Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Bilinmeyen Numara : Selam. Sofia : Sen de kimsin? Bilinmeyen Numara : Daha zamanı değil. Sofia : Ne saçmalıyorsun, neyin zamanı değil? Bilinmeyen Numara : Çok değil, yakında herşeyin olucam. Bunu bil yeter!

"Ben Napacağım Yade? " "Yaptın!!! Birde Ne Yapacağım diyemi dövünürsün Oğul. Emme Unutma' Abisinin Gözden Çıkardığını El Oğlu Sakınmaz." Farklı Bir Kurguya Hazır Olun. Ne Burda Erkek Karakter Dağları Ben Yarattım Tavırında. Nede Kız ezilmiş Sessiz Biri. Bu Kitapta Sevgisi Uğruna Kocası Uğruna Savaşan Bir Kadın Göreceksiniz.

Adam yatağın en uç köşesinde kıvrılmış küçücük karısına baktı. Gece karası saçları yastığın üstünde dağılırken arkasından sarılma hissi uyanmıştı içinde. Kimi kadın için bu çok muazzam bir duygu olabilirdi. Fakat bu kadın için acı vericiydi. Zira sırtındaki yaralar sözde yaralar değildi. Derin ve acı veren yaralardı...

"Vur" diyince kafamı sağa sola sallayıp "Hayır " diye bağırdım. "Sana tetiye bas diyorum " diyince Hıçkırarak "Yapamam fırat ne olur bırak onu ne istersen yaparım allah aşkına bırak " dedim. "Eger yapmassan bu gece babanların evinden iki cenaze çıkar. Yemin ederim yaparım bunu " dedi. Ayakta duracak halim kalmamıştı eli silahı tuttuğum elimin üzerinde durmuş sandalyenin üzerinde duran adamı nişan almıştı. Kulağıma eğilip "Hadi yapabilirsin . Ailen için yap " diye fısıldadı.Nefesinin boynuma değmesi midemi bulandırmaya yetmişti. Gözlerimi açıp adama baktım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ama bu adamı öldüremezdim. Savaşa doğru bakıp "Kararını verdi. Annesini ve babasını öldürün " diyince "Hayır " diye bağırdım. Derin bir nefes alıp adama baktım. Içimden hadi yap artık annen ve baban için yapmak zorundasın diye tekrar edip sıkıca gözlerimi kapattım ve tetiye bastım. Silah patladığında gözlerimi açıp karşımdaki başından vurulmuş adama baktım. Nefesim kesilmiş ayaklarım tutamaz hale gelmişti. Adamın yanına doğru yürümeye çalışıyordum ama belimde olan kollar buna izin vermiyordu. Ağlayarak çığlık atmaya başladım. "Özür dilerim"diye tekrarlarken bu kadar ağır olmamalıydı diye düşündüm. Serhat'a olan aşkımın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. 《 Bu Kitap 16 Ocak 2016 tarihinde yayımlanmıştır. 》 Tüm hakları bana aittir ve bölüm Çalıntısı bile olursa hemen gerekli işlemler başlatılacaktır.

"Bir kadın bir adamla sevmeyerek evlenirse ve bu evlilikten bir çocukları olursa, kadın çocuğunun hatrı için o adamı sever. Kadının erkeği sevmesi çok kolay ama erkeğin kadını sevmesi... " demişti babaannem. Şimdi düşünüyorum da gerçekten öyle mi? "Annem neden beni sevmiyor? Neden beni her gördüğünde tiksinerek bakıyor? Madem çocuğu olduktan sonra bir kadının bir adamı sevmesi kolay o zaman neden annem babamı da beni de sevmiyor?"

KIZIL'IN GEVEZE'Sİ. Geveze: Hangi kitabı okusam, Sen üzerine yazılmış. Geveze: Hangi şiiri okusam, Sen öznesi nakışlı. Geveze: Hangi şarkıyı duysam, Sen kokar her notası. Geveze: Herşeyde biraz sen varsın, Ama yanımda yoksun.. Başlama tarihimiz: 19.04.2020 Cover by: mitolojikbirdeli❤

KIZIL VE ÇETESİ ADLI İLK KİTAPTIR. "Şimdi burda olsan bana kızardın, neden uyumadın kızılım derdin. Biliyor musun yankı'm?" gözlerimi kaldırıp gökyüzüne baktım."Ben artık karanlıktan korkmuyorum,bütün korkularımı sensizllik ile yendim." burukça gülümsedim. Aynen dediğim gibi olmuştu. Onsuz tamı tamına 3 yıl geçirmiştim. Bu zaman da çok şey değişmişti ama ona olan sevgim de gram değişime olmamıştı, aksine artma vardı. Hala onun öldüğüne inanmıyordum, ama her geçen gün ümittimi yitiriyordum. "Sen ölmedin, kimse bana inanmıyor ama sen ölmedin, sen verdiğin sözleri yemezsin ki.."avuçladığım toprağı biraz daha sıkıp gülümsedim. Beni mutsuz görsün istemiyordum bu yüzden elimden geldikçe gülmeye çalışıyordum. Burnuma gelen toprak kokusu ile kafamı mezarlığa gömüp sessizce akıttım gözyaşlarımı. Kendime verdiğim sözleri tutamıyordum, yankının beni tutmasına ihtiyacım vardı. 'Tüm hakları yankı ve alev'in aşk dolu kalplerinde saklıdır.' Covey by:Venüs desing❤

"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağına doldurdu, fakat doldurduğu suyu eline alamadan İnci'nin bardağı kapıp kafasına dikmesiyle sabırla yutkundu. "Sen nasıl bir manyaksın ben anlamadım ki!" Güldü İnci. "Nasıl bir manyak olduğumu çözebileceğin kadar kalmamayı umut ediyorum hayatında." diye yanıtladı Yavuz'u. Bedeninin duruşunu bozmadan boynunu çevirip kıza kısa bir bakış attı Yavuz. "Bir yerde kalabilmen veya ayrılabilmen için orada olman gerekir. Sen benim hayatımda değilsin." dedi ters sesiyle. Kıkırdayarak bardaktaki sudan biraz daha içip "E süper o zaman." diyerek ayağa kalktı İnci. "Hadi burada uslu uslu oturmaya devam et sen."

Azra hergün olduğu gibi, kafeden en son çıkmış kapıyı sıkı sıkı kilitlemişti. Ağır adımlarla kendini adeta sürükleyerek eve gidiyordu.Bugün kafe baya yoğundu.Annesi ve babası ona evi ve kafeyi bırakmış, dünya turuna çıkmışlardı.Yurt dışından pek gelmezlerdi.Bu duruma alışmıştı artık Azra. Yanından siren çalarak ardı ardına geçen polis arabalarına bakıp "hayırdır ınşAllah" deyip yürümeye devam etti. Evin sokağın da gördüğü Selma teyzesinin tombul ellerini öpüp sarıldı.Biraz hal hayır sorup eve geldi. O an kapısı alacaklı gibi çalınmaya başladı. Biraz korku biraz da telaşla kapıya koştu. Ne ara kapıyı açtı ne ara ağzına kapanan elle kapıya yaslanmış buldu kendisini anlayamamıştı. "Şşş"dedi kömür karası gözlü adam.Terden saçları alnına yapışmış,koşmaktan olsa gerek nefes nefese kalmıştı,göğsü şiddetle inip kalkıyordu. Korkudan gözleri kocaman olmuştu azranin karşısındaki adama ne olduğunu anlamaya çalışır gibi bakıyordu. Tekrar siren sesleri duyuldu sokakta. Azra bağırmak için adamın elini ısırıp bir çığlık attı.Kapiya ulasmamasi için ellerini kendi eliyle hapseden adama korkarak baktı, diğer el yine kapanmıştı ağzına . Adamın nefesi boynunu yalayıp geçiyor, teni ürperti birazda korkuyla titriyordu. ""Şşş sakin ol küçük,polisler gitsin çıkacağım.Şimdi sesini çıkarma." dedi nefesini azranin boynuna üflerken...