''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Nali: ileride "35 yaşına gelene kadar biriyle çıkmayacağım" gibi aptal sözler vermesen iyi olur yoksa biriyle çıktığın an fanların deliye döner baekhyun [kakaotalk serisi 2] best record #1 in kısa hikaye

"Şimdi gökyüzüne baka baka İnşirah okusam, kalbi kırık, üzüntülü kullara ulaşır mı ferahlığı?" 'Duasız üşürmüş yürekler bil! Sana bir dua eden olsun, Seninde bir dua ettiğin. Bilemezsin hangi kırık gönlün duasıdır karanlıkları aydınlatan, sana ummadık kapılar açan. Bilemezsin kimin için ettiğin duadır seni böyle ayakta tutan.'

Bismillah.. 6 yıllık tıp öğrenimimde edindiğim tecrübelerden , düşülen hatalardan ve bunlara önerdiğim çözümlerden , Ümmetimin diğer üniversiteli müslüman gençlerine yol gösterebilmek , bi nebze olsun onları çağın üniversitedeki fitnelerine karşı aşılayabilmek niyetiyle , yazıyorum. Yanlışım varsa benimdir,doğru söylemişsem Allah'tandır.. Vesselam. Not: Bölümler tamamlandıkça eklenecektir. Not: Bahsedilmesini istediğiniz kısımlar olursa mesaj yollayabilirsiniz.

Kalbini aşka, sevgiye, mutluluğa, en önemlisi de yaşamaya kapatmış bir adam ve kendi mazbut dünyasından bir anda alınarak, ışıltılı bir hayata mahkum edilen genç bir kadın. Dıştan peri masallarına özendiren, gerçekte ise nefretle bezenmiş bir hayat... Ömer Atay, yıllar önce kalbini aşka dair her şeye kapatmıştı. Sevgi, aşk, mutluluk gibi duygular onun için birer basit kelime halini alırken, sadece iş odaklı yaşamından ve süre gelen hayatından oldukça memnun bir adamdı. Ta ki dedesinin ani ölümü ile kendini bir anda istemediği bir evliliğin içinde bulana kadar. Buket Say, kendi halinde yaşayan sessiz, sakin bir genç kızdı. Hayat onun için ailesinden ve sakinlikten ibaretti. Bir gün, evine gelen iki adamla tüm hayatı bir anda değişmiş, kendini ait olmadığı bir evde ve ait olmadığı bir toplumun içinde bulmuştu. Bir adamın güç ve sevgi arasındaki bocalayışı... Bir kadının gurur ve sevgi arasındaki imtihanı... İki gönülde filizlenen sevgi... Gurur ve gücü yok etmeye yeter miydi?

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014

Leon Werth'e Bu kitabı bir büyüğe adadığım için çocuklardan özür diliyorum. Ama, önemli bir mazeretim var: Bu adam, benim dünyada sahip olduğum en iyi dost. Bir mazeretim daha var: Bu adam her şeyi anlayabiliyor, çocuklar için yazılmış kitapları bile. Üçüncü mazeretim ise şu: Bu adam şimdi Fransa'da, aç bilaç ve sogujta. Ona çektiklerini unutturacak bir şeylere öyle ihtiyacı var ki... Yine de, tüm bu mazeretleri yeterli bulmadıysanız, ben de bu kitabı, bu adamın bir zamanlardaki çocukluğuna adarım. Bütün büyükler bir zamanlar çocuktular. (Pek azı bunu hatırlayabilse de.) O halde, ithafımı şöyle düzeltiyorum: Küçük bir çocuk olduğu günlerdeki Leon Werth'e

Her şey o gün değişmişti...Evet o gün üniversite bitiyordu mezun oluyordum!İste en kötü günümde o gün bizim kaza yaptığımız gün.Ailemin öldüğü gün Canımdan can Gittiği gün.Ailemden kalan para da bitince is aramam gerektiğini anladım.Sonra iş aramaya başladım.BAKALIM KAHRAMANIMIZIN BULDUĞU İŞ ONUN HAYATINI NASIL DEĞIŞTIRECEKTİR?