Kim bilebilirdi ki hayat benden bir şeyi çalarken birini de hediye edecekti... - "Yapmamam gereken şeylerin içinde en güzeli onu sevmekti sanırım..."

Tamamen farklı zihinimize,düşüncelerimize rağmen aşık kalplerimizle birbirimize tutunmaya çalışıyorduk. Bana çok değer veriyordu. Seviyordu görüyordum. Sanırım o fazlaca iyi bir YALANCIYDI.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Onu rezil etmiştim, kırmıştım. Bir daha okula gelmeye utanmasına sebep olmuştum. Bırakın özür dilememi o konu hakkında konuşmama dahi izin vermiyor ve beni pişmanlığımla yalnız bırakıyordu. Hayır bana olan nefretinin sebebi aldatmam gibi basit bir şey değil. Zaten biz sevgilide değildik. Israr etmeyin söyleyemem. Olayın ağıza alınmasına çok kızıyor. ARAF ÖZÜR DİLERİM.