı veren kör bir bıçak... "Bizim paylaştığımız tek şey, anılarımız. Bırak da öyle kalsın."

"Söylüyorum size aşk diye bir şey yok!" Umut masadaki rakı bardağını bir kez daha havaya kaldırmadan kurmuştu bu cümlesini. Kurmaya kurmuştu da birkaç saat sonra başına geleceklerden habersizdi. "Siktir lan! Aşk diye bir şey var! Yoksa bu adam ne demeye zırlayıp duruyor akşamdan beri?" dedi Buğra, hüzünlü gözlerle uzaklara bakan Barış'ı işaret ederek. Bu salaklar aşk diye ağlayadursundu, Umut'un hayatta işi olmazdı böyle şeylerle. Ancak Umut henüz şunu bilmiyordu; sadece birkaç saat sonra hayatının aşkı gökten kucağına düşmekle kalmayıp ardından getirdiği belayı da başına saracaktı. ••• Her hakkı saklıdır. İlk yayım tarihi~13.04.2016 Argo içerir.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

'•Oysa biz hep bir yarım, biraz da tamdık. Şimdi ruhumdan aldığın parçaları kim birleştirecek sevgili?•'

Başkomiser Kürşad Karahisarlı. O mahallenin ağabeyi, herkesin saygı duyduğu delikanlısıydı. Karahisarlı soyadıyla nam saldığı mahallesinde hayatına birden giren Özlem ile kalbinden vurulmuşa dönmesi çokta geç olmayacaktı. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün." "Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok." "Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?" "Bu sizi ilgilendirmez." "Bebeğin babası nerede?" "Bebeği terk etti." "O zaman ben o bebeğe çok iyi bir baba olurum..."deyip bebeği kucağımdan çekti. Genel Kurgu #10