"Yolunu mu kaybettin deniz kızı?" Deniz kızıydım ben. İsminde, gözlerinde ve evinde denizi taşıyan bir kadındım. ⚜️ #1 denizfeneri

Tutsak olduğu ömrünün senelerini Sarya olarak geçirdi. Peki neydi Sarya isminin anlamı? Özgürlüktü... Ailem dediği insanlar ve küçük kız Sarya'nın çocukluğunu çalan bir cani yüzünden tutsak kalarak, özgürlüğün ne demek olduğunu bilmeden büyümüştü. Koca eller üzerinde hüküm sürüp küçük kızı paramparça ederken, dokundukları yerler cayır cayır yanıp küçük kızı kül etti. Artık o küçük kız yoktu, Sarya tamamen ölmüştü... İntikam için gece gündüz yemin eden o kız vardı, Deva'nın başlangıcı ölüm getirecekti... Peki ya hakkını veremediği o ismin asıl sahibi Özgür ile birleşirse kaderi, belki de bu bir işaretti... Çünkü ikiside acımasız bir canavardan farksızdı. Yandıkça daha fazla yakıp kül etmeye yeminli iki canavar yazıldı. Durmak yok, acımak yok, kandan zevk alan iki intikam meleği vardı. Biri şeytandı diğeri ise onun kurtarıcı meleği... Ღ DEVA SARYA ERŞEN ღ ÖZGÜR DEVRAN BEYOĞLU ༄ Hikayemiz başlasın Özgür & ruhunun Deva'sına mutlaka bir şans verin emin olun ki pişmanlık duymazsınız♡ • İnstagram, Tiktok, Twitter: niselfesya ❗Sessiz Ruhun Çığlığı adlı ilk ve tek kitaptır❗ ❗Töre - Aşiret kitabı değildir❗ ▪︎Tüm haklar saklıdır! ▪︎Kitabın (ç)alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır! ▪︎Herhangi bir yerinin kopyalanmaması ve kitabın 'niselfesya' kullanıcı adına ait kalması temennimdir! ▪︎Anlayışınız için şimdiden teşekkürler... ✯ 11.07.2022 ✯

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

"O Doğu'ysa ben Batı'ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu'yla Batı'nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

İslami değerler üzerine yetiştirilmiş avukat bir kadın ve Rahat bir yaşama sahip adam. Aileler uzun yıllardır birbiri ile dostlar.Ailelerin isteği üzerine yapılan bir evlilikten.Ya güneş doğacak.Ya da zifiri karanlık olacaktır... Tüm hakları saklıdır.. 10_07_2023

Katıla katıla, canım çıka çıka güldüm. Yaş geldi gözümden onu bile silmedim. "Yaralanmış," karnımı tutmaya başlarken soluğum kesilecek gibi olduğunda öksürüklerimin arasından yine gülmeye devam ettim. "Yaralanmışsın. Bak! Bak hâline, bak halimize. Kangren oldun sen bana kangren." Göz yaşım günlerdir kaşıdığım yara yaptığım yüzümün hücrelerini yaka dururken hiçbir yaşın ne izini ne bıraktığı hissi silmeye çalıştım. Yaralarıma denk düşen yaşlarımla, " Zarar veriyoruz birbirimize. Bak, bak evin hâline Efkan. Odasına giremiyorum onun. Bebeğimiz öldü bizim. Gir odasına," kolundan tutup kaldırmak için hamle yapacağım sırada yarasından sızan kanla durdum. Başım sağa sola sendelerken, koridorun sonunda kalan odaya gözümün ucuyla bakıp "Senin aldığın patiği kaybettim Efkan, hani Beşiktaşlı olan varya onu da bulamıyorum." Sessiz çıkan fısıltımla yüzüme baktı. Bakışı yetmezmiş gibi titrek bir iç çekişiyle koca dağların arasında kalan kalbimi kurtarmak ister gibiyken, o bana böyle acıyla bakarken ben ona acımadım. " Dokunamıyorum kıyafetlerine." Sargılı olan omuz başına tekrardan bakıp, "Keşke o öleceğine senin ölün gelseydi eve." Beynim dediklerimi sonradan algılar gibi bedenim irkilirken dudakları kıvrıldı. Başını ağır ağır salladı. Tövbe Allah'ım, tövbe...

18 yaşında ölmüştü genç kız. Şimdilerde 30'una yaklaşıyordu. Sağlıklı ama ölü bir kadının yeniden doğuşuna şahitlik etti fırtına. Ve bu mezardan çıkıp yeniden doğuşun hikayesiydi. Mısra ve Vural'ın hikayesi...

İKİNCİ BASKISIYLA RAFLARDA. Tüm masalları unutun... Büyük, kötü Ejderha belki de sandığınız gibi değildir. Belki de sadece yaralıdır ve Prenses belki de masallarda anlatılandan çok daha cesurdur. Ülkesindeki iç savaştan kaçan Zaina kadın ticareti yapan Rus mafyasının eline düşer. Burada başına gelen şeyler yüzünden tüm hayatı kararan Zaina bir de bu adamlar tarafından çok daha acımasız bir adam olarak bilinen Boryenka Nikolay Sokolov'a satılır. Nikolay, Zaina'yı zorla alıkoyarak kendi yanında tutar Zaina ise artık kaçacak cesareti kendinde bulamaz. Çünkü Zaina'nın nefreti başka bir duyguya dönüşmüş. Nikolay'ın ise içinde bir bilinmezlik uyanmıştır. "Bana iyi hissettiriyorsun küçüğüm... Sanki mutluluk mümkünmüş ve dünya yaşanmaya değermiş gibi.'' Nikolay'ın avuçlarının arasındaki bir kuştum sanki kalbim bir kuşun kalbi gibi hızlı hızlı çarpıyordu. * Nikolay bakışlarını gökyüzünden bana çevirdi ben hala yerdeydim ve o da üzerimdeydi. ''İlk gördüğün kar, bu yağan kar olsun mu?'' Yutkundum, kalbim seri atışlar yaparken tekleyerek durmasından korkuyordum. Başımı salladım. ''Olsun...'' Dudaklarını yaladı ve o dil hareketi beni hipnotize etti. ''İlk kar tanesi benimle birlikteyken düştüğüne göre bundan sonra göreceğin her kar tanesi sana beni hatırlatsın...''

'Yarım ay' 'Nolmuş yani' yanımda ki bu umursamaz adamı aldırmadan gözlerimi tekrar gökyüzüne çevirdiğimde gülümsedim. Sonunda kendimi tanımlıycak bişey bulmuştum. Gözlerimi tekrar yanımda duran adama çevirdiğimde bana baktığını görmüştüm. O aşık olduğum yüzünde umursamaz, sinirli ve sert yapısının dışında bir duygu daha vardı. Merak. 'Yarısı karanlık, yarısı aydınlık. Ben gibi.' oda başını gökyüzüne çevirip aya baktığında yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuştu. 'Benim tek aydınlığım' başımı iki yana sallayıp 'Hayır' dediğimde başımı tekrar gökyüzüne çevirdim. 'Sen benim yarı aydınlık tarafımda yetinemeyecek kadar bencilsin.' kaşlarını çatmış bana bakan yüzüne bakmasamda hissede biliyordum. 'Sen benim aydınlık tarafımda yetinmeyip. Karanlık tarafımıda aydınlatıyorsun. Ama bunu yaparken canımı yaktığının farkında değilsin' 16.07.2016 @Lale_Yaren kapak için teşekkür ederim.

Bazı insanlar yağmuru hisseder, diğerleri ise sadece ıslanır. aslı hayatın ona gönderdiği tüm yağmur damlalarını yüreğinde hissetti. yağmurun getirdiği güvenle huzur buldu. güveni kaybettiğinde umuda sarıldı. hayat onunla inatlaştıkça o da hayata inat yaşadı. yüreğinin en derinine acılarını onun üzerine mutluluklarını en üste de umutlarını koydu ve yağmura inat yürümeye devam etti. Aslı'nın hikayesi...