(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ)Βρισκόμαστε στη χρονιά την ταραγμένη του 1943. Το γερμανικό μέτωπο στη Ρωσία ξεκινά να καταρρέει και ο κλοιός θα σφύξει. Ο Άρτουρ, απόλυτα μόνος, δίχως κανένα στήριγμα, έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο του το σακατεμένο εαυτό, αλλά και όλα όσα έρχονται. Ο αδερφός του χάθηκε για πάντα και εκείνη που είχε αρχίσει να ξυπνά μέσα του τη λύτρωση, παραμένει εξαφανισμένη. Ο Άρτουρ όμως, λαμβάνει την απόφαση να παλέψει για πρώτη φορά για όσα πιστεύει, ακόμη και αν φορά τη μαύρη στολή του θανάτου. Θα τα καταφέρει ή θα τον παρασύρει το μίσος που ελλοχεύει σε κάθε γωνιά του πλανήτη; Ποια μυστικά κρύβονται στις ρωσικές στέπες; Ποια θα είναι η αντίδρασή του μπροστά στις δραματικές αποκαλύψεις που για ακόμη μία φορά θα τον φέρουν αντιμέτωπο με το παρελθόν και την ταυτότητά του;

Η Αρετή Ραΐση , μεγάλωσε... Τα αγοριστικα ρούχα που της άρεσε να φοράει στην εφηβεία , μετατράπηκαν σε σακάκια . Τα αθλητικά σε γόβες. Τα ανακατεμένα της μαλλιά σε ένα αυστηρό κότσο και το ύφος της, είχε χάσει εντελώς την αθωότητα έπειτα από όσα είχαν δει τα μάτια της. Τελείωσε με επιτυχία στη σχολή και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα σαν δικηγόρος και μάλιστα , ήταν από τις πιο σκληρές γυναίκες στο τομέα της που είχαν περάσει από τα έδρανα. Κι όμως...Εκεί που νομίζεις πως έχεις φτιάξει τη ζωή σου, όλα αλλάζουν... Ένα πρωί, πληροφορείται πως είναι πλέον η μοναδική κληρονόμος μιας κατοικίας, βαθιά μέσα στα βουνά της Κρήτης. Δεν είχε ιδέα από ποιόν. Δεν είχε ιδέα γιατί. Δεν είχε καν ιδέα αν είχε κάποιο συγγενή εκεί... Ποτέ κανένας δεν είχε αναφέρει τη Κρήτη μέσα στο σπίτι κι αυτό ήταν που της κίνησε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον... Μια μέρα, και ύστερα από ένα άτυχο γεγονός, αποφασίζει εν μια νυκτί να φύγει. Και η Κρήτη ήταν η επιλογή της... Μια επιλογή, ζωής μα και θανάτου. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Αθήνα στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής.Ένα γράμμα με διαφορετικό προορισμό, φτάνει σε χέρια που διψούν να καταπολεμήσουν την μοναξιά. Η Αφροδίτη έχει μάθει να εκφράζεται γραπτώς στην καλύτερή της φίλη, με την οποία ανταλλάζουν συχνά επιστολές ήδη από πριν να ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ελλάδα. Ένα κορίτσι που θα γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο της ζωής και θα κληθεί να μάθει να ζει ξανά, αν ποτέ της βρει το δρόμο. Από πού θα έρθει η σωτηρία; Ποιος είναι ο κακός και ποιος ο ήρωας; Υπάρχει γκρίζο ανάμεσα στο λευκό και το μαύρο;

Ο Νίκος Αναστασιάδης έχοντας δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη επιστρέφει από την Γερμανία του Χίτλερ, στην Ελλάδα του Μεταξά, λίγο πρίν την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα διαβαίνει και επίσημα το κατώφλι του πολέμου, αρνούμενη να επιτρέψει την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων στα σύνορα της. Κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Ο Νίκος παρά την έντονη αντίθεση του φασίστα πατέρα του σπεύδει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο μέτωπο. Μισεί τον φασισμό και οι ιδέες μαζί με τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα του τον ωθούν να πολεμήσει για την ελευθερία της πατρίδας του και την συντριβή του φασισμού. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος όμως είναι μόνο η αρχή ενός εφιάλτη στον οποίο ο Νίκος θα έχει στο πλάι του νέους συντρόφους και φίλους. Μιά μικρή ματιά στην ζωή του Νίκου πάνω στο Μέτωπο πρίν την επανένωση του με τον λοχαγό Φον Όμπερχαϊντ.

Γιατί οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή του άλλου. Ή έναν θάνατο για τη ζωή του άλλου. Βόρεια Εύβοια, 1941 Εκείνη ζούσε στο χωριό της. Μια φαινομενικά απλή κοπέλα μεγαλωμένη δίπλα στη θάλασσα. Αλλά όπως και η θάλασσα είχε μια καρδιά γεμάτη φουρτούνες, ζητούσε μια ζωή γεμάτη αρμύρα και πάθος. Αυτή τη ζωή τη βρήκε σε δύο μάτια όμοια με την πλανεύτρα θάλασσα κι αφέθηκε στα κύματά τους δίχως να λογαριάζει τις συνέπειες. Κι εκείνος, κάθε φορά που αντίκριζε τη μελαχρινή της ομορφιά και τα φλογερά της μάτια καιγόταν στη φωτιά τους. Για τους άλλους ήταν ο αμείλικτος Λοχαγός των SS αλλά έλιωνε σαν την αντίκριζε. Ο χειμαρρώδης έρωτάς τους θα παραταχθεί κατά του πολέμου και από το νησί της Ελλάδας θα ταξιδέψει στα σαλόνια που συχνάζει η Ναζιστική ελίτ του Βερολίνου για να τον αποτρέψει κι από εκεί ακόμα και στον θάνατο. Οπουδήποτε αρκεί να ήταν ελεύθεροι. Και μαζί. "Η μάνα μου έλεγε να μην εμπιστεύομαι άντρες που δεν έχουν μεγαλώσει δίπλα στη θάλασσα." "Κι εσύ θάλασσα είσαι."

Ντο Μινόρε: Ένας άλλος Ανδρέας. Ένας μοναδικός μουσικός ζει μέσα στην κατοχή με τη βοήθεια της μουσικής του. Ερωτευμένος με τα ρεμπέτικα που κάθε βράδυ γεμίζουν και χρωματίζουν με τη φωνή του και τις συγχορδίες από το μπουζούκι του το ουζερί του. Η Ντο Μινόρε για τον Ανδρέα έπαψε να είναι απλώς μια συγχορδία που αγαπούσε πολύ. Μεταμορφώθηκε σε μια γυναίκα που δεν κατάφερε ποτέ να έχει. Ένα μικρό διήγημα μέσα από τα μάτια του Ανδρέα Κοτζιά, από τον "Λιποτάκτη των SS" γεμάτο αναμνήσεις και πόνο.

Ο Δνείπερος δεν αποτέλεσε φυσικό σύνορο που θα σταματούσε την οργή των Σοβιετικών και το Βερολίνο ετοιμάζεται να πληρώσει το τίμημα. Ο Όττο Σβάιγκερ έπειτα από το ηρωικό του άλμα πάνω από τα ερείπια του Στάλιγκραντ, μεταμορφώθηκε σε αυτό που πάντοτε επιθυμούσε: έναν άνθρωπο δίχως σύνορα, με οδηγό την καρδιά του. Στο λυκόφως του ναζισμού φίλοι και εχθροί ανταμώνουν στο σημείο μηδέν. Στη γειτονιά του Νοικέλν που τίποτε δεν τη θυμίζει. Κάτι θα κερδίσουν ή κατι θα χάσουν, σαν πέσει η αυλαία ενός από τα μεγαλύτερα δράματα της ανθρωπότητας.

Ένας έρωτας που ζει μέσα από γράμματα και μικρές, υποσχόμενες συναντήσεις στην Αθήνα της Κατοχής. Κάποτε συναντήθηκαν τυχαία σε μια γιορτή, ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα, μια υπόσχεση, ο πόλεμος, η Κατοχή, η αντίσταση, ο έρωτας που επιβιώνει παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο έρωτας που νικά ακόμα και τον θάνατο. (Αποτελείται από ένα κεφάλαιο)

Γουόλτερ Κάρλ Μπάουερ. Η ιστορία ενός πιανίστα, που από Λοχαγός έγινε Λιποτάκτης. Υπόδειγμα αρσενικού από όλες τις απόψεις και μουσικού. Το ταλέντο του μάγεψε τον μαέστρο της ορχήστρας της πόλης του. Το πάθος του και οι αξίες του τον ώθησαν να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, όπου ήταν μέλος ο πατέρας του, και χάρις σε αυτόν απέκτησε γρήγορα αξιώματα. Οι κατακτήσεις αυτού, πολλές. Με σημαντικό σταθμό την Κλάρα, τη γυναίκα του, και την Εύα τη μοναδική αγάπη της ζωής του. Η φρίκη του πολέμου εκτυλίσσεται μέσα από τα σκοτεινά μάτια του νεαρού πιανίστα, γεμάτα πόνο, μίσος και αίμα.

Εξώφυλλο από webnextdoor Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου η οποία γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1927 και εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 σε ηλικία 17 χρονών υπήρξε αγωνίστρια της εθνικής αντίστασης. Το όνομα της έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα δίπλα στην λέξη ««ανδρεία»» γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας δημιούργησε, έπραξε, αντέδρασε με υπερηφάνεια, με πρωτοφανή τόλμη, με πείσμα, όμως πολλές φορές με σκληρότητα που ήταν ικανή να λυγίσει ακόμη και το ατσάλι. Ο αγώνας της δεν λησμονήθηκε ποτέ όπως ούτε η φλογερή της προσωπικότητα μαζί με την σημαντική της δράση που έκανε πολλές καρδιές να στηλωθούν την δύσκολη περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα.