Florence German, po zakończeniu studiów wraca do teksańskiej wsi, by zająć się sprzedażą domu po zmarłej mamie. Ku jej zaskoczeniu, sąsiednia farma, która od lat była opuszczona, została wyremontowana i zamieszkana przez wnuka sąsiadów. Austina Moore'a znała jeszcze z młodzieńczych lat, kiedy próbowała zaprzyjaźnić się ze starszym od siebie chłopcem, przyjeżdżającym do dziadków na każde wakacje i wszystkie weekendy. Jedynym wspomnieniem, jakie po sobie pozostawił była jego niechęć i dystans, dlatego z obojętnością przyjęła jego obecność we wsi. Sytuacja jednak się zmieni w chwili, kiedy mieszkancy doniosą jej, że Austin jest przestępcą, który dopuścił się haniebnych czynów. Wówczas będzie towarzyszył jej wyłącznie strach i desperacka chęć, by jak najszybciej sprzedać dom i wrócić do miasta. 18+

Dziewczyna, która wspina się na szczyt i mężczyzna, który z tego szczytu dopiero co spadał. Callie Johnson jest młodą tenisistką i jedną z faworytek tegorocznego Wielkiego Szlema. By ćwiczyć pod okiem lepszych trenerów, przeprowadza się wraz z ojcem na obrzeża Los Angeles. Jej zapał i determinacja budzą podziw, jej uśmiech nie schodzi z głównych stron portali sportowych. Każdy kolejny mecz jednak uświadamia Callie, że jej technika nie jest idealna, i właśnie to może stać się przeszkodą w wygraniu najważniejszych zawodów. Potrzebuje kogoś, kto pokaże jej, w jaki sposób być perfekcyjnym. Bezbłędnym. Niepokonanym. Kogoś, kto rozwala przeciwnika na łopatki samym spojrzeniem. Ivo Simonović ma trzydzieści cztery lata i niedawno zakończył karierę w sporcie. Był na szycie. Miał niemal wszystko. Życie jednak obróciło talent i ciężką pracę przeciwko niemu i zrzuciło go z samego szczytu prosto na twardy bruk. Jedna nieprzemyślana decyzja sprawiła, że już nigdy nie powinien stanąć na korcie w prawdziwym turnieju. Niemalże nikt na świecie nie wie, dlaczego Ivo zrezygnował z kariery. Przysiągł sobie, że nie weźmie już rakiety w dłoń i nigdy nie rzuci piłką. Jego postanowienia zdaje się jednak sabotować dziewczyna, która pewnego dnia po prostu staje w progu jego domu i błaga, by pomógł jej wygrać nadchodzące zawody. Gdy perfekcja i siła to tylko złudzenie, upadki bywają naprawdę bolesne... zwłaszcza, gdy jeszcze nigdy tak naprawdę nie upadałeś.

FINAŁOWY TOM SERII O HOKEISTACH! Ekstremalnie obojętny mężczyzna, spotykający na swojej drodze ekstremalnie radosną kobietę, która powinna być dla niego tylko wrogiem... a staje się kimś więcej. Seth Montgomery nie przepada za swoją przeszłością, za rodziną, za światem. Nie przepada właściwie za niczym. To drugi sezon z powrotem w drużynie Minnesota Wildcats. Drugi i tym razem... przegrany. Drużyna odpadła z turnieju o Puchar Stanleya w play-offach, a Seth zna nieprzyjemną prawdę: on był tego główną przyczyną. Ten moment w jego życiu nie należy do najlepszych, forma sportowa wymaga solidnej poprawy, a na dodatek... Seth nie potrafi spokojnie zasnąć. Nie zna lekarstwa na bezsenność, nie zna lekarstwa na swoich wymagających rodziców, od których nie może tak po prostu odejść, i przede wszystkim nie zna lekarstwa na Ollie Cade -- siostrzenicę trenera, która pojawia się wokół niego zbyt często. Ollie Cade to promyk słońca tuż po gwałtownej i przerażającej burzy. Jej uśmiech zaraża prawie wszystkich (oprócz Setha Montgomery), jej żarty rozbawią każdego (oprócz Setha Montgomery) i każdy również łaknie jej towarzystwa i pomocy (z wyjątkiem Setha Montgomery). Seth to starszy brat jej przyjaciółki, więc napięte relacje nie są wskazane, ale Ollie nie potrafi tego zmienić. Nastawienie Setha jest irytujące i skoro on stawia sprawę i ich relację jasno, Ollie też nie zamierza walczyć o coś, co nie ma sensu. A jednak nadchodzi pewien dzień, w którym Seth Montgomery jednak staje przed młodszą od siebie o siedem lat uśmiechniętą dziewczyną i... prosi o pomoc. Ona pomaga mu z dobrego serca. On uczy się od niej, jak to dobre serce u siebie zobaczyć. Ale dobre serce to nie wszystko, gdy największy sekret może złamać wszystkie serca. Bez wyjątku. THIN ICE GAMES, TOM IV

Chłopak, który od zawsze pozostawał na drugim planie i dziewczyna, która jest silniejsza, niż się wszystkim wydaje. Grace Montgomery kieruje się jedną zasadą w życiu: co cię nie zabije, to cię wzmocni. Dosłownie. Sytuację sprzed lat, którą inni nazywają "katastrofą", ona naznaczyła mianem "drobnej pomyłki". Wraz z Sethem, starszym bratem, musi tymczasowo przeprowadzić się do domu jego kolegów z drużyny. Gdy natomiast niemal wszyscy wyjeżdżają na wakacje, a Seth również opuszcza lokum na prawie dwa tygodnie, Grace staje twarzą w twarz wyłącznie z Rorym, który jako jedyny nigdy nie odwzajemnił jej uśmiechu na powitanie. Ale Rory pomógł jej już nie raz, nie traktując jej jednocześnie jak jajka, i dlatego właśnie to najlepsza osoba, z jaką mogła zostać sam na sam. I w dodatku hokeista. Bardzo, bardzo przystojny hokeista. Rory Delgado nigdy nie wychodzi na pierwszy plan w swojej drużynie. Ani właściwe w całym swoim życiu. Dorastając, był odludkiem, a szkoła przyniosła mu tylko dobre oceny i stypendium, dzięki któremu teraz gra w profesjonalnej drużynie hokejowej. Nie jest playboyem, nie jest gwiazdą, nie uśmiecha się, chyba że musi. Kocha hokej i dobrze sobie z nim radzi, ale jeśli chodzi o relacje międzyludzkie? Powiedzmy, że komunikacja nie jest jego złotą kartą. Dwa lata wcześniej zakończył pięcioletni związek i od tamtej pory wciąż nie jest w stanie do końca ruszyć dalej. Zwłaszcza że jego była dziewczyna, Leanne, ostatnio odzywa się do niego aż za często. Dla Rory'ego to już za dużo. Lubi swoje nudne i ciche życie. A sprawy komplikują się jeszcze mocniej, gdy tuż za ścianą zaczyna mieszkać młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela i... pies. Grace nie wie jeszcze, że czasami ma prawo być słaba. Rory natomiast nie wie jeszcze, że bieganie w towarzystwie psa i poranki z muzyką mogą być znośne. Ale czy oprócz nauki jest tu miejsce na zaufanie?

Greg Beckett jest świeżo po kolejnym rozstaniu z narzeczoną z piekła rodem i tym razem nie zamierza już do niej wracać. Dawniej wzór męskości i niezłomności, dziś musi udawać, że nie widzi spojrzeń pełnych współczucia. Gdzieś w głębi serca wciąż nie pogodził się z utratą nogi, ale nigdy nie przyznałby tego na głos. W końcu jest prywatnym detektywem - twardym jak skała. Luca Hibbett jakimś cudem łączy trzy etaty jako tłumacz i robi to z wymuszonym uśmiechem na twarzy. Każdy dzień jest dla niego próbą - pogodzenia chaosu pracy, ukrywania swojej prawdziwej tożsamości i wytrwania w Nowym Jorku, mieście, które zdaje się grać przeciwko niemu. Ma też jeden sekret, który nosi jak brzemię: swoją orientację, a jego była Sal to tak naprawdę Salvatore. Wydaje się, że ta dwójka nie mogłaby mieć mniej wspólnego. Luca pragnie stabilności i miłości. Greg z kolei sam nie wie, czego szuka, ukrywając własne tajemnice. Jedna namiętna noc sprawia, że ich życia się przecinają - czy będą w stanie zbudować coś na fundamentach z kłamstw i niedopowiedzeń?

Chris. Diabeł. Władca Piekieł Miał wiele imion, jednak żadne z nich nie było prawdziwe. Od porzucenia gangsterskiego życia dzielił go już tylko ostateczny krok, ale wtedy wszystko musiało się skomplikować. Wewnętrzny głos kazał zabrać mu ze sobą porwaną ofiarę jednego ze współpracowników, ale to była łatwa część. Dużo trudniejsze okazało się utrzymanie jej przy życiu, szczególnie w świecie, w którym nie istniały żadne zasady. I nagle znów skończył w tym samym miejscu, do którego nie chciał wracać. Musiał chronić kobietę, której nie mógł zostawić. Nie mogła się dowiedzieć, że coś dla niego znaczyła. Nawet oddech śmierci na karku nie miał już znaczenia. Moe należała do niego... Morgan straciła poczucie czasu, a jedynie co rejestrowała to ból. Wszystko zmieniło się nagle, gdy zimne oczy jednego z tych wariatów spotkały się z jej spojrzeniem. A mówili, żeby siedziała cicho, tyle że wygrała wola walki. Gdy podszedł do niej powoli, czuła, że wraz z nim zbliżała się śmierć. W końcu jego broń wypaliła, ale to nie ona dostała kulę. Zabrał ją z powodu, którego nie znała i bała się domyślać. To nie miało znaczenia. Jej dawne życie dobiegło końca...

Każdy z nas ma taką osobę, która go irytuje jak tylko pojawi się w zasięgu wzroku bądź słuchu. Jest jak irytujący owad, swędzące ugryzienie czy przeklęty puzzel, który nigdzie nie pasuje. Łapiecie o co mi chodzi? Właśnie tym od zawsze była dla mnie Sophie Westhorn. Jej laleczkowa twarz, wysoki głosik i maniery rozpieszczonej księżniczki. Pełen obraz przed wami. Kiedy jednak przez własną głupotę i ewidentnie odkryty w sobie gen bohatera jestem zmuszony obcować z nią bliżej okazuje się, że jej twarz zaczyna mi przypominać śliczną porcelanową lalkę, głos choć piskliwy i irytujący jest jednocześnie uroczy, a uszczypliwe komentarze zabawne. Miała być jedna noc, minął tydzień, potem drugi, a ja zaczynam rozumieć, że nieobecność Sophie Westhorn jest bardziej irytująca niż jej obecność. Wpakowałam się w niezłą komedię, wiecie? Nie sądziłam, że kilka błędnych decyzji, manipulacji ze strony najbliższych (całkowicie nieświadomie złych) może wprowadzić takie zamieszanie w moje wydawałoby się uporządkowane życie. A już na pewno nie spodziewałam się, że w środku tego cyklonu zdarzeń znajdę się ramię w ramię z Maxem Beckettem. Najlepszy przyjaciel mojego starszego brata, największy lowelas w Bostonie i pewnie także poza nim. Narcyz XXI wieku w idealnie skrojonym garniturze i z aroganckim, głupokwatym uśmiechem na stałe przytwierdzonym do twarzy. Który z jakiegoś powodu nazywa mnie księżniczką. I żeby była jasność, w jego ustach nie jest to ani komplement, ani czułe słówko. Ale skoro w tej bajce mamy księżniczkę i jestem nią ja, to powinien znaleźć się też książę z bajki, prawda?

Obserwowałem ją od lat. Kiedyś ze szkoły poszliśmy na wycieczkę do muzeum. Pamiętam, że pierwszy raz w życiu widziałem obrazy i rzeźby o których do tej pory mogłem tylko czytać w książkach. Nawet jeżeli były to repliki, dla dziesięcioletniego mnie były jak prawdziwe. Właśnie tak czułem się zawsze patrząc na Kennedy St. Claire. Jak na coś cennego, co powinno się podziwiać z boku. Nie podchodzić za blisko, nie dotykać. Ale jakimś zrządzeniem losu pojawiła się w moim domu i wiedziałem, że nie będę potrafił dłużej już tylko obserwować. Zapragnąłem jej dla siebie, choć nie powinienem nawet marzyć o takiej kobiecie. Chciałem ją wciągnąć do swojego życia, zawłaszczyć jej duszę i ciało. Odebrać każdy oddech, każde bicie serca. Ale zanim mogłem to zrobić miałem ostatnie zadanie. Ostatnią misję, by wypełnić dane ponad dekadę temu słowo. Bez tego nie potrafiłbym spojrzeć na siebie w lustrze. Szkoda, że w poszukiwaniu własnego komfortu musiałem zniszczyć cały jej świat.

Moja babka zawsze powtarzała mi, żebym nigdy nie lekceważył swojego daru. Żebym słuchał głosu, który we mnie żyje. Słuchałem go, a jednak w którymś momencie ogłuchłem i oślepłem oszukując tym samym siebie. Byle tylko nie wyjść na idiotę. Short story? Byłem nim. Miałem osiemnaście lat, gdy mój świat obrócił się o sto osiemdziesiąt stopni. Dwadzieścia, gdy jedna dziwka roztrzaskała go na kawałki. I wtedy dopiero w pełni zrozumiałem słowa babki. Od tamtej pory głos był moim najlepszym doradcą. A jednak, gdy na mojej drodze stanęła Jasmine Anderson mój dar mnie zawiódł. Nie dostrzegł pieprzonego niebezpieczeństwa i wprowadził na manowce, aż było za późno. Wystarczył jej jeden uśmiech, błyszczące oczy, seksowne ciało i serce tak czyste jak łza. Była ostra, pikantna, kwaśna i słodka. Była każdym możliwym smakiem jakiego potrzebowałem. Połowę dorosłego życia traktowałem kobiety jak zabawki, a teraz moja przeszłość zaczyna się na mnie mścić. Bo teraz to ja jestem jej zabawką, choć mój głos wyraźnie krzyczy, że to ona jest moja. Na zawsze. Okładka: TakaPewnaJedyna

Hayden Thomas Dollery doskonale wie, jak stracił swojego najlepszego przyjaciela. Prawdę mówiąc, Kian znaczył dla niego o wiele więcej, ale jego zdrada zmieniła to raz na zawsze. Dziesięć lat temu ten szarooki drań był dla Dena wszystkim. Nie tylko przyjacielem, ale też ukochanym. Kto by się spodziewał, że wszystko, co mieli, miało się rozpaść przez jeden wielki błąd? Jedyną pewną rzeczą jest to, że Kian też kochał Haydena, jednak nigdy nie starczyło mu odwagi, by o tym powiedzieć. Niełatwo jest uporać się z własną seksualnością, a już szczególnie wtedy, ktoś mąci nam w głowie tak mocno, jak Den Kianowi. To uczucie go przeraziło. Właśnie dlatego popełnił największy błąd swojego życia. Dziś Hayden jest dwudziestoośmioletnim agentem nieruchomości i mieszka w Chicago. Jest przystojny, pewny siebie i, co tu dużo mówić, nienawidzi Kiana z głębi serca. Teraz zawsze mówi dokładnie to, co myśli. Jest nieustraszony. A Kian bardzo chce powiedzieć mu rzeczach, których ten nie chce słuchać. Prawda jest jednak taka, że nie możesz ruszyć do przodu z przeszłości, jeśli najpierw się z nią nie uporasz... Kian jest zdeterminowany. Wie, że ma wszystko oprócz czasu.