Przeszłość to jakiś pieprzony bumerang. Zawsze powraca. Zawsze w najmniej oczekiwanych i odpowiednich momentach. Uderza cię z impetem w twarz, a ty jedyne co możesz zrobić to pozbierać wybite zęby. Kageyama Tobio, dwudziestojednoletni student na jednym z Tokijskich uniwersytetów już od wielu lat ucieka przed cieniem swoich czynów z przeszłości. Poczucie winy i okazjonalne retrospekcje przesiąknięte żalem do samego siebie, nękają go niemal każdego dnia. Gdy wydaje mu się, że po dawnych ranach pozostały już tylko blizny, do jego życia powraca osoba, która nawiedza go w koszmarach, przypominając jak marną imitacją człowieka był. Czy i tym razem za sprawą tej jednej istoty jego dotychczasowe, układane z najwyższą precyzją życie runie jak domek z kart? Czy może finał wydarzeń będzie inny?

Napisałam to FF zanim zostało podane kim serio będą w przyszłości, nie sugerujcie się mangą!! Wesoła i spokojna historia o KageHina. Jak wyglądało by ich wspólne życie w przyszłości. Oto odpowiedź. | 18.11.2019 | #1 w życiecodzienne | 28.10.2019 | #3 w życiecodzienne

Paring: KageHina

Chłopak kochający siatkówkę imieniem Shoyo pewnego dnia odkrywa że zakochał się w swoim przyjacielu Kageyamie z którym był w drużynie. Shoyo boi się wyznać uczucia Kageyamie , a Kageyama także go kocha lecz nie wie jak to powiedzieć Shoyo. Czy któryś z nich zdradzi drugiemu swoje uczucia? Czy będą razem? Czy może nie będą? Zobacz sam

Hinata ukrywa coś bardzo dużego. Ale nikt tego sekretu jeszcze nie poznał. Oprócz mnie. Dowiedziałem się o tym przypadkowo. I teraz muszę go zatrzymać dla siebie i pilnować tego idioty, aby nie zrobił czegoś głupiego. A znając jego, prędzej on wygada swój sekret innym, niż ja. Ten sekret to...

Delikatnie przejechał dłonią po lekko zarysowanych pod skórą żebrach. Doczekał momentu, w którym był w stanie spokojnie policzyć kilka z nich. Oplótł palcami chudy już nadgarstek; palce nadal nie stykały się przy opuszkach. Gdzie Shoyo postanawia dążyć do perfekcji, a Tobio uporczywie próbuje wyciągnąć go z choroby. 30.03.2020 - 26.04.2020

Kiedyś radosny i uśmiechnięty chłopiec pochłonięty siatkówką od lat, a teraz? Zamknięty w sobie chłopak który znienawidził siatkówkę obwiniając się za wypadek za czasów gimnazjum w którym stracił kogoś ważniejszego od siatkówki. Czy chłopiec będzie w stanie wrócić z powrotem do sportu? Czy będzie wiedział co to znaczy kochać lub co to znaczy przyjaźnić się? Czy znajdzie sens tego monotonnego życia na czymś takim jak ziemia? ∆Uwaga, opowiadanie może zawierać spoilery z serialu animowanego∆ ∆Uwaga w opowiadaniu mogą występować również sceny +18∆ #10 - #boyslove - 21.05.2020 #1 - #Kagehina 29.07.2020 #1 - #Haikyuu 28.01.2021

«Leżałem na białym, szpitalnym łóżku. Dookoła mnie wisiały zasłony mające zapewne zapewnić „odrobinę prywatności". Na bank jestem w szpitalu. Spojrzałem po sobie. Jedna kroplówka z jakąś białawą cieczą i jedna z krwią. Ugh. Krew. Krew. Wszędzie krew! Dosyć mam tego! Chcę stąd wyjść! Chcę znaleźć... Szarpnięciem odsłoniłem jedną z zasłon. Moim oczom ukazał się widok przerażonej, rudej kulki włosów, która natychmiast się skuliła i pisnęła.» ________________________________________ Ja, Oliczek23, wprost uwielbiam pastwić się nad Hinatą. Niektórzy to pewnie już zauważyli. Tym razem postawiłam go w sytuacji gdzie jest uzależniony od *dźwięki tłuczących się talerzy połączone z kichaniem żółwia (tak, żółwie kichają)*. Umm... Dobra... To było dziwne... Jeszcze raz. Hianata jest uzależniony od *syreny alarmowe głoszące ryzyko zarażenia wirusem toxoplasma gondi*. No, ku-... ...uuhuhulu... Ostatni raz. Hinata uzależnił się od *wściekły wrzask orangutana*. Poddaję się. Jednak wam nie powiem. ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' Zagłuszanie nazwy czynnika uzależniającego nie było celowe i wynikało tylko i wyłącznie z powodu kontaktu z dziką naturą/dżunglą miasta/środowiskiem domowym. Przepraszamy za nieudogodnienia. Najwyższe notowania: (7 grudnia 2019) #544 w Fanfiction (WOAH) #5 pod hasztagiem „karasuno" #17 pod hasztagiem „szpital" #1 pod hasztagiem „żyletki" #3 pod hasztagiem „uzależnienia" #2 pod hasztagiem „kagehina" #37 pod hasztagiem „cierpienie"

Kageyama Tobio od czasów liceum nie potrafił odwzajemnić uczuć Hinaty, a właściwie bał się do tego przyznać. Shoyo nie radził sobie z odrzuceniem przez co nie raz próbował popełnić samobójstwo. Jednak zawsze z opresji ratował go Tobio drąc się na jego głupotę. Co się stanie, gdy po półrocznej rozłące spotkają się na weselu czarnowłosego?

Todoroki wini się za to, że niemal zawsze przez niego Midoriya łamie sobie ręce. Postanawia z nim porozmawiać i przy okazji obaj dowiadują się czegoś, co zmienia ich relacje na dobre.