Hayat sana delicesine, imkansızlık sınırlarını zorlayan zamana bile karşı gelen bir şans sunuyorsa intikam alman için bir kere bile adaletli olabilmek için yapıyordur. Yoksa ne sandın? Fantastik bir gezegen de yaşayıp seçilmişler olduğumuzu mu? Hayır. İntikam için tabii ki. Ne kadar da şeker. Acı çektirmek? Tatlım gerçek acıyı bilmeyenler nasıl olur da acı çektirebilirler? Ne olduğunu bilmeden yapmak? Olmaz. Gelin de ben size göstereyim. Suratınızdaki ifadeyi izlerken çok eğleneceğim aynı sizin benim ne kadar aptal olduğumu gördüğünüzde eğlendiğiniz gibi.

"Sorun ellerimdeyse, problem değil. Onlardan kolayca kurtulabilirim. Eğer sorun gözlerimdeyse, onları sonsuza kadar kapayabilirim. Ama ya sorun beynimdeyse? Bunu nasıl engellerim? ...Peki ya normal olan bensem ve hepiniz eksikseniz?"

Adel, hayatın yükünü taşıyamadığına karar verdiği bir günde, kendini bir uçurumun ucunda geride kalan her anısıyla vedalaşırken buldu. Gözleri daha fazla gözyaşlarını taşıyamazken kollarını iki yana açtı. Bir adım ilerledi ve rüzgâr saçlarını savurdu. Her şeyin bittiğini düşündü. Ona karşı sevgisini hiç gösterememiş annesinin tavırlarının, babasının yabancılığının, her gece başını yastığa yalnız koyuşlarının, soğuk odasının o kasvetli havasının... Her şeyin. Rüzgâr tekrar bedenine saldırırken bu sefer savrulan tek şey saçları olmadı, dengesini kaybederken kendini boşluğa bıraktı... Ve tam son anda beline dolanan ellerinin sahibiyle hayatı hiç olmadığı kadar değişti. O adam, ölüme meyilli bir kızı onu yaşatacak kadar çok sevdi. Yıkık bir ailenin, prenses ve kurbağa masalının, her an varlığını sonlandırmak isteyen bir kadınla onun için her şeyi göze alabilecek adamın gri hayatlarının deniz kokan hikâyesi... "Genelde küçük adımlar atan kadınımın bana koşarak gelmelerini sevdim ben." Bu kitap Epsilon Yayınevi ile 2016 yılında raflarda yerini aldı.

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

HİÇ BİR ZAMAN BİTMEYECEK BİR AŞK HİKAYESİ SADECE UFAK ATIŞMALAR zeyker <3

Tüm hakları saklıdır. (Kitap Anlaşması yapıldı)

Bir ZeyKer masalı

''Zeynep yapma.Benden kaçma.'' diye mırıldandı.Git gide sesi kısıyordu sanki. ''Senden ka-kaçtığım falan yok.Şimdi beni bırakır mısın?'' diye yeniledim sorumu.Birşey demeyince onu sertçe ittirdim.Sonunda ondan kurtulduğumda arkamı döndüş gidiyordum ki kolumu tuttu.Sıkı tutuyordu ve bu canımı yakıyordu. ''Kerem kolumu bırakır mısın?Canım acıyor!'' ''Bırakmayağım.İlk önce benden neden kaçtığını söyle?Kötü birşey mi yaptım?Ne?Sorun ne Zeynep!'' diye bağırdı. ''Birşey yapmadın tamam mı?'' ''O zaman sorun ne?'' ''Sorun falan yok dedim ya!'' sonunda dayanamayarak sesi yükseltmiştim. ''Zeynep yapma.Yalan söylemeyi beceremiyorsun.Sorun dün olanlar mı?Seni öpücek olmam mı?'' ''Kerem ben bu konuda hakkında konuşmak istemiyorum.Hatta hiçbir konu hakında konuşmak istemiyorum.Benden uzak dur!'' ''Tamam,nasıl istersen öyle olsun.'' dedi ve kolumu bıraktı.Kolumu bırakır bırakmaz koşarak odama çıktım.Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım,zaten tutmakta istemiyordum. Keremden uzak durmakta istemiyordum.Ona yakın olmak,kokusunu içime çekmek,onu doya doya öpmek istiyordum.Ama yapamıyordum.Birşey sürekli engel oluyordu işte.Olmuyordu.