Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

Sinirli bir o kadar da komik bir hemşire Rüveyda... Öfke kontrolü olmayan; ama bir o kadar da merhametli Mustafa... Yine bir inatçı ve Zor hikayesi... Mor hiç bu kadar güzel görünmemişti insanların gözüne... ❤❤❤

Tesettüre girmeye zorlaniyor musun? . Gencim güzelim ölüm bana çok uzak daha yaşayacak günlerim var . Hem güzelliğimi herkez görsün istiyorum suslenmeye bayılıyorum. . İslam neden tesettürü emrediyor? . Güzel kardesim senle güzel bir yolculuğa çıkacaz tesettür yolculuğu bakalım bizi neler bekliyor . . Belki dünyayı değiştiremem ama 1 insan 1 dünya demek tesettüre bakış açımiz değişirse dünyaya bambaşka gözlüklerle bakarız.Hayatimız güzelleşir...🌹 .

Herkes hayatında o kişiyi bekler değil mi? O günü iple çekeriz. O nadide insan için hazırlarız kendimizi. O gün geldiğinde ise şartsız, koşulsuz teslim ederiz kendimizi. Peki bu düşüncelerimizin tam tersi olursa nasıl olur? Kuralları yeni gelen için yıkabilir miyiz? Olmazları olur yapabilir miyiz? Hikayemde böyle bir şey işte... Kurallar koyup kendine sınır çizen Ayça Yılmaz ile hayatı kuralsızca yaşayan Kenan Şahin'in hikayesi bu. Bir birlerine ne kadar zıt görünseler de aslında bu oluşturulan kurallardan dolayı... Üzüm üzüme baka baka kararırmış ya bakalım kimi kendine benzetecek. Kitap kapak tasarımı @bikudusgecesi

Bi bakın sadece...

Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.

Geçmişin gölgesine gizlenmiş bir cinayet, Cinayetin gölgesine habersizce gizlenmiş bir hayat.. Günaha girmeden de sevebilir miydi insan? Yoksa harama bulaşmak zorunda mıydı? Neydi aşk; Evi terk eden karısına, "Gitme, cennetimin kapısı.." diyebilmek miydi, Ebu-l As'ca... Gerçeklerden esinlenilerek yazılan bir polisiye, dini içerikli bir hikaye... Her insan hata yapar, hatasız kul olmaz. Önemli olan, hatalarından ders alıp tekrarlamamaktır. Helal dairesinde yaşamaya çalışmaktır.. Şimdi, önyargılarınızı kenara bırakıp usulca girin kapımızdan içeri... Hadi, Bismillah! ? (Wattpad platformunda bu isimdeki ilk hikâye.) Yayımlanma tarihi: Temmuz 2015

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

"Kızımın sana 'anne' demesinden daha fazlasını istiyorum." Söylediği kelimelerdeki kararlılığı çökmüş omuzlarını kuvvetlendirirken, omzuna sabitlenmiş safir mavilere bakmaya devam etti. Ve Dünya'nın kaşlarını çatmasıyla, sol yanında sertleşmiş kayalarına dalgaların dokunmasını sağlayan harelerde, söylediklerinden hiçbir şey anlamadığını görebiliyordu. "Senden kızıma 'kızım' demeni istiyorum. Çünkü Zeynep seni ilk gördüğü andan beri bunu duymak istiyor. Sen ne zaman ona adıyla seslensen gözlerine yerleşen umut yıkılıyor. Kızım sana bu kadar umutla bakarken ona bir anne gibi davranmanı istiyorum." Dünya, hala daha elinde tuttuğu kâğıttaki kelimelerin bu kadar anlam barındırabilmesinin şaşkınlığını yaşarken, safir mavilerini "Bu yüzden..." deyip duraksayan Asrın'ın yüzüne çevirdi. İki günlük sakalının arasında gülümsemesiyle derinleşmiş çukurlarına düşmek üzere olan gözlerini ilk kez çukurlara rağmen kısılmayan kara gözlerini buldu. Ve beş dakika öncesine kadar gözleriyle okumakla yetindiği şart sahibi tarafından kulaklarına doldu. "Kızımın annesi olur musun?" Kızımın annesi olur musun?... Babasının altı yıl önce şakağına dayadığı silahın ölüm fısıltılarını ağlayarak bölen uğur böcüğünün, annesinin dokuz yıl önce kaybettiği hayallerini verecek olan bıdığı oluşuydu. Kızımın annesi olur musun?... Bu bir evlilik teklifi değil, bu Dünya'nın yazabileceği tüm şartlara karşılık yazılabilecek bir annelik şartıydı! Dipnot: Klişe gibi gözüken ilk bölümlere katlanarak, yedinci bölüme gelirseniz; gidişatın çok daha farklı olduğunu göreceksiniz. ***Her bir kelimesiyle "Kızımın Annesi Olur Musun?" benim için değerli bir hazine olmakla beraber finali de dâhil tüm kurgusu belli olup, tamamen bana aittir.Değerli hazineme değer verdiğiniz için şimdiden teşekkür ederim...